| hanahaki disease au |
"Aşk için ölmek aptallıktır." diye düşünürken aşkı için ölümü kabul eden Atsumu, hayatta asla büyük konuşmamak gerektiğinin en büyük kanıtıydı.
"Atsumu kestirip atma ne olur.." diye yalvarıyordu Osamu kardeşine. Onun göz göre göre ölüme gitmesine izin veremezdi. "Samu lütfen üzerime gelme..." dedi Atsumu. Kafası yeterince kazan gibiydi ve kardeşinin üzerine gelmesine de dayanamıyordu. Anlamaya çalışıyordu, kardeşini seviyordu, kardeşi de onu sevdiği için böyle yapıyordu biliyordu. Ama zaten kendisi çok karmaşıktı içinde bir de üzerine gelinmesine tahammül edemiyordu artık.
Osamu da bunun farkındaydı. Üzerine gitmese de bu onu kararından vazgeçirmeye çalışmasına engel değildi. "Tamam bugünlük başka bir şey demeyeceğim ama bu konu kapanmadı Atsumu. Ben kardeşimi sokakta bulmadım." dedi ve onu odada yalnız bıraktı.
Atsumu oflayarak başını dizlerine gömdü. Boktan bir hastalıkta mücadele ettiği yetmezmiş gibi bir de çevresindekiler onu çıkmaza sokuyordu.
Sadece iyi hissetmek istiyordu. O ameliyatı olmayacaktı, olamazdı. Unutmak istemiyordu. Ölmek de istemiyordu ama unutmak da istemiyordu.
Unutmamanın bir bedeli vardı işte. O da hayatıydı. Anılarından vazgeçmemenin bu kadar ağır bir bedeli olabileceğini hiç düşünmemişti.
Daha çok gömüldü dizlerine. Gözyaşları yanağından süzülürken çaresizlikle saçlarını çekiştirdi. Bir yanda annesi, babası, kardeşi vardı. Diğer yanda hayatındaki ilk ve bu gidişle son aşkı olacak olan Sakusa. Ne onu unutmak istiyordu ne de ailesine bu acıyı yaşatmak...
"Bıktım.." diye mırıldandı.
*******
"Omi-kun kendini sıkışmış hissettiğin zamanlarda ne yaparsın?" diye mırıldandı Atsumu.
Sakusa baktığı filmden gözünü dizinde yatan çocuğa çevirdi. Atsumu'nun gözü hala televizyondaydı. Sakusa onun neyi bu kadar dert ettiğini deli gibi merak ediyordu. Ancak onu anlatmaya zorlayamazdı.
"Beni rahatlatan şeyler yaparım sanırım ya da beni rahatlatan insanlarla vakit geçiririm." dedi. Onu rahatlatan pek fazla insan yoktu zaten. Annesi, babası, kuzeni Suna ve Atsumu. Kendini en rahat hissettiği yer Atsumu'nun yanıydı ama.
"Ben şu an beni rahatlatan biriyleyim ama bu sıkışıklık hissi geçmiyor Omi-kun." dedi Atsumu dalgınca. Ne dediğini idrak edince yattığı yerden hızla doğruldu. Sakusa onun bu şapşal haline gülmeden edemedi. "Yanımda rahat hissetmen çok güzel." dedi çocuğun saçlarını karıştırarak.
Atsumu hızlanan kalbiyle korktu. Yine kaçarcasına tuvalete attı kendini. Bu defa doğru alarmdı. Göğsüne saplanan ağrının yanında öksürükler de başladı. Suyu açtı yine sesi duyulmasın diye. Yine birsürü kan ve çiçek kustu. Yaşarsan gözleriyle kıpkırmızı kanın içinde parlayan çiçek yapraklarına baktı. Ölümüne sebep olacak bir şeyin bu kadar güzel olması haksızlıktı. Aynı şey Sakusa için de geçerliydi.
*************
Yachi'nin mesajıyla onun evine gelmişti. Tahminlerine göre Hinata ve Oikawa da kesin buradaydı ve yine tahminlerine göre onu ameliyat olmaya ikna etmek üzere toplanmışlardı. Bu konuşmayı yapmak istemiyordu. Koşarak kaçmak ve Sakusa'nın yanına gitmek istiyordu.
Yachi kapıyı açıp gülümseyerek içeri aldı arkadaşını. Atsumu içeri girdiğinde beklediği gibi Oikawa ve Hinata'yı gördü ama artı bir kişi daha vardı. Kardeşi de buradaydı. "Samu?" dedi sorar gözlerle kardeşine bakarak.
"Tsumu az çok anlamışsındır ne konuşacağımızı.." dedi Oikawa oturduğu yerde eğilip bükülürken. Atsumu tabi ki anlamıştı. "Ameliyat değil mi?" dedi. Arkadaşlarının ve kardeşinin bakışlarından haklı olduğunu anlıyordu.
"Atsumu ne olur ameliyat ol." dedi yalvaran gözlerle Hinata. Arkadaşını ölüme göndermeye niyeti yoktu.
"Atsumu kararına saygı duymak zorundayız biliyorum ama bizi de anla. Sen bizim canımızsın nasıl göz yummamızı beklersin?" dedi Oikawa da. Çoktan gözleri dolmuştu. Oikawa çok sık duygusal şeyler söylemezdi. Atsumu bu durumun onu ne kadar etkilediğini anlamıştı.
" Peki siz benden nasıl her şeyi unutmayı kabul etmemi bekliyorsunuz? " dedi. Onun da gözleri yanmaya başlamıştı, tutuyordu kendini.
"Atsumu o üç günlük çocuk için kardeşini, kaç yıllık arkadaşlarını nasıl arkanda bırakmayı göze alırsın?!!" diye hayretle bağırdı Osamu. Buna katlanamıyordu.
"Sakin ol Osamu." dedi Yachi onu sakinleştirmek istercesine.
"Samu yeter. Ben çocuk değilim." dedi Atsumu da. Bu azarlardan bıkmıştı. Yeterince kötü hissetmiyormuş gibi çok üzerine geliyorlardı.
"Osamu haklı Tsumu, Sakusa'yı bu kadar vazgeçilmez yapan ne?" dedi Oikawa da. Atsumu ona 'sen de mi?' dercesine baktı. Neden anlamak istemiyorlardı. Bunun ne zamandır tanıdığıyla bir ilgisi yoktu.
"O çocuğu dövmemek için zor duruyorum.." dedi Osamu sinirle.
Atsumu panikle yerinden fırladı. "Saçma sapan bir şey yapma! Sakusa gel bana aşık ol üstüne bir de hasta ol demedi haberi bile yok!" dedi. Osamu'nun bir saçmalık yapmasını istemiyordu.
"Onu bize tercih etmen yetmiyormuş gibi bir de savunuyor musun?!" dedi Osamu. Çok sinirlenmişti.
"Sakin olun. Otur Osamu" diyerek araya girdi Hlnata.
"Sen de otur Tsumu." diyerek Yachi de Atsumu'yu oturttu ama Atsumu'nun oturmaya niyeti yoktu.
"Kimseyi tercih ettiğim yok! Anlamıyorsunuz işte! Ameliyat olsam onu unutacağım ama bunu istemiyorum ne kadar canım yanıyor biliyor musun?! Bilemezsin! Ameliyat olmasam da annemler ve siz varsınız size bunu yapamam! İşin içinden çıkamıyorum! O kadar daraldım ki boğuluyor gibi hissediyorum ve bir de siz üstüne beni iyice sıkıyorsunuz yeter! "
Bir çırdıpa söylediği şeylerden sonra şaşkınca ona bakan arkadaşlarına ve kardeşine baktı. Dolan gözlerini sildi. "Bu konuşma şimdilik burada bitsin." dedi. Çantasını sırtına geri taktı ve kapıya yöneldi.
"Tsumu.." dedi Yachi peşinden giderken. "Gelme, yalnız kalmak istiyorum." dedi ona bakmadan Atsumu ve evden çıktı.
Yollarda boş boş yürüdü biraz. Dünyadan yok olmak istiyordu. Ölse ayrı ölmese ayrı dertti. Son 1 aydır o kadar bunalmıştı o kadar bıkmıştı ki...
Rastgele bir kafeye oturdu. Bir kahve aldı. Çok kötü hissediyordu. Telefonunu çıkardı. Gelen mesajları görmezden geldi. Asla bu güne kadar aklına gelmeyen bir şeyi arattı internette. Bu doğru değildi ama aklına oraya yazacak başka bir şey gelmemişti.
"intihar|"
**********
Durumlar karışıyor dostlar. Umarım beğenirsiniz 💜 Medyadaki videoyu ben yaptım bir bakın belki hoşunuza gider 💜
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
