Atsumu kararını vermişti.
Ölümün ona gelmesini beklemeyecekti. O ölüme gidecekti. Bunu yaklaşık 1 haftadan fazla zamandır düşünüyordu ve kafasında ölçüp tartmıştı.
Hayatının bu anına kadar asla kendi yaşamını bitirmek aklının ucundan bile geçmemişti.
Onu seven bir ailesi ve arkadaşları vardı.
Hiç umutsuzluğun çukurunda tepinmemişti.
İntihar haberlerini televizyonda bile duyunca içi ürperirdi.
Şimdiyse bunu kendisi planlıyordu.
Aşk yüzünden ölmenin aptallık olduğunu düşünürdü. Ancak şimdi anlıyordu. Kalbi Sakusa'nın avcundaydı ve o hiç tereddüt etmeden sıkıyordu ve Atsumu artık anlıyordu.
Unutmak istemiyordu Sakusayla olan hiçbir anısını. Hiçbir nefesinin kesildiği anı unutmak istemiyordu. Çünkü anlamıştı, hayat nefes aldığımız değil nefesimizi kesen anlardan ibaretti. Bir ömür bunun için büyük bir bedel miydi? Belki de değildi.
Belki Sakusa kalbini kıran şerefsizin teki olsa onu unutmayı seçerdi. Çünkü onu üzüp kalbini un ufak eden bir şerefsiz sevgisini hak etmiyor olurdu. Ama Sakusa öyle biri değildi. Atsumu'ya hep çok nazik yaklaşıyordu. Omzunda ağlamasına izin veriyor ve tüy gibi hafif dokunuyordu. Onunlayken her şey şeffaftı. Atsumu bu şeffaflığı unutmak istemiyordu.
Planladığı şeyi pek intihardan da saymıyordu. Çünkü o zaten ölecekti. Bunu erkene çekiyordu sadece. O, o kadar aşık olmuştu ki göğsünde aşkından bir çiçek büyümüştü ve bu onun ölümü olacaktı. Kendisini ve çevresindekileri bu belirsizliğe sürüklemek yerine erkenden gitmek istiyordu.
Gidecekti ve her şey son bulacaktı. Belirsizlik, sıkışmışlık hissi,ailesine söylediği yalanlar,kalbindeki acı, hepsi... Her şey son bulacaktı. Herkes yine mutlu olacaktı.
En azından o böyle sanıyordu.
Masasına oturdu ve önüne küçük boylu telli bir defter ve kalem koydu.
Sevdiklerine son sözlerini yazacaktı ve gitmeden önce onların bulabileceği yerlere bırakacaktı.
Sevgili Samu,
Sen mükemmel bir kardeşsin. Bunu sana çok sık söylemiyorum biliyorum bunun için üzgünüm. Son aylarda benim yüzümden çok üzüldün, seni üzmek asla istemezdim bunun için özür dilerim.
Gidişimden kimse suçlu değil. Lütfen ne kendini ne başkasını suçlama. Ben zaten ölümü seçmiştim, sadece bu belirsizlikten hepimizi kurtarmak için erkenden gidiyorum.
Seni seviyorum ve özleyeceğim canım kardeşim. Anneme ve babama iyi bak.
Kendine de çok iyi bak.
Ve sakın ağlama.
Tsumu...
Sayfayı yırtıp yana koydu.
Sevgili anneciğim ve babacığım,
Öncelikle sizden bunu sakladığım için çok özür dilerim. Karşınıza geçip ölümcül bir hastalığa yakalandığımı ve tedavi olmayı reddettiğimi söyleyecek gücü bir türlü kendimde bulamadım. Siz ameliyat ol derseniz size hayır diyememekten korktum. Çok özür dilerim. Beni affedin. İkinizi de çok seviyorum. Siz birinin sahip olabileceği en iyi anne babasınız.
Lütfen ağlamayın. Ben mutluyum.
Oğlunuz, Atsumu.
Sayfayı yırtıp kenara koydu.
Sevgili Omi-kun,
Sana bunu hala gözlerine bakabiliyorken söylemek isterdim. Ancak bunun için ne cesaretim ne de artık zamanım var.
Bunun için özür dilerim.
Sen beni çok iyi bir arkadaş olarak gördün ama ben sana aşık oldum Omi-kun. Özür dilerim. Elimde değildi. Sana elimde olmadan o kadar aşık oldum ki göğsümde bir çiçek yeşerdi. Beni günden güne öldüren, kanlar içinde çiçekler kusturan bir çiçek. Aşk için ölmek aptallıktır derken aşk için ölmeyi seçtim Omi-kun. Ameliyat olmayı reddettim. Seni unutmak istemiyorum. Zaten ölmeyi seçmiştim sadece erken gidiyorum. Kendini ne olur suçlama, bu beni kahreder. Ben mutluyum. Kalbimde ve beynimde seninle olan anılarla gideceğim. Bu bana yeter. Sen de sakın kendini suçlama ve bana bahsettiğin o hoşlandığın kişi ile çok mutlu ol. Bu son isteğim.
Seni seviyorum.
Atsumu
Sayfaya damlayan gözyaşları ile bir süre arkasına yaslandı. Sonra gözlerini silip yeni sayfaya geçti.
Sevgili Yachi,
Sen çok iyi bir dostsun. İlk tanıştığımız zamanı hatırlıyor musun? Sana bulaşan çocukları dövmüştük. Sana seni hep böyle koruyacağımıza söz vermiştik. Özür dilerim ben bu sözden erken ayrılıyorum. Sizi daha fazla belirsizliğin pençesinde çekiştirmek istemiyorum. Ben zaten dönülmez akşamın ufkundayım. Siz de benimle böyle perişen olmak zorunda değilsiniz.
Her şey için teşekkür ederim sevgili dostum.
Atsumu.
Bir sayfa daha ekledi.
Sevgili Oikawa,
Seninle başta o kadar itişirken nasıl bu kadar yakın dost olabildik bilmiyorum. Sanırım ikimizin de fazla özgüveni bu kavgayı yaptırıyordu bize. Ama iyi ki dostum olmuşsun. Seninle olan tüm deli anılarımızı çok özleyeceğim. Sen çok değerli bir arkadaşsın. Beni affet olur mu? Nikah şahidin olma sözümü tutamayacağım.
Beni lütfen affet.
Dostun Atsumu.
Atsumu bunu tamamlayabileceğini sanmıyordu.
Sevgili Hinata
Kendi küçük ruhu büyük dostum benim. İyi ki tanışmışız. Yachi'ye bulaşan adamları dövmüştü hatırlıyor musun? Gerçi sen daha çok çocukları tırnaklamıştın ama neyse. İyi ki tanışmışız. O andan beri en iyi arkadaşlarız biz. Hep yanında olma sözümü tutamadığım için özür dilerim. Lütfen beni affet olur mu? Sakın üzülme. Sana ağlamak yakışmıyor.
Seni gülerken görmek istiyorum.
Dostun Atsumu.
Atsumu gözlerini sildi. Yazdığı tüm notları çantasına koydu. Ne yaptığı hakkında düşünmek istemiyordu. Düşünse vazgeçerdi. Düşünse bunu yapmaması gerektiğini düşünürdü. Sonra yine ölümü beklemeye başlayacaktı. Bunu istemiyordu. Kimseyi bir belirsizliğin içinde boğmak istemiyordu. Kendisi de o belirsizliğin içinde boğulmak istemiyordu. Kurtulmak istiyordu. Sonsuza dek uyumak istiyordu.
Çalan telefonuyla dakikalardır bakıştığı masadab ayırdı gözlerini. Sakusa arıyordu. "Efendim Omi-kun?" dedi. Dünden ona söz vermiş bulunmuştu buluşmak . İptal edemezdi. "Çıkıyorum evden şimdi."
Çantasının iç gözüne koydu yazdığı notları. Şu anlık kimse görmemeliydi. "Görüşürüz orada."
Ceketini giyerken dışarı baktı bir süre. Bu Sakusa ile olan son anısı olabilirdi.
Bilmiyordu.
***********
Aman aman neler yaptım ben öyle.
İçim acıdı yazarken.
Umarım beğenirsiniz 💜
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Kalbimdeki Çiçekler - sakuatsu
Fanfiction| hanahaki disease au | "Aşk için ölmek aptallıktır." diye düşünürken aşkı için ölümü kabul eden Atsumu, hayatta asla büyük konuşmamak gerektiğinin en büyük kanıtıydı.
