| hanahaki disease au |
"Aşk için ölmek aptallıktır." diye düşünürken aşkı için ölümü kabul eden Atsumu, hayatta asla büyük konuşmamak gerektiğinin en büyük kanıtıydı.
Yüzüne vuran rüzgarın ve dalga seslerinin tadını çıkarmaya çalıştı. Buraya yarın bir daha gelecek olsa da şu an tadını çıkarmaya çalıştı. Yanındaki Sakusa ile tadını çıkarmaya çalıştı.
Sakusa'nın dalgalanan kıvırcık saçlarına baktı. Bu görüntüyü tekrar göremeyecek olmak üzücüydü. Her bir ayrıntısını ezberlemek istercesine baktı yüzüne. Kaşının üstündeki benlerine, çenesine, gözlerine.. Hepsine son kez bakıyormuşçasına baktı. Eh, teknik olarak planlarına göre son kez bakıyordu.
"Manzarayı izlemek istiyorum dedin beni izliyorsun Atsumu." dedi Sakusa birden ona dönerek. Atsumu yakalanmanın verdiği utançla kafasını hızla karşıya çevirdi. "Ben dalmışım sadece!" dedi. Sesindeki panik Sakusa'yı güldürmüştü. Tekrar önüne döndü. "Burasının manzarası cidden güzel." dedi. Atsumu gülümsedi. Sahilin bu tarafına genelde yalnız olmak istediğinde gelirdi çünkü burada kimse olmazdı. Kayalıklardan falan insanlar düşmekten korkup bu tarafa doğru pek gelmezlerdi. "Güneşin denizle kavuştuğu yer... Buraya böyle diyorum." dedi. Sakusa bunun nedenenini önündeki manzaradan anlıyordu. Güneş denizle kavuşuyordu cidden.
"Buraya daha sık gelmeliyiz." dedi Sakusa. Atsumu'nun gülümseyen yüzü düştü. Buraya daha sık gelemeyiz diyemezdi ama. "Tabii.." diye mırıldandı. O da isterdi daha sık buraya gelmeyi. Ancak buraya gelmek için tek bir şansı daha olacaktı o kadar. O da son gelişi olacaktı.
Duygularının ağırlığı altında o kadar ezilmiş hissediyordu ki yine gözleri doldu. Ama ağlayamazdı. Şu an olmazdı.
"Yine gözlerin doldu." dedi Sakusa. Onu bu kadar iyi gözlemlemesi Atsumu'yu sinir ediyordu. Görmese olmaz mıydı?
"Bu ara biraz sulu gözüm sanırım." dedi gülmeye çalışıp gözlerini silerek. Sakusa çocuğun ensesini kavrayıp başını omzuna gömdü. "Ağlamak istiyorsan ağla." dedi. Atsumu kendini geri çekmeye çalıştı ama Sakusa buna izin vermemişti. "Bir şey anlatamıyorsun, anlatmak istemiyorsun. En azından ağla içini dök. Her zaman böyle güzel bir manzaraya karşı ağlayamazsın." dedi. Cümlesinin sonuna doğru kıkırdamıştı. Atsumu birkaç damlanın yanaklarını ıslatmasına izin verdi. "Özür dilerim.." diye mırıldandı. Sakusa ellerini saçlarında dolaştırdı. " Özür dilemene gerek yok. "dedi. Atsumu 'var' demek istedi. Hem de çok gerek var... Aklında yapmayı planladığı şeyi bir bilseydi.... Gerisinde bıraktıklarının çekeceği acıyı düşündü o an. 'Ben zaten öleceğim.' diye geçirdi sonra içinden. Ölümü beklemek daha kötüydü. Ölümden kurtulmayı seçememek kendisini herkese karşı suçlu hissettiriyordu. Sakusa'nın omzunda ağladı bir süre. Sonra doğrulup gözlerini sildi. "Özür dilerim Omi-kun.. Bu ara biraz duygusalım. Geçecek ama." dedi gülümseyerek. Geçecekti. Buna bir son verecekti.
Sakusa öncekine göre daha çok endişeleniyordu artık. Atsumu daha çok dalıp gidiyordu ve ne kadar sıkıştırsa da bir şey söylemiyordu ona. Ellerini tuttu." Bana her şeyi anlatabilirsin Tsumu. Senin için buradayım."
Atsumu hızlanan kalbiyle korkuyla geri çekti kendini. Sakinleşmeye çalıştı. Kriz geçiremezdi. "Bi-biliyorum." diye geveledi.
"Hadi manzaranın tadını çıkaralım." deyip Sakusa oturunca o da birkaç derin nefes alıp yanına oturdu.
Tekrar Sakusa'ya çevirdi başını. Bu seninle son anımız. diye düşündü.
**********
Atsumu mektupların üzerine herkesin ismini yazıp eve yastığının altına koymuştu. Orada onları bulacaktılar. Derin bir nefes alıp son kez odasına baktı. Aşağı indi. Kendini hiç olmadığı kadar soğukkanlı hissediyordu. Osamu onu kapıda bekliyordu. Mutfağı toplayan annesine baktı. Daha sonra işe gidecekti. Koşup ona sarıldı. Annesi bu ani sarılmaya şaşırdı başta. Sonra o da gülerek oğluna sarıldı. "Bir şey mi oldu bebeğim?" dedi saçlarını karıştırıp. "Yoo, içimden geldi sadece." dedi. Annesinin kokusunu derince içine çekti. Sonra ona el sallayarak dışarı çıktı. Kardeşiyle okula giderken pek konuşmadılar. Osamu artık ailelerine söylemeleri gerektiğini söylüyordu ve Atsumu da tamam demişti. Bu durum Osamu'yu mutlu etmişti. Sahte bir mutluluk vermişti kardeşine ama başka şansı yoktu.
Okulda tüm gün kulüp saatinin gelmesini beklemişti. Derslerin hepsi aklında planını baştan oynatmakla geçmişti. Sakusa'yı görmemek için çok çabalamıştı. O, onun yanına geldiği an bir bahaneyle ortamdan sıvışıyordu.
Nihayet kulüp vakti gelmişti. Atsumu kulübe kalmayacaktı. Herkes kulüpteyken o kimseye yakalanmadan okuldan kaçmanın derdindeydi. Ama pek başarılı olduğu söylenemezdi. Birden önüne çıkan Suna ile olduğu yerde durdu.
"Nereye Tsumu? Kulübe kalmayacak mısın?" Suna en azından durumunu bilmiyordu. "Ben.. Biraz bunaldım da kulübe kalmayacağım biraz yürüyeceğim." dedi suratına bir gülümseme koyarak. Daha fazla zorlamamasını umuyordu.
"Nereye gideceksin?" dedi Suna. Atsumu sadece gülüp "Güneşle denizin kavuştuğu yere. Sonra görüşürüz!" deyip en sahici gülümsemelerinden birini verdi arkadaşına. Suna peşinden sadece sırıtarak "Şu salak..." diye mırıldanmış ve çantasında telefonunu aramaya başlamıştı.
Atsumu ise onu atlatmanın rahatlığıyla koşuyordu. Artık bitecekti. Canı yanmayacaktı. Her şey iyi olacaktı. Aşk insanı sonsuzluğa taşırdı ve şimdi o sonsuzluğa ulaşacaktı.
O sırada tüm gün kendisinden kaçan çocuğu arıyordu Sakusa. Girişte gördüğü kuzeniyle oraya yöneldi. "Atsumu'yu gördün mü?" dedi. Suna kapıyı gösterip "Az önce gitti. Kafa dinlemek için yürüyecekmiş biraz." dedi. Sakusa gün içindeki tavrından bir tuhaflık olduğunu anlamıştı. "Nereye gitti bir şey söyledi mi?" Söylemiş olmasını umuyordu.
"Denizle güneşin sarıldığı yer mi kucaklaştığı yer mi? Öyle bir şey dedi. Klasik Atsumu işte tuhaf." dedi sonunda bulduğu telefonuna zaferle bakıp çantasını kapatırken.
Sakusa ise Suna'ya anlamsız gelen cümlenin tanıdıklığıyla gülümsedi. Nerede olduğunu şimdi biliyordu.
Deniz ve güneşin kavuştuğu yer.
" Sağ ol Suna! "deyip o da giriş kapısından koşarak çıktı. Suna onun da arkasından "Ne salak bunlar ya..." diye mırıldanıp geç kaldığı kulüp çalışmasına gitmeye karar verdi.
Sakusa ise tüm gücüyle koşuyordu. Bugün tüm gün okulda Atsumu ondan kaçmıştı ve şimdi çıkış zili çalar çalmaz oraya gitmesi tuhafı. Bir terslik vardı ve Sakusa anlayacaktı.
*************
Sonraki bölüm final :') Hadi bismillah :'))))
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
