'ေမာင္ ငါတို႔ခရီးသြားၾကမလား´´
''ဘယ္သြားခ်င္လို႔လဲငယ္´´
''ဘားအံဘက္သြားခ်င္တယ္ေမာင္ အျပန္မွာ
ေရႊစာရံနဲ႔က်ိဳက္ထီးရိုးလည္းဝင္ခ်င္ေသးတယ္´´
''ဟုတ္ၿပီငယ္ေမာင္အလုပ္ျမန္ျမန္ၿပီးေအာင္က်ိဳးစားပါ့မယ္´´
''ေက်းဇူးေမာင္´´
မိုးစက္မက်ေရာက္ေသးသည့္အခ်ိန္ကိုႀကိဳေတြးကာအိပ္မရျဖစ္ေနသည္။ေခတ္ေဝယံႏွင့္သြားရ
မည့္ခရီးကိုသာစိတ္ကူးေနခဲ့သည္။ေခတ္ေဝယံသည္လည္းထို႔နည္းတူစြာမိုးစက္ႏွင့္ပထမၪီးဆံုးသြားရမယ့္ခရီးကိုေတြးရင္းရင္ခုန္ေနခဲ့သည္။
မိုးစက္နဲ႔ခရီးသြားဖို႔အလုပ္ေတ၃ရက္အတြင္းအၿပီးျဖတ္ေနသည့္ေခတ္ေဝယံ။သူကိုယ္တိုင္လည္းဘာလို႔ဒီလိုလုပ္ေနမွန္းသိခဲ့ေသာ္လည္းေခတ္ေဝယံအလုပ္ကိုျမန္ျမန္ၿပီးဖို႔သာလုပ္ရသည္။
၃ရက္ၾကာေသာ္
----------
''ငယ္အထုပ္ျပင္ေတာ့´´
''ဘာတုန္းေမာင္ရဲ့ရုတ္တရက္´´
''ဟာငယ္ပဲခရီးသြားမယ္ဆို´´
''ေမာင္!! ေမာင္အတည္ေျပာတာလား ဒီေလာက္ျမန္ျမန္ႀကီးေလ´´
''ဒါေပါ့ငယ္ရဲ့မနက္ျဖန္မနက္သြားမယ္´´
''ဟုတ္ၿပီေမာင္ငါအက်ႌသြားထည့္ေတာ့မယ္ေနာ္ဟီးဟီး´´
ရႊတ္
ေခတ္ပါးအားလ်ွပ္တစ္ပ်က္နမ္းသြားသည့္မိုးစက္အားေခတ္မွင္သတ္စြာျဖင့္ၾကည့္ေနမိသည္။
အတိုင္းသားျပန္ၾကားေနရေသာရင္ခုန္သံအားမယံုႏိုင္စြာျဖင့္ျပန္ကိုင္ၾကည့္ရေသးသည္။'ငါကညာခ်င္ေပမယ့္ငါ့ႏွလံုးသားကမညာဘူးဘဲ´
ဟုေခတ္ေတြးကာၿပံဳးမိသည္။ထို႔ေနာက္မိုးစက္ရိွရာအခန္းထဲသို႔လိုက္ႏွင့္ေလသည္။
အေပၚထပ္ေရာက္ေသာ္ဌားလည္းအေကာင္ေပါက္ေလးကအခန္းတံခါးကိုပိတ္မထားပဲဖြင့္ထားသည္။အခန္းထဲဝင္မည္အလုပ္ၾကားရတဲ့အသံေၾကာင့္ေခတ္အခန္းဝတြင္မိန္႔မိန္႔ႀကီးရပ္ကာေၾကာင္ၾကည့္ေနမိသည္။
''ဒါမုန္႔ေလးကေမာင့္အႀကိဳက္ေမာင္လမ္းမွာ
စားဖို႔´´
''ဒါေလးကေမာင္သံုးေနၾကတံဆိပ္´´
