Akala ko hindi ko na mamahalin pa si Frances. Akala ko si Amanda na yung mamahalin ko ng sobra.
Ngunit nagkamali ako. Si Frances pa din pala. Siguro nasanay lang ako sa presensya ni Amanda kaya minahal ko siya.
Onti onti kong narealize na mali akong hinayaan kong malunod ako sa pag aakalang mahal si Amanda ngunit hindi naman pala.
Nandyan lang siya nung mga panahon na kailangan ko ng pagmamahal kaya siguro akala ko ay mahal ko na siya.
Nung hindi kami naging okay ni Amanda ay si Frances ang dumamay sa akin.
Bumawi siya sa mga panahon na sinaktan niya ako. Kitang kita ko na nagsisisi siya na ginawa niya yon.
Kahit ako ay hindi makapaniwala na andito na naman sa harap ko si Frances at sinubukan na naman niyang pumasok sa buhay ko.
May nabasa nga akong tula na nakabigay sa akin ng motibasyon. Para sa aming dalawa frances talaga siguro ang tulang ito.
Minsan, nakakatakot muling magsimula.
Sino ba kasing nagsabing madaling bumalik sa umpisa? ‘Yung tipong kailangan mo nanamang daanan ‘yung mga nalagpasan mo na. Haharapin mo nanaman ‘yung mga buong tapang mong nilabanan.
Mag-iisip ka nanaman, “paano kung maramdaman ko ulit ‘yung sakit?” “Paano kung sa pagkakataong ito, hindi ko kayanin?” Maraming tanong na umiikot sa isip.
Pero aking napagtanto, na ayos lang palang matakot.
Dahil sa ganitong paraan, mas nakikita ko kung anong ayaw kong isuko. Ayaw kong palagpasin ang pagkakataon dahil sa mga pangyayaring matagal nang natapos.
Matagal na silang natapos — at wala na silang kakayahang abutin kung nasa’n ako. Sapagkat magkaiba ang noon at ngayon.
At hindi ko hahayaang lumagpas ang para sa’kin dahil lang sa takot.
— Joanna Alejandro
Takot pa din akong sumugal dahil baka maulit na naman ang nakaraan. Ngunit mas natatakot akong mawalan na naman.
Frances is my first definition of love. And i guess my last.
– Jaydee.
End.
__________________________________________________________________________
Kaya pa ba?? HAHAHAHAHAHAHAHA
👀👀👀👀👀👀👀👀👀👀👀👀👀👀👀👀👀👀👀👀👀👀👀👀👀👀
-Jay
