Isang napaka halagang paksa ang kwento na binuo nating dalawa.
Isang istorya na hindi mapapalitan ng iba.
Kwento na hindi matutumbasan ng kahit na sino.
Kasalanan ko din naman kung bakit ka bumitaw sakin, mahal ko. Kasalanan kong masaktan ako. Kasalanan kong bumitaw sa gitna ng proseso.
Sobrang pinagsisihan ko, mahal. Paulit ulit kong pagsisisihan.
Andami kong katanungan sa aking isipan kung bakit hindi mo ako hinintay? Kung bakit hindi mo ako pinakinggan muna bago ka tuluyang bumitaw? Kung bakit mas pinili mo akong talikuran?
May dahilan naman ako pero mukhang huli na ako dahil masaya kana, Amanda ko.
Wala ng higit pa na kasiyahan pag nakikita kitang masaya. Hindi man sakin pero sa iba.
Kaya sana hindi umabot sa puntong sasaktan ka ulit niya dahil babawiin kita.
Ngayon pa lang gusto na kitang bawiin pero hindi na kita pagmamayari. Hinding hindi na mangyayare.
Ngunit mahal,
'Naging magulo man ang umpisa at gitna ng ating paksa, hiling ko pa rin na sana ikaw pa din ang kasama ko sa katapusan ng ating istorya.'
-Jaydee.
____
After 4 years...
Jaydee.
It's been a while when i'm here.
And it's been a while when it hurts.
Masakit pa din sa akin lahat ng nangyare. Kung gaano kami nagtagal noon ay ganon din katagal kong sinubukan na pakawalan ka pero hindi ko magawa. Hindi ko kaya.
Hinding hindi ko kakayanin.
Grabe, ganon pa din yung feeling dito sa pilipinas. Nakakarelax at the same time nakakakaba.
Ganon pa din yung feeling dahil andito lahat ng alaala naming dalawa. Napaka sariwa pa kahit apat na taon na nung huli kaming nagkita. I mean nung huli niya akong nakita.
At ngayon na nandito na ulit ako sa lugar na naging saksi sa aming dalawa, hindi ko alam kung masasaktan ba ako o magiging masaya na sa kanila.
"Jaydeee!!!" Bungad sa akin ng babaeng kasama ko sa apat na taon.
"Jie!" Agad siyang lumapit sa akin para yakapin ako ng mahigpit.
"Why you didn't tell me na uuwi ka pala dito sa pilipinas? Nakakatampo hmp." Natawa naman ako dahil sa inasal nito. Parang bata parang si Amy hayy.
