sᴀᴠᴀɢᴇ ʟᴏᴠᴇ • ᴍɪɴɢᴜᴋ [ᴄᴏᴍᴘʟᴇᴛᴇᴅ]

♡ 20

☆☆☆☆☆☆☆☆☆☆☆☆☆☆☆☆☆☆

"ඌයි.."

ජන්කුක් ජිමින්ගෙ කනෙන් අල්ලගෙනම වෙරළට එක්ක ආවා. කොයි තරම් නපුරු බවක් පෙන්නුවත් ජිමින් ඔලුව නැමුවේ නැති එක ගැන ජන්කුක්ට පුදුම වෙන්නම උනා.

"එක පාරක් කිව්වා, මගේ ඉවසීම පරික්ෂා කරන්න එපා!"

ජිමින්ව වැල්ලට අත අරින ගමන් ජන්කුක් එහායින් වාඩි උනත් අත ඇරපු වේගෙට ජිමින් විසි වෙලා ගිහින් ඇඟ පුරා වැලි ඇලිලා තිබුනා.

"මට වාහනේ ඉන්න දුන්නා නම් ඉවරනෙ? ඔයාට ඕන උනා කියලා මාවත් ඇදගෙන ආවම හරිද?"

"මම කරන්නෙ මට ඕන දේ!"

දකුණතින් වැල්ලටම තරහා පිට කරපු ජන්කුක්ට දෑස් බෝල කරගෙන හිටි ජිමින් පෙනුනම තරහා දිය වෙලා ගිය බව දැනුනා.

"මමත් කරන්නෙ මට ඕන දේ!"

මහ ලොකු දඩාර ඇඟක් වෙනුවට හිච්චන් අත් එක්ක කොට උපතක් හිමි වුවද යමෙකුට හෝ දෙවනි වීම ජිමින් අකමැතිම දෙයක් උනා.

"බෑ ඔයා කරන්න ඕන මට ඕන දේ."

"මම ඔයාගෙ සේවකයෙක් උනේ කාලෙකට ඉස්සර ජන්කුක්!"

~ ඒකත් ඇත්ත. දැන් මොකද කරන්නෙ?

"එ-ඒ උනත් ඔයා ආවේ මාත් එක්කනෙ."

"ආවා නෙමෙයි එක්කගෙන ආවා කියන්න. නෑ! පැහැරගෙන ආවා."

"මම ඔයාව පැහැරගෙන ආවා පාර්ක්. මට සමාවෙන්න."

අනුකම්පාව මිශ්‍ර හැඟීමකින් වචන පිට කරපු ජන්කුක් ඊළඟ මොහොතේ බඩට අත් ගෙනියන ගමන් විශාල ශබ්දයක් සහිතව හිනා උනා.

"මට බඩගිනී."

"ම්-මොකක්? කන්න අරන් දෙන්න කියලද ඔයා මට කියන්නෙ?"

"බඩගිනි උනාම කරන්න පුළුවන් වෙන මුකුත් තියනවද?"

~ සල්ලි නෑ යකෝ!

"අරන් දෙන්නම්."

☆☆☆☆☆☆☆☆☆☆☆☆☆☆☆☆☆☆

+ පරක්කු උනාට දෙකක්ම දුන්නා. පුළුවන් නන් මදි කියන්නකො ඉතිම්. *-*