BABA VE KIZI | TAMAMLANDI |

37. Bölüm

21 Aralık Salı.

İyi okumalar.

.

Savaş Sayer

  
              Sabah kahvaltıdan sonra Cem ve Batu odalarına çekilmişlerdi. Asel, Asil ve Miya ise bahçede oturuyorlardı. Dünden beri Cem ve Batuda bir şeyler vardı ama anlamamıştım. Onlarla konuşmalıydım. Dışarda ne olduda Cem bile bu kadar durgun öğrenmeliydim.

             Salondan çıktım ve Cemin odasına gittim. O kesin söylerdi. Cem kitap okuyordu. Ne? Cem ve kitap. İlk okuldan beri ilk defa görüyorum. Kesin bir şey var bu işte.

           "Cem? Sen kitapmı okuyorsun?"dedim. "Evet. Neden şaşırdın? "dedi. "Sen ilk okuldan beri kitabı eline almadın Cem. Sence şasırmam normal değilmi?"dedim. "Haklısın Savaş. Şimdi izin verirsen kitabıma kaldığım yerden devam etmek istiyorum."dedi. "Peki. Ben salondayım."dedim.

              Odadan çıktım ve Batunun odasına gittim. Batu bilgisayardan oyun oynuyordu. Batu ve oyun. Bu ikisi kesinlikle yer değiştirdiler. Batu asla oyun oynamazki. Sadece birlikte oynarız. O da bazen. Miya çok istediği zaman.

              Kulağındaki oyun kulaklığını çıkardım. Anında kaşlarını çattı ve "Ne yapıyorsun Savaş? "dedi. "Biraz konuşalımmı?"dedim. "Çabuk söyle oyun devam ediyor. Kazanmam lazım."dedi. Oyun kulaklığını masaya koydum ve " Size neler oluyor? Cem odasında kitap okuyor. Sen burda oyun oynuyorsun. Dün dışarda ne oldu?"dedim.

            Batu "Hiç. Hem beni oyalamasana sen. İşim var daha. Oyalama beni." dedi ve bilgisayarı kapatıp rafından dosyaları aldı. "Ben öğrenirim ama." dedim.

             Odadan çıkıp aşağıya indim tekrar. Bahçeye çıktığımda Asilin Miyayı kovaladığını gördüm. Miya beni görünce "Baba!!"deyip bana doğru koşmaya başladı.

                 Yanıma gelince koltuk altlarından tutup kaldırdım ve etrafımda döndüm. O ise aşık olunası kahkahasını atıyordu. Bu gülüş için canımı verirdim. "Yeter baba."deyince indirdim. Asil "Cadı ver şu telefonu."dedi. "Hayır."deyip arkama saklanan Miyanın beline kolumu sardım ve kucağıma aldım. "Yine ne oluyor kızım?"dedim.

                    "Baba abim ders çalışması gerekirken sınıfındaki Eda denen kıza mesaj atıyor. "deyince Asile döndüm. Asil "Sus kız. Hem sananesi."dedi. Miya "İyi bende Egehan ile konuşurum. Ne zamandır konuşmadık."dedi. Sinirle "Miya!"dedim. "Tamam baba yaa. Şaka yaptım ben."dedi.

           Sonra kucağımdan indi ve Asile telefonunu verdi. "Al abi. Zaten bananeki. Bu senin özel hayatın."dedi. Yine dudaklarını büzmüştü ve gözlerini doldurmuştu. Asilin dayanamayıp onun istediği şeyi yapacağını biliyor tabi. Gerçekten cadı bu kız.

           Asil "Abim tamam dolmasın gözlerin. Konuşmicam bir daha."dedi ve kolunu Miyanın omuzuna attı. Onlar birlikte tekrar oyurma yerine dönerken bende bahçenin arka tarafına gittim.

             Depoya geçtim ve dolabı açıp kutumu aldım. Anahtarını asla yanımdan ayırmazdım. İçinde ikizimle fotoğraflarımız vardı. Herşeyimiz burdaydı. Onun bana aldığı hediyeler benim ona aldığım hediyeler. Fotoğraflar,mektuplar. En sevdiğimiz anahtarlık. İkiz anahtarlığı diyorduk. O gittikten sonra hiç kullanmamıştım.

              Küçük birde kamera vardı. İçinde tek bir video vardı. Barışla birlikte ilk ve son defa yurt dışına çıkmıştık. 13 yaşındaydık. Barış video çekelim demişti. Vlog gibi bir şeydi. Viyanaya gitmiştik. Ordanda ingiltereye gitmiştik. Heryeri tanıtmıştı.

             Videoyu izlerken gözyaşlarım istemsiz düşüyordu yine. Özledim kardeşim. Çok özledim seni. Keşke bir mucize olsada girsen şu kapıdan. Ölmedim lan desen. Ölmedim. Burdayım.

İmkansız ama biliyorum.

           
İmkansız.

         

                

                 
Veeee bölüm bittii.

Nasıldı?

Beğendinizmi?

Oy ve yorum atmayı unutmayın.

Sizi seviyorum.

Görüşmek üzere.