BABA VE KIZI | TAMAMLANDI |

33. Bölüm

Medya : Bence kesinlikle okumalısınız. Benim wattpadde okuduğum ilk kitaptı ve bende yeri apayrı. Kitap olmuştu en son.

Miya Sayer

       "Tombala!!" dedim elimdeki tombala kağıdını havaya kaldırarak. Ben kazanmıştım. Asil abim "Tabi kazanırsın. Savaş abim hepsini sana verdi. Görmedik sanki." dedi. Asel abim kafasına vurdu ve "Sus be. Salak. Kaybettin diye kızı suçlama. Benim prensesim kazandı." dedi.

             "Evet. Kazandım. Kıskanma. Kıskanç." dedim. Babam "Hadi bakalım yeter bu kadar oyun. Biraz dolaşmaya çıkalımmı ne dersiniz?" dedi. Ya dışarı çıkınca o adamlar yine gelirlerse? "Hayır baba. Çıkmayalım dışarı." dedim.

            Babam beni kucağına aldı ve "Neden bebeğim?" dedi. "Hiiçç." dedim. Babam "Hadi söyle bebeğim. Ne oldu?" dedi. "Ben. O adamlar gelir diye korkuyorum baba." dedim. Babam bana sıkıca sarıldı ve "Korkma kızım. Gelemez onlar buraya. Korkma bebeğim. Bak biz yanındayız." dedi.

             "Tamam. Ama hani evin aşağısında park varya oraya gidelim." dedim. Babam "Tamam aşkım." dedi ve dudağımda öptü. "Bende çenesinden öptüm ve kucağından kalktım." Asel abi. Üstümü sen giydirirmisin. Benim elim acıyor fazla zorlayınca. "dedim. Asel abim beni kucağına aldı ve odama çıktı. Beni yatağa bırakıp dolabımda kıyafetlerimi aldı.

              Yanıma geldi ve üstümdekileri çıkardı. Sonrada kıyafetlerimi giydirip "Hadi gel bebeğim saçlarını tarıyim. "dedi. Masamın önündeki sandalyeye oturdum. Abimde arkama geçti ve masanın üstündeki mavi tarağı alıp saçlarımı taradı. Saçlarım uzun olduğu için sürekli birbirine giriyordu. Abim başımdan öpüp "Çok güzel oldun prensesim."dedi.

                   Abim ile birlikte tekrar aşağıya indik. Diğerleride hazırlardı. Hemen ayakkabılarımı giyinip dışarı çıktım. Bisikletimi aldım ve "Baba. Bisikletimide getirebilirmiyim?"dedim. "Getir bebeğim. "dedi. Asil abimde bisikletini aldı ve bahçeden çıktı.

            "Beni geçemessin."dedi ve dahada hızlandı. "Şimdi görürsün sen!!"dedim ve bisikletime binip hızla sürmeye başladım. Babam arkamdan "Dikkatli ol!"diye bağırınca biraz yavaşladım ama yinede hızlıydım. Abime gitgide yaklaşıyordum.

               Sonunda abimi geçince kocaman bir kahkaha attım. "Geçtim seniii."dedim. Sonra dahada hızlandım. Parkın girişine gelince yavaşladım ve bisikletten inip banka oturdum. Yorulmuştum. Diğerleride gelip yanıma oturdular. Babam "Kızım saçınıda toplamadın. Terleyip hasta olucaksın. "dedi. Sonr bileğindeki tokayla saçımı topladı.

                Babamın bileğinde hep bir toka olurdu. Yerimde durmayıp sürekli terlediğim için babamda hep saçımı topluyordu fazla terlemiyim diye. Saçlarımı kesmek istemiyordu çünkü.

Barış Sayer

                  Ağacın arkasında onları izliyordum. Minik papatyam parkta oynuyordu. Ve Savaşlardan biraz uzaktaydı. Yavaşça yanına ilerledim ve bir banka oturdum. Kaydırağa tersten çıkmaya çalışıyordu. Terstenmi çıkılır yavrum ona. Düzgün oynayın şu oyuncaklarla. Şu parktaki oyuncaklara acıyorum valla.

               Miya sinirle yanıma geldi ve banka oyurdu. Yakından ayrı bir güzelmiş papatyam. "Ne oldu küçük hanım? "dedim. Şimdi duracaktı kalbim. Resmen minik papatyamla ilk konuşmamdı. Bana döndü ve kaşlarını çattı. "Sanane. Sen kimsin?"dedi. Aferin. Başkalarıyla konuşmuyor. Ulan! Ben abisiyim. Ama ben ona yabancıyım.

            "Yani diyorsunki önce tanışalım. Ben Barış."dedim. "Ben öyle bir şey demedim bir kere."dedi. Allahım şimdi ısıracam yanaklarını. "Ee. Söylemicekmisin adını?"dedim. "Miya. "dedi. "Ne farklı bir isim be. Miya. O ne öyle. Miyav gibi."dedim.

                 "Ha ha ha. Çok komik."dedi ve yanımdan kalkıp Savaşların yanına gitti. Bende hemen ordan kalktım ve oradan uzaklaştım.

               Tatlı papaatyam. Çok güzel. Masum. Tatlı. Ve cadaloz. Onu sinirlendirmek ve o tatlı hallerini izlemek için can atıyorum. Saçları upuzun ve sarı. O benim papatyam. Hele gözleri....

Masmavii.

               Sanırım ailede bir Savaş o adama benziyordu. Ben ve Miya annemiz olacak kadına benziyorduk. Sarı saçlı mavi gözlüydük dördümüzde. Asel ve Asil ile sadece babalarımız aynıydı. Ama yinede öz kardeştik. Eve geldiğimde salona geçtim ve kendimi koltuğa attım. Bu gecede uyku yok. Dün internetten çıkardığım bir kaç fotoğrafı çerçeveletip evin duvarlarına astırmıştım.

            Hepsinin birer fotoğrafı vardı. Yarın ilk önce Batu ve Cemin karşısına çıkıcam. Bir yerden başlamam gerekiyordu çünkü. Daha fazla dayanamicam. Bu kadar yıl yetti hasret. Kardeşlerimde özlemiştir beni dimi? Bende özlenilmicek insan değilim tabide. Neyse.

.

.

Savaş Sayer

                Eve girdiğimizde direk odama çıktım. Miya hanım parkta bir dakika bile yerinde durmadığı için kucağımda uyuya kalmıştı.

                Bizde hasta olmasın diye eve gelmiştik. Miyayı yatağa yatırıp pijamalarını giydirdim. Artık yarın banyo yaptırırdım. Uyanmasın şimdi. Bende yanına uzandım ve göğsüme çektim. Uyanınca yerdi bir şeyler. Saçlarını okşamaya başladım. Yumuşacıktı.

             Hala çok korkuyordu bebeğim. Ve korkusuda kolay kolay geçicek gibi değildi. Unutturmak için elimden geleni yapsamda hiç kolay olmicaktı. Eğilip yanağından öptüm. Mavilerine kurban olurdum. Benim güzel meleğim.

               Ama hala bir şeyler eksik gibi hissetmemin sebebi neydi? Kızım yanımdaydı. Kardeşlerim yanımdaydı. Ama hala bir şeyin boşluğu vardı içimde. İkizim vefat ettikten sonra hep böyle hissediyordum ama son günlerde vu his kuvvetlenmiş gibiydi.

             Neden oluyorduki bu? Offf. Cidden böyle gizemli şeyler beni çok yoruyor artık. Ay yaşlandımmı acaba lan ben? Valla yaşlandım.

            

.

.

             Miyanın çığlık atmasıyla uyanmıştım. Kabus görmüştü. Ve çok ağlıyordu. Asel ve Asilde gelmişlerdi. Kucağıma aldım ve banyoya girdim. Elini yüzünü yıkayıp kuruladım. Ama hala ağlıyordu.

                  Yatağa uzanıp Miyayı kucağıma yatırdım. Yüzünü severken aynı zamanda sakinleşmesi için konuşuyordum. "Geçti aşkım. Geçti kızım. Bak ben burdayım. Sakinleş.""dedim.

            "B-ben çok k-korktum."dedi. "Biliyorum babacım. Ama korkma artık. Hepsi kabustu. Hadi uyu. Ben yanındayım. "dedim. Elimi sıkıca tuttu ve gözlerini kapattı. "Elimi bırakma olurmu?"deyince alnından öptüm ve "Asla bırakmam. Sen istesende ben senin elini ölene kadar bırakmam kızım. "dedim.

               Miya uyuyunca Asel ve Asilde odalarına gitmişlerdi. Bende tekrar uzandım ve uyudum.

.

.

Veeee bölüm bittii.

Nasıldı?

Beğendinizmi?

Oy ve yorum atmayı unutmayın.

Sizi seviyorum.

Görüşmek üzere.

Yarın bölüm gelir.

Diğer kitaplarada atabilirsem atarım.

İyi geceler.