The Heartthrob That Can't Walk

Chapter 27

TRIGGER WARNING! Sexual Harassment, bullying...

Naramdaman ko ang pagdampi ng malamig na tubig sa’king mukha. Naririnig ko rin ang iba’t ibang boses ng mga lalaki.

“Hoy, gago gumising ka dyan!” rinig kong sigaw ng isa.

Slowly I opened my eyes. I was welcomed by pain. I saw the girl I love on the ground. Her hands were tied and have a handkerchief on her mouth. She’s crying.

Why her?

“Boss gising na.”

My eyes went to Brian who’s smoking on the side. Shane hates smell of cigarettes. She finds it hard to breath.

Binitawan niya ang sigaryo at tinapakan. Lumapit siya saakin. He grabs a fist size part of my hair. He’s looking at me with a smirk on his space.

“Mas maganda mapanood mo. Remembrance lang. Para naman pag nakaalis na’ko e maaalala mo’ko lagi.” He laugh.

“Mukha pa namang masarap ‘tong grilfriend mo.” He lick his lip.

“Fuck you! Let her go!” I scream on his face.

He let go of my hair and walk towards her. She’s crying, scared of him. She’s kicking her feet on the air trying to protect her self. But it’s not effective.

Because of emotions that caught me. I tried to get closer forgetting about my condition. I end up falling on the wet cement. They laugh at me.

“Tanga! Wala ka namang magagawa!” a guy with a tattoo throws his cigarette on me. I gasp, it went on my arm. It freaking hurts but I can still take it. Pero tangina si Shane.

She looks at me…our eyes met. Umiling siya sa’kin. Tila sinasabing ‘wag na akong gagalaw sa kinalalagyan ko.

How funny that she still thinks of me in this kind of situation. I tried to find my phone but I think they took it. It’s useless anyway I can’t call the police in front of them.

“Brian…just let her go. I’ll give you girls! I can find someone better than her!” I said.

Nilingon niya ako, “nah, I can too. Though I want her. Pure.” Lumuhod siya at nilapit ang sarili sa babae.

I can’t fucking breath…

“I…I can give you…money! Kahit gaano ka laki just let her go!” I begged.

He chuckled playfully, “I also have that. What else can you offer, hmmm?” he sniffs her neck. Hinawakan niya ang kamay nitong naka tali. He’s between her legs. She scream but not that loud because her mouth was covered.

Tangina ang sakit. Ang sakit kasi wala akong magawa. Ni hindi ako makalapit.

Sinubukan kong gumapang pero may tumapak sa ulo ko. Napasigaw ako sa sakit. My head is pinned on the rough ground.

“Huwag na kasing makulit. Kita mong nag eenjoy ang kaibigan namin. Minsan lang may matipuhan ‘yan. Madalas pampalipas oras lang. Manood ka nalang.”

“Fuck!” I almost reach my energy limit while screaming on pain. Mas dinidiinan niya pa ang tapak.

I saw her tears are unstoppable. She’s looking at me even Brian is on her neck. No fuck! Don’t touch her!

“Pre, wag mo muna patayin.” Sabi noong isa at inalis naman niya ang pagtapak sa ulo ko.

Narinig kong may sumipa ng wheelchair ko pero hindi ko na nagawang lingunin. Dahil may biglang tumadyak ng likod ko. Napaubo agad ako. The pain was…no it’s fine. It hurts more watching her getting harassed in front of me. Para kang pinapatay. Hindi ka na makahinga habang wala ka manlang magawa para sa kaniya. Tangina ano pang silbi ko sa mundo? Wala na akong nagawang tama. Lahat nalang ng desisyon ko mali. Tapos ngayon ang babaeng nag mahal sakin ng buo kahit na…kahit na hindi ko kayang gawin ang maraming bagay para sa kaniya. Nasasaktan ng dahil sa’kin.

May usang kinuwelyohan ako at sinapak ang mukha ko. Dahil sa malapit lang ang ulo ko sa lapag. Parang bolang tumama ang ulo ko rito.  Alam kong sa mga oras na ‘to ay may dugo nang dumadanak sa kinahihigaan ko. Shane scream more and more probably watching me.

“Stop…please stop…” I cried.

He laughs, “ano ulit? Hindi ko marinig.”

“Please…s-stop… let her go…I’m begging you…”

Binatawan niya ako at sinipa sa tiyan. Hindi ko mapigilang simugaw. Nag tawanan lamang sila habang pinapanood ang nangyayari. My gaze went on the factory. There are guys, many of them are in the second floor, five has a mask. They’re just watching. Hindi manlang nag papakita ng kahit anong emosyon. Ang iba ay tumatawa pa. Para bang isa kaming palabas sa paningin nila.

Nang sumigaw si Shane ay sinikap kong lingunin siya. Gusto ko nalang mamatay nang makita ang gagong lalaki na binubuksan ang butones ng blouse niya.

“Brian…please…stop. I’ll give you everything just—” my sight became blurry.

I felt a big pang on my chest. Watching him on knees worshipping her breast. Nag pupumiglas siya oero walang sasay lalo pa’t mas lakas ang nasa ibabaw niya.

Kahit na malabo ay nakikita ko pa rin. Para akong sinasaksak ng paulit ulit kada sigaw niya. Kada pag iyak niya sa takot. Tangina ako nalang! Kahit…kahit babuyin na rin ako kahit sino pa, basta ‘wag lang siya!

I feel dumb when I saw him reaching for Shane’s skirt. No…fuck.

Halos hindi na ako makagalaw sa mga tanamo kong pambubugbog. Akala ko ‘yon na pero…binohusan ako ng isang lalaki ng mainit na tubig. Nagawakong umilag ng kaunti. Pero…ang braso at balikat ko ay…ang sakit!

“Ah!” daing ko sa paso.

“Yan bagay sayo! Pilay ka na nga malandi ka pang gago ka! Mayaman na ka lang kaya ka hinahabol ng mga babae! Pilay ka pa rin! Wala ka ng silbi!” sumbat niya.

Yeah…I’m useless.

No…I can’t. I can’t look at her. I can’t look at him and his freaking face. I just…want to die. Pumikit ako ng mariin.

Agad akong nakabawi ng may maalala. Right, I have the button! Bakit ba kasi hindi ko naisip?! Tanga na nga wala pang kwenta.

Kahit puros dugo at lapnos na ang balat ay sinubukan kong gumapang palapit sa wheelchair. Akmang pipigilan ako pero hindi rin ginawa dahil siguro wala nanaman akong magagawa.

Hinang hina pero nagawa kong lumapit. Tumulo ang luha ko nang mas manlabo ang paningin ko kesa kanina. No…not yet please.

Kinapa ko ang bahagi nito. Halos wala na akong mabasa sa mga buton. Pero naaaninang ko pa rin ang kulay. Bago pa ako bumigay ay na pindot ko ang kulay pula. I manage to press it three times. Before everything went black.

-_-