The Heartthrob That Can't Walk

Chapter 25

“Kindly list your name on the paper given to your president if you want to come. Everyone is encouraged to. I think all of you should. It will be fun.” Our prof said before leaving us.

“Sama tayo?” tanong ni Shane.

“Wala naman tayong magagawa.”

Bakit pa kasi may ganyan. Ang busy namin sa collage tapose may trip pa? Ang dami pa naming gagawin pag uwi. Three days trip. Baka hindi pa’ko tumagal do’n.

“Sasabihin ko kay sir iisang tent lang tayo.”

I look at her in shock, “what? Will he allow us?”

“Oo, minsan tinanong niya ako kung bakit daw lagi tayo magkasama. Sabi ko pinababantayan ka sa’kin ng mommy mo. Alam naman niya siguro na mag rerequest ako.” she explains.

I nodded. Well, we’re already in collage. I think they’ll not meddle with us when it comes to partners. Besides, ang dami namin. Kung malaki ang space mas maganda. Para dalawang tao kada tent.

Nang maka uwi kami ay sinabi namin kay mom ang tungkol sa trip. No’ng una ayaw niya kaming pasamahin pero pumayag na rin sa huli. Sasama saamin si Mr. Tori. Pero doon siya sa tent ng mga teachers. I know it’s kinda OA but I can’t do anything about it. I’m also worried about Shane. So, it’s fine for me to take him with us.

“Kiss ko?”

I heard her chuckle. Agad siyang yumakap sa’kin. Siniksik niya ang mukha sa leeg ko. Niyakap ko siya pabalik.

“Tapos kana mag impake ng damit?” tanong niya.

“Shit. Hindi pa.”

Natawa siya, “ako nalang bukas. Matulog na tayo ngayon.”

“I can ask Mr. Tori—”

“Ako na. Goodnight.” She kiss my cheek then go back to her position.

Bakit ba kasi nakalimutan ko?

Four in the fucking morning when she wakes me up. Ayoko talagang gumigising ng madaling araw. Parang baliwala ang tulog ko. Na batukan pa ‘ko dahil ayaw ko pang maligo. Tangina nakakatamad naman kasi.

Halos isang oras ang inabot ko sa banyo. Piste yung shampoo na hulog pa. Nahirapan pa akong abutin. Ayoko naman siyang tawagin baka mamaya kung ano nanamang masilip niya.

Nang maka labas ay nakita ko siyang nag aayos ng damit ko. She knew me well. Even the clothes I wear. The things I need or the food I like and don’t . All of the small things she notice about me makes my heart flatter.

“Itong hoodie nalang ang suotin mo. Malamig naman sa bus.” She hand me a blue hoodie.

“Nah, I want the one you gave me.”

Kumunot ang noo niya, “jusmeyo. Lagi mo nalang suot ‘yon. Kakalaba lang bibinyagan mo na?” she asked in disbelief.

I rolled my freaking eyes, “paki mo ba? Gusto ko ‘yon.”

Wala na siyang nagawa. Matapos kong mag bihis ay sumunod na rin siya. She’s wearing a maong short and a black tee, partner with her white rubber shoes. Her outfit look so simple yet she can caught attention. I suddenly groan in frustration. Bakit ba kasi ang ganda niya?

“Oh, bakit naka busangot ka nanaman?” takang tanong niya.

“Don’t fucking tie your hair.”

“Ha? Bakit? Gusto kong mag tali.”

Halos humaba na ang nguso ko sa sama ng loob, “wag nga kasi. Gusto mo kagatin ko ‘yan?”

Nanlaki ang mata niya at binagsak ang buhok na hawak niya. I bark a laughter. She eyed me with daggers. She’s mad.