The Heartthrob That Can't Walk

Chapter 21

I woke up because of the birds. Right, maraming ibon dito. I yawn, inaantok pa’ko. Naramdaman ko ang braso sa tyan ‘ko. Her face is also close to my chest.

Did Mr. Tori go home? I haven’t seen him. Maaga kaming naka tulog pareho. Baka ginabi siya ng uwi. May pagkain na iniwan si Shane sa mesa.

Sinubukan kong alisin ang braso niya. But as always, she doesn’t want to. Lalo pang sumisiksik. I just sigh. My eyes caught the painting that we did a week ago.

I thought I’ll be bored here. But Shane make sure that I won’t. Kung ano ano ang ginawa niya. Aside from painting, we made bracelets. Binigyan daw siya ng kapitbahay. She’s friendly here unlike in our school.

“Shane, wake up.” I tape her shoulder.

“Hmmm, maaga pa.”

I can’t cook breakfast idiot. Kung kaya ko lang edi sana hindi na kita ginising.

“But…fine, ten more minutes.” She smile a little while her eyes are still close.

Hindi pa man din sampung minuto ay gumising na siya. Kumunot ang noo ko dahil naka tingala lang siya sa’kin. Bigla niya akong hinalikan sa noo sabay takbo palabas.

“Hoy! Gago!” inis na sigaw ko.

Noong isang araw pa niya ‘yon ginagawa! Kahit anong sabihin ko inuulit niya pa rin. Though…I secretly like it. Fuck right?

Itinukod ko ang mga kamay sa kama. Ang isa ay sa wheelchair para makaupo ako ng maayos. Nang makalabas sa kwarto ay naamoy ko agad ang sinangag.

Unlike in our house. Dito tanghali kami naliligo. Malamig kasi sa umaga at walang heater. Mas malamig sa umaga kesa sa manila.

“Where’s Mr. Tori?” I asked.

“Nasa labas, nag kakape.”

Tumingin ako sa bintana at nakita ko nga siya. Nag kakape habang naka tingin sa dagat. He seems on deep thoughts. I decided to go out.

“Hey, oldie.” I called.

Lumingon siya sa’kin, “oh? Problema mo?”

“Moody. You should eat first before drinking coffee.”

“Hindi ko na mahintay ang pagkain. Ang tagal niyo kasing gumising.” Reklamo niya.

“Niyo? Siya lang ‘yun!”

“Mamaya pupunta akong bayan para mamalengke. Sama ka?” tanong niya.

“Diba sabi ni bugwit mag popool daw tayo mamaya?”

“Ah, nalimutan ko. Bibili nalang muna ako tapos susunod ako sa inyo.”

“You can buy tomorrow.” I suggest.

“Pake mo ba, gusto ko ngayon e.”

I just rolled my eyes. Siya ‘yung matandang parang bata kausap.

“Kain na po kayo!” tawag ni Shane sa’min.

Nang matapos kaming kumain ay nag paalam si Mr. Tori na bibili na ng stock na pagkain. While me and Shane prepare our clothes. I hate public pools. Maingay, lalo na ang mga bata. Baka nga mamaya madumi pa ang tubig.

“Ayan ready na.” tinulak na niya ang wheelchair ko palabas.

Malapit lang ang pool. Kaunting lakaran lang mula sa bahay. Nang makarating ay wala gaanong tao. Siguro dahil pa tanghali palang. Madalas marami ay hapon.

“Shane, I forgot my towel.” I said.

“Huh? Itong saakin nalang gamitin mo.”

“Yuck, ipangpupunas mo sayo tapos ibibigay mo sa’kin? Just go get mine.”