ʟɪꜱᴇ ᴀʀᴀꜱı •ʏᴀʀı ᴛᴇxᴛ

34.|Biri var!|

"Ee bebeğim ne istersin?"

İki saattir kendimi Kutay'a affettirmeye çalışıyordum.

O da çorbayla

"Evimden gidersen memnun olurum hanımefendi!"

Aşk olsun

"Öyle denir mi hiç, aşk olsun Kutaşk!"

Gözlerime kısa bir süre baktı ve göz devirdi.

"Ben biliyorum ne çorbası yapacağımı!"

Ayağa kalkıp aniden mutfağa yöneldim.

Kutay ailesiyle yaşıyordu fakat bir kaç günlüğüne evde değillerdi, ve kendisi de mecburen tek kalmıştı.

Aşina olduğum bir ev olduğu için zorluk yaşamadım.

(***)

Tepsiyle odaya geri döndüğümde Kutay televizyon izliyordu.

Sehpaya tepsiyi koyup ona yöneldim. Kalkması için yardım edecektim.

"Hadi yine iyisin bak!"

Ağzımdan küçük bir kıkırtı çıktı.

İçeriden gelen ani sesle olduğum yerde durdum

"Oneydi?"

Kalbim durucak

Bir de bayıl!

"İçeriden geldi!" diyebildim, sessizce.

"Geç şuraya."

Beni kenara itip hızlıca ayağa kalktı.

Yavaşça annesi ve babasının odasına doğru ilerledi.

O önde ben arkasındaydım.

Eliyle bin kere geride durmamı işaret etsede ben onun sırtına yapışmış ilerliyordum.

Kardeşlik bunu gerektirir..

Aralık olan yerden sakince baktı, ben ise merak içindeydim.

"Adın!"

Eliyle ağzını kapatıp aniden bana döndü ve kolumdan çekerek içeri salona geri döndü.

"Ne gördün, anlat artık Kutay!"

"İçeride siyah giyinimli biri var!"

"Hırsız mı?"

"Bilmiyorum!"

Aceleyle etrafa bakarken eline bir vazo aldı.

Gerçekten bu mu aşko?

"O ne be?"

"Eğer bir şey olursa diye."

"Ne halde gördün?"

"Dolaba girdi!"

Paniğini anlıyordum.

Hırsız olsa niye dolaba girsin?

Hızlıca arkama geçip odanın kapısını kitledi.

"Bir şey yap!"

Kapıyı kilitlememişti. Daha doğrusu ben istememiştim.

Yaslanmış o şekilde beklerken cebimden telefonu çıkardım ve hızlıca mesaj attım.

Adın: Acil Kutay'ın evine gelin

Zeki: Noldu?

Adın: Biri var

Taylan: NE

~~~

İşte feraset, işte cesaret, işte adam gibi adamlık eoxhiebxei

Burdan dolapta olan abiye de selamlar eoxheinx

Destek verdiğinizde sarılıyorum 🐻🤍