ʟɪꜱᴇ ᴀʀᴀꜱı •ʏᴀʀı ᴛᴇxᴛ

13.|Sarılmalar her şeyi geçirir|

Taylan:

Hah yapacakları sürprize bakın

Ondan önce bana dedikleri mesajlar sanki ağır değilmiş gibi bir de bıçak şakası çıkmıştı başıma.

Yemin ederim artık gına gelmişti.

Hepsinden büyüktüm, bundan şikayetim yok, hatta onlarında.

İlk tanıştığımız zaman okulda kimseyle görüşmezdim. Kimisi büyük olduğum için konuşmaz, kimisi de beni sevmezdi.

İlk olarak Kutay benimle görüşmeye başladığında tüm ekip ile de tanışmış oldum.
Ama o zamandan beri Adın ile pek geçinemeyiz.

Tanıştığımız zamanın başlarında soğuk davranıp samimi olmak istemesem de buna müsaade etmemişlerdi.

Hepsi benim için değerli insanlardı, fakat yaptıkları şaka hiç iyi hissettirmemişti.

Bir kaç gündür hepsi benimle konuşmaya çalışırken içlerinden biri ne aramış ne sormuştu.

Adın..

Hani hoşlandığımı iddia ettikleri Adın.

Hâlbuki o gece gayet hevesli görünüyordu.

Hatta o gece maalesef ki nezarette kalmış sabaha karşı anca ayrılmıştık.

O zaman bile sürekli yanımda olmuş ve gece boyunca benimle konuşmaya çalışmıştı.

Adın'ı seviyordum, ama nasıl..

Son kez daha mesaj atacaktım. Hâlen daha cevap vermezse evine gitmeyi planlıyordum.

Siz: Adın?

Siz: ekip komple kaç gündür benimle konuşmak istiyor

Siz: senden neden hâlen daha ses yok?

Siz: beni sor demiyorum, ama ekip ile de konuşmuyorsun

Siz: üzgünüm ama seni sevmemeyişime rağmen merak ediyorum

Siz: galiba hepinize bağlıyım..

"Aradığınız kişiye şu an da ulaşılamıyor"

Hâlen daha evde durmam için bir neden yok demi..?

~

Adın:

Nefes almam daha da zorlaşırken yataktan kalkmaya çalıştım.

Allah kahretsin ki yapamıyordum!

Nede ağır şeyler yaşamıştım şu bir kaç gün içinde. Her şeyi geçtim daha Taylan'a bile yazamamıştım. Belki de ekiple anlaşmış barışmıştı. Ama benden hâlen daha ses yoktu.

Bir kaç gün önce dışarıdan eve geldiğimde kavga çıkmış ve o kavgada ise aslında ailemin öz çocuğu olmadığımı öğrenmiş oldum.

Ağırdı, zordu ama bana değil.

Bu zamana kadar zaten sürekli kavga ile geçinirdik. Zaman zaman 'Üvey miyim ben?' gibi düşüncelere yol açardı ailemin yaptıkları.

Pardon yalancı ailemin.

'Ailem' demeye hakkım da yoktu aslında.

O akşam öğrendikten sonra karşı geldiğim için üstüne şiddet görüp bahçe de kalmak zorunda bırakılmıştım.

Sırt çantamın içine sadece telefonu şarj aletini ve bir kaç özel küçük eşyayı alıp çıktım.

"Nereye gidersen siktir git Adın!"

"Gerçek çocuğumuz olmadığını öğrendiğine göre artık ona göre yanımızda kalırsın."

"Biz senin hiçbir şeyin değiliz!"

Kalmamın da pek anlamı yoktu değil mi?

Sendeleye sendeleye evden çıkarken ateşten gözlerim yanıyordu ve bu beni daha da rahatsız ediyordu.

Gözümden yaşlar akarken kafamı kaldırdığımda Taylan'ı gördüm.

Koşup kocaman sarılmak istiyordum ve öyle de yaptım.

Bir eli başımda başımı okşarken diğer eli ise sırtımı sıvazlıyordu.

Anlamış gibi tek kelime dahi etmedi, ben de konuşmayı bırakıp sadece ağlamaya devam ettim..

Tek ihtiyacım güven dolu bir sarılıştı ve şu an da bunu yaşıyordum.

~~~

Peçetemi alayım da geleyim, size iyi okumalar..

Düzenlendi