ʟɪꜱᴇ ᴀʀᴀꜱı •ʏᴀʀı ᴛᴇxᴛ

4.|Rehineci|

"Ya Ferhat amca valla bak önemli olmasa hiç çıkar mıyız?"

'Aman ne önemli' diye geçirdim içimden.

Okuldan çıkıp cadde de yeni açılan marketin köşesinde çikolata şelalesi varmış gidelim diye 3 gündür yakamdan düşmemişlerdi.

Mazhar'ın sözleri Ferhat amcaya pek inandırıcı gelmediği için de adam hiç oralı değildi.

Allahverdi birden karnını tutarak yere eğilince mecburen düşüncelerimden çıkıp hemen koluna girdim.

"İyi misin?" Panikle sorduğum soruya sadece hayır anlamında bir baş işareti alınca iyice paniğe kapıldım.

Çocuk resmen gözlerimin önünde birden bire yere yıkıldı.

"Ya baksanıza ne oldu çocuğa!" sinirli laflarım işe yaramış olacak ki Kutay diğer koluna girmiş yerden kaldırmıştık.

Allahverdi karnını sıvazlarken de söylenmeyi ihmal etmiyordu.

Mazhar yavaşça Ferhat amcaya yanaşıp ne dediyse ikna etmişe benziyordu.

"Haber verirsin o zaman oğlum." Mazhar'a yönelik konuştuğunda Mazhar'ın cevabı ise "Söylemez olur muyum canım Ferhat amcam." oldu.

Okuldan çıktığımız an Kutay'ın birden kolundan tutup çekmesine şaşkınca bakarken Taylan ise gülüyordu.

Evet anlamıyorum

Ama olsun, sorun değil..

"Ne dedin lan sen Ferhat amcaya?"

"Allahverdi'nin midesini üşüttüğünü ve bu yüzden gitmemiz gerektiğini."

Böyle küçük bir olayda hemen ikna olması saçma geldiği için kaşlarım çatık yüzüne bakıyordum.

"Ee?"

Göz devirdikten sonra sonunda açıklama gereğinin olduğunu hissedip yanıma yanaştı.

"Hani anlarsın ya?"

Birkaç saniye sonra olayın ne olduğunu anladığım da yüzümde salakça sersem bir ifade vardi.

"Hee ondan."

Allahverdi'ye bakıp gülmelerim kahkahaya dönerken o da yeni anlamış olacak ki Mazhar'ın ensesinden tuttuğu gibi vurmaya başladı.

Yemin olsun tam çekirdekle izlemelik an.

"Ulan it! Senin yüzünden Ferhat amcaya rezil oldum!"

Mazhar sonunda gülmelerini durdurmuş derince nefes almıştı.

"Bir şey olmaz kardeşim, sonuçta hepimizin yaşayabildiği bir durum."

"Ya sabır!"

Herkes gülerken içimden de bu sefer 'iyi ki üç gündür yakamdan düşmemişler' diye geçiriyordum.

~

Caddeye çıktığımız zaman ilerideki kalabalığı görmemle kaşlarım yine çatıldı.

Zaten uzağı göremiyordum..

Yanımda ki Taylan'ı dürtmemle anında bana döndü ve döner dönmez işaret ettiğim yere baktı.

Taylan'ın yavaş yavaş kaşları çatılırken bizimkilere seslendim.

"Çocuklar karşı tarafa baksanıza." Susmuş herkes o tarafa odaklanmıştı.

"Ulan kavga var be!" Kutay'ın sesinden hemen sonra Allahverdi'nin sesini duydum.

"Daha ne duruyoruz, karışalım işte!"

Asla kavgacı değildir arkadaşım.

"Bir dur be kızım, zaten ortalık karışık duruyor."