Aden

2.Bölüm Kalabalıklar İçinde Tek Başına

Oy verip yorum yaparsanız sevinirim şimdiden teşekkürler çiçeklerim ⚖️

Medya: Kendimden Hallice Hatamı Dansa Kaldırdım..

______________________________

'yaşamak nefes almaktır'...oysaki yaşamak için nefes almak yetmiyordu, nefesin kesildiğinde seni yaşama bağlayan birşey bulmalıydın..'
Yazarınız Açelya...

"Aden kes artık" Acar abim oturduğu koltuktan kalkıp ateş saçan gözlerini üzerine dikti.

Siniri kimeydi bilmiyordu ama bana olmamasını diliyordum.

Yumuşak tutmaya çalıştığım sesim ile "ama abicim-" diyemeden kapı çalmıştı.

Adal abim dağılmış bir şekilde kapıya gittiğinde çok geçmeden 3 gün önce, sabah duyduğum sesi duymanın telaşı sardı içimi.

Önde Adal abim olmak üzere 5 kişi de salona girdiğinde yutkundum.

Acar abim sinirli bir şekilde bana bakıp "hoşgeldiniz, buyurun" deyip koltukları gösterdi.

Siniri banaydı ve ucundan ufacık haklı olabilirdi.

Yani ne var öz ailemi kapıda görünce suratlarına kapıyı kapatıp küfür edip üzerine kovduysam?

Ve biraz test sonucunu değiştirdikten?

Bence gayet etik çerçeve içerisinde gerçekleşmişti olaylar, yani en azından bana göre...

Ben nereden bileyim ki öz babam abimin üstü çıkacak?

Baş savcı Alparslan Demir..

Abim çıldırmıştı bir baş savcının suratına kapı kapattığımı duyunca.

Alparslan bey amca tekli koltuğa oturup anasını avradını dedirticek oğullarına dönmüş ve oturmalarını söylemiş, tabiri caizse emretmişti.

4 oğlu da koltuklara dağılırken Alparslan Bey sert sesi ile konuşmaya başladı" Acar, değil mi?" abim başını sallayıp diğer tekli koltuğa oturmuştu.

"Bakın Acar Bey, şu an size istediğim gibi dava açabilirim...Bunu biliyor olmanız lazım?" tehditvari bir şekilde kurduğu cümle abimin yutkunmasına sebep olmuştu.

Gözlerimi kaçırıp önüme döndüm.

Benim yüzümden olmuştu, 4 yıl önce doğum günümde annem ve babam ölmüş ve ölmeden önce de bize mektup bırakmışlardı.

Mektupta yazan satırlar hala aklımdaydı,

'Sevgili prensesim Aden'im...

Öz çocuğumuz değilsin, hep neden bize benzemediğini sorardın..bu yüzden güzelim.

Annen Adal abini doğururken kesesinde meydana gelen yırtılmadan dolayı bir daha çocuk sahibi olamayacağını öğrendi, yıkılmıştı güzelim.

Yıllar geçti abin 11 yaşına geldi..

Annen ile bir kız çocuk özlemini daha fazla çeker olmuştuk..

Abilerin de okuldaki arkadaşlarından özenip kardeş istediklerini söyleyip duruyorlardı.

Annen...O bu durumdan en fazla etkilenenimizdi, her gece ağlayıp uykuya dalıyordu.

3 Ocak...abinler yine kız kardeş diye tutturmuş ve bağırıyorlardı. Anneni susturamamıştım evi terk etti..