Aden

5. Bölüm Aden

Keyifli okumalar güzellerim oy verip yorum yaparsanız sevinirim şimdiden teşekkürler çiçeklerim ❤️

Medya Bölüm şarkısı: Ayaz Erdoğan Baba..

__________________________

Bir insanı sadece gülümsemen ile mutlu edebilir miydin?

Berat Demir bir tebessüm'e mutlu oluyordu..

İçinde asla öldürmediği o çocuk onun zaafıydı..

Bana aldığı damak çikolatanın yarısı ona verdiğim için tişörtümün ucunu tutup "sana sarıldım say" diyen bir çocuktu onunkisi..

"Bana sarıldığını farz ettiğim için çok teşekkür ederim Berat, fakat şu an yemeğe inmezsek açlıktan seni bile yiyebilirim" Berat gülüp "bizim için mutfağa yemek koymuşlardır hemen gidip yiyelim bence" dedi başımı sallayıp Berat'tan önce koşarak mutfağa girdim.

Berat da beni takip ederken evde yankılanan kahkaha sesleri gülümsetecek cinstendi..

Mutfağa ard arda girerken çalışan kadının ağzı açık bizi izlediğini gördüm.

Mahcup bir şekilde"kusura bakmayın lütfen, rahatsız ettim ama biz açız. Acaba yemek var mı?" dedim.

Abla da aynı mahcup ifade ile karşılık verip "kusura bakmayın Aden Hanım ama Alparslan Bey sadece Berat oğluma yemek vermemizi söyledi" derken sesindeki kırıklık hatrı sayılır cinstendi.

Berat anında yanıma gelip "ne saçmalıyorsun Berçem teyze?

Aden yemiyorsa ben de yemiyorum!" demis- DEMEMİŞ adeta kükremişti.

Berçem Hanım Berat'tan bu çıkışı beklemediğinden olacak ki irkilmiş ve kekeleyerek "Berat oğlum baban söy-" Berat Berçem Hanım'ı dinlemeden bütün konağı inletecek bir şekilde bağırmıştı.

"Baba! Baba, bu ne demek oluyor!" Alparslan Demir bir aslan misali koşup oğunun yanına gelerek onu süzdü.

"Berat ne oldu oğlum?" endişesi ses tonuna yansımıştı.

Berat babasına sinirli bir şekilde bakıp "ne demek oluyor bu baba? Nasıl Aden'e yemek vermezsiniz?" Alparslan Bey afalladı fakat kendini toparlayıp"bu kıza burayı zindan edeceğim demiştim" dedi büyük bir sakinlik ile.

Berat kaşlarını kaldırıp"öyle bir şey olmayacak baba! Aden yemiyorsa ben de yemiyeceğim" dedi.

Alparslan Demir bana dönüp"oğluma ne yaptın bilmiyorum ama er geç o kadın gibi olduğunu görecek" demiş ve mutfaktan çıkmıştı.

Aç kalmama göz yumacak kadar nefret ettiğini düşünmemiştim.

Berat bana dönüp"gel hadi yiyelim" dedi.

Başımı iki yana sallayarak"ben aç değil Berat, acıkırsam gelirim. Sen ye" dedim. Zor olsa da gülümsedim.

Berat dolan gözlerini kırpıştırdı"şu an sana sarılmak istiyorum" dedi. Güldüm. "Sarıldın saydım" dedim göz kırpıp.

"Salondayım ben" dedim. Benim yüzümden aç kalmasını istemiyordum.

Hayvan gibi acıkmıştım, ama ona minnet etmezdim.

Maden bu evde yemek yememi istemiyordu, yemezdim.

Salona geçip Berat Demir'in karşısındaki tekli koltuğa oturdum.

Üzerime giydiğim siyah şort ve gri cropa dikmişlerdi gözlerini.

Pars Demir"bu ne edepsizlik, bu kadar büyük insanlar var!" demişti.