"hangi hastane?" diyebildim zar zor, sesimin çıktığı kadar. Gözlerim dolmaya başlamıştı bile çoktan. Hastanenin ismini duyduğum anda görüşmeyi sonlandırdım gitmek için adım attığımda Taehyung kolumu tutmuştu.
"ne oldu Eun?" diye sorduğunda ağlamaya başladım sesli.
"Wook ile kızım kaza geçirmişler Taehyung. Hastanedeler şu an. Arabanın anahtarını alabilir miyim?"
Taehyung duyduğu şeyle şaşırmış ve korkmuştu. Benim de ondan farklı bir durumum yoktu.
"bir dakika, sen süremezsin bu şekilde. Bir de senin kaza haberini duymak istemiyorum." dedi ve hızlıca paltosunu, anahtarlarını aldı.
"sen Min Ho'nun yanında kal, giderim ben."
Sanırım nefes alamıyordum.
"sen arabaya inedur, hemen geliyorum." dediğinde başımı salladım, elimin tersiyle akan gözyaşlarımı sildim. Hemen ardım Taehyung da gelmişti, hemen arabaya bindiğimiz gibi hızlı bir şekilde sürmeye başladı.
Yol boyunca yerimde duramamış, bir an önce varmak istemiştim. Umarım kızıma bir şey olmazdı. Umarım bir çiziği bile yoktur. Detayları öğrenmemiş olmak kısa olan yolculuğumu daha uzun ve daha acılı yapıyordu. Yapabildiğim tek şey ağlamaktı şu an için.
"bak, hiçbir şeyi yoktur Hye Min'in eminim. Lütfen kendini bırakma."
Bu, hiç de mümkün olmuyordu.
Ona bir şey olma düşüncesi dahi kendimi bırakmam için yeter de artardı bile.
Hastaneye vardığımızda hızlıca arabadan çıktım ve içeriye koştum. Taehyung da ardımdan koşuyordu. Hızlıca danışmaya gittim.
"Min Hye Min hangi odada?"
Kadın bilgisayarından bir şeylere baktı.
"Min Hye Min yoğun bakımda, Min Wook acil müşahede odasında. Yoğun bakım üst katta." demişti.
Bir kere daha nefes alamadım.
Kızım yoğun bakımdaydı.
Hye Min yoğun bakımdaydı.
Hızlı adımlarla merdivenleri ikişer üçer çıktım ve bir şekilde yoğun bakım odasını buldum. Tam içeriye gireceğim sırada içeriden çıkan doktor buna engel oldu.
"Min Hye Min'in nesi oluyorsunuz?"
"ben annesiyim. O nasıl? Kızım nasıl?" dediğimde tuttuğu kolumu bıraktı doktor, ciddi bir hale büründü.
"feci bir kaza geçirmişler, eşinizin şans eseri kolu kırılmış sadece ve kafasına darbe almış fakat kızınız... iç kanaması vardı, elimizden geleni yaptık ama durumu ağır." doktorun ağzından dökülenlerle yere düşmem bir olmuştu.
O benim nefesimdi, o olmasa ne yapardım ben? O benim hayat ağacım, yaşama tutunma nedenim.
O olmasa nasıl yaşardım ben?
O beni bırakırsa nasıl çıkardım ki düze?
Taehyung koluma girip beni kaldırmaya çalışıyordu.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
trouvaille ⚘ kim taehyung✓
Fanfic"belki de ikimizin kaderini çocuklarımız yazmıştır?" tamamlandı.
