Kalbim atmıyordu sanki. Taehyung'un dokunuşları o kadar yavaş ve narindi ki, bir an için kendimi bulutların üstündeymişim gibi hissetmiştim. Ayrıca midemdeki hareketlenmeler de cabasıydı.
Ulu tanrım, bunlar neden oluyordu? Yoksa annemin dediği gibi cidden ondan hoşlanıyor muydum?
Sıcak eli belimi kavradığı sıra ayaklarım yere basmıyor gibi hissettim. Gözlerimi bir anlığına kapattım. Yüzünün bu kadar yakın olması.. hiç ama hiç iyi değildi. Tanrım nefesim kesiliyordu sanki. Öleceğimi zannettim.
Eğer iyi bir gözetmense ondan hoşlandığımı anlamış olması büyük ihtimaldi.
Yavaşça sallanmaya başladık. Ayağına basmamak için çok dikkatli adımlar atıyordum.
Kulağıma fısıldadı. "kendini kasma Ya Eun. Müziğe bırak, ona ayak uydur." başımı hafifçe onaylar biçiminde salladım.
Yüzü, yüzüme çok yakındı, sıcacık nefesi yüzümü yalayıp geçiyordu. Burnundaki siyah nokta dikkatimi çekmişti. Bu zamana kadar hiç fark etmemiştim. Tatlı duruyordu.
Kalbimin atış hızı normal seyrine yavaş yavaş inerken, yanımda bir hareketlilik hissettim ve başımı çevirdim. Min Ho elini Hye Min'e uzatmış onu dansa davet ediyordu. Bu centilmenliği karşısında gülümsemiştim. Hye Min kendisine uzatılan eli tutup ayaklandığında ikisi bize bakıp aynı pozisyona girdiler. gözüm bir anlığına Taehyung'a kaydı, Min Ho ile Hye Min'e gözlerinin içi gülüyor bir vaziyette bakıyordu. Gülümsedim.
Onlar da bizim gibi dans etmeye başlamıştı. Keşke biri daha olsaydı evde ve bu ortamı videoya alabilseydi.
Taehyung bana eğilmiş ve "ne kadar tatlılar, değil mi?" demişti. Başımı olumlu anlamda salladım.
"ah, Min Ho! Ayağım acıdı." dediğinde Hye Min, gülmemek için zor tutmuştım kendimi.
"ay, özür dilerim."
İlerleyen saatlerde annem ve babam gelmişti, ellerinde bir hediyeyle. Ağlamamak için kendimi zor tutuyordum. Hem anneme hem de Taehyung'da gözlerim gezinirken annemin Taehyung'a göz kırptığını görmüştüm.
Bir dakika? İkisi iş birliği yapmış olabilir miydi? Eğer öyleyse Taehyung da benden hoşlanıyor olabilirdi. Tanrım, mideme giren kramplar da neyin nesiydi böyle?
Çocukları yatırdıktan sonra annem ve babamla birlikte hem içmiş hem de muhabbet etmiştik. Bu gece bana terapi gibi gelmişti.
Ertesi gün artık gitme vaktimiz gelmişti, valizleri hazırlamaya başlamıştım.
"anne, yine geliriz değil mi Min Ho ve Taehyung amca ile?" dediğinde Hye Min başımı olumlu anlamda salladım.
"müsait olurlarsa neden olmasın kızım?"
Taehyung ile Min Ho bizden önce hazırlanıp salona oturmuşlardı. Hava karanlıktı, annem bizi akşam yemeğini yemeden salmayacağını söylediği için akşam yolculuğu yapacaktık. Akşam yolculuğunu çok seviyordum, uyumadığım sürece tabii ki.
"arayı lütfen çok açmayın kızım." dediğinde annem onu onayladım. "söz, bir daha bu konudan dolayı beni azarlamana izin vermeyeceğim anne." dediğim sıra Hye Min'in yanağına öpücük kondurdu.
Daha sonrasında Min Ho'nun saçlarını karıştırdı ve onun boyuna gelmek için yere çöktü.
"sen de burayı aksatma küçüğüm, hem yeni doğan tay senin, onu yalnız bırakma."
"gerçekten mi efendim, o tay benim mi?" Min Ho'nun ses tonundan ve gözlerinden heyecanlandığı belli oluyordu.
"elbette!" deyip kollarını açtı annem ve Min Ho'nun kolları arasına girmesini bekledi.
O kadar sıcak ve içtendi ki bu sarılış, içim ısınmıştı.
"söylememe gerek olduğunu düşünmüyorum, Taehyung. Müsait olduğunuzda bekliyorum." dediğinde Taehyung başını salladı.
"elbette efendim. Her şey için teşekkür ederiz."
Annem önemi yok dercesine elini sallamıştı.
Valizleri bagaja yerleştirdikten sonra Taehyung'un yanına oturup emniyet kemerimi taktım. Yol boyunca konuşmamıştık, arada gözlerim aynaya kayıyordu. Min Ho ile Hye Min uyumuşlardı. Min Ho başını Hye Min'in omzuna dayamıştı, çok tatlı bir görüntü çıkmıştı ortaya.
"Taehyung." diyerek dikkatini bana vermesini sağladım iki saniyeliğine. "şunlara bakar mısın, çok tatlı değiller mi?" dediğimde gözlerini aynaya çevirdi. Gülümsemişti.
"sanırım aralarındaki buzlar tamamen eridi. Min Ho'nun Hye Min'i dansa kaldırmasıyla buna tamamen inanmaya başladım. Min Ho böyle davranışlara kalkışmazdı çünkü."
"babasına çektiyse demek ki." dediğimde bunu içimden söylediğimi düşünüyordum taa ki Taehyung'un "efendim?" dediğini duyana kadar. Şükür ki ne dediğimi anlamamıştı.
"e şey, ben de aralarında soğukluk olmadığını düşünüyorum." başını olumlu anlamda salladı.
Bir süre sonra eve varmıştık, Taehyung kemerini açıp arabayı durdurdu.
"ben sana yardım edeyim." deyip bagaja yöneldi, ben de Hye Min'i kucaklamıştım. Ben önden, Taehyung arkadan eve girdiğimizde tam gitmek için yeltenmişti ki onu durdurdum.
"Bir dakika bekle, Hye Min'i yatağına yatırayım, ikimize kahve yapacağım." dedikten sonra "zahmet etme." diyerek karşılık verdi.
"ne zahmeti, bir daha duymamış olayım." dedikten sonra hızlıca Hye Min'i yatağına yatırdım ve mutfağa ilerleyip kahveyi hazırlamaya başladım. İki bardakla salona giriş yaptığımda Taehyung'u düşünceli bir şekilde buldum. Bardağı ona uzattım ve "hayırdır, niye bu kadar düşüncelisin?" dedim.
"bir şey yok, sadece uzun bir süre sonra Min Ho'yu ilk defa mutlu gördüm. Teşekkür ederim, Ya Eun. Senin sayende oldu. Annesini kaybettikten sonra içine kapanık bir çocukluk geçiriyordu." dediğinde elimi bacağına koydum ve onu yatıştırmaya çalıştım.
"ne demek, ona o kadar çok alıştım ki, sanki benim bir çocuğum gibi hissediyorum. O çok sıcakkanlı bir çocuk." dediğimde Taehyung gülümsedi ve hem bacağındaki elime hem de gözlerimin içine bakıyordu.
"Ya Eun, sana bir şey söylemem-" dediği sırada çalan zille kaşlarımı çattım. Bu saatte kimdi bu ve ayrıca Taehyung'un sözünü de yarıda bırakmıştı.
"birini mi bekliyordun?" başımı olumsuz anlamda salladım. "bu saatte kim olabilir ki?" deyip ayaklandım.
Kapıyı açtığımda gördüğüm kişi tüm mutluluğumu alıp götürmüştü. Tahmin etmekte zorlanmadığınız kişi, bu kişi Wook'tu.
Elinde iki tane şarap şişesi vardı.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
