Yasemin Kokum (Bölümler düzenleniyor)

17. Bölüm

   Elimdeki bu flarim ve yuzukler selimin bana olan askini gun be gun ortaya cikariyordu. zaten yuume kardi da soylemisti beni sevdigini ben daha neyin tartismasini yapiyorsam.. yuzuklerle flari geri cebine koyum aldigim gibi biraktim selimin ceketini. meldayla beraber asagi indigimizde sofra hazirlanmisti. gecip yerimize oturduk. yemekten sonra mutfakta kahve yaparken melda yine o yarim kalan sorgusuna baslamisti bile..

   meldaya herseyi anlatmistim. selim ile karsilastigimiz gunden bugune her seyi. ablamin onu ne kadar cok sevdigine varana kadar... ablam evlenmeden once an selimle birbirlerini ne kadar cok sevdiklerini anlatiyordu. onun mutlulugu gozlerinden okunuyordu.

   melda ise bu dediklerime inabmazca bakmis yukarida soylediklerini yeniden tekrarlamis ve dugun gunu de ablamin benim anlattigim kadar mutlu olmadigini sadece dugunde degil dugun sonrasi geldigi zamanlarda bile ablamin selimden kactigini. yemekde birbirlerinin suratin bile bakmadiklarini soylemisti. kafam o kadar cok karismisti ki bir yanda selimin bni sevdigini soylemesi bir yanda ise ablamin selimle birbirlerini ne kadar cok sevdikleri diger yanda ise meldanin dedikleri hangisi dogru ben ne yapmaliydim hic bilmiyordum. kahveleri servis edip salonda oturmustuk.

   saat ayagi ilerlediginde annemler kalkmisti. annemle babamin elini opup abimle meldaya sarildigimda melda kulagima fisildamisti.

 

   -abime bir sans ver beril. bunu abim icin degil ikiniz ve kiziniz icin yap deyip ayrilmisti. ben de gulumsemekle yetinmistim. bunu yapamazdimki ben kalbim her ne kadar da bunu yapmak istese icimde biryerlerde hep bir vicdan azabiyla yasayacaktim. ablama bunu nasil yapardim?

   kizimin banyosunu yaptirip, kizimla  yatakta oyun oynayarak ustunu degistirmistim ve kizimi emziriyordum. bugun cok yorulmus olacakki hemen uyuyaklamisti minigim kucagimda. onu besigine yatitip pijamalarimi giyip yatmistim. bugun o kadar cok yorulmustumki uyumak istiyordum

   herkes dagildiktan sonra mert ile disari cikmistik. bugun kafami dagitmaya ihtiyacim vardi. bir yandan icerken bir yandan da icimdeki sıkıntıları dokuyordum. ve bu an iyi gelmis gibiydi

   selimle kafa dagitirken icim acimisti. kuzenim eriyordu resmen ve ben bir sey yapamiyordum. beril in ilgisizligi onu bu hale getirirken semih i ogrense kimbilir neler yapardi tahmin edemiyorum.

   selim ayakta duramayacak hale gelmeden gitmemiz lazimdi cunku o sarhosken hic cekilnezdi ve onu eve kadar tasiyamayacak kadar yorgundum

   ne kadar sure gecmisti bilmiyordum. ama uykum da yoktu sadece gozlerim kapali bir sekilde bekliyordum. kapinin acilmasiyla selim iceri girmis dolaptan pijamalarini alip giydikten sonra kizimizi opup yataga uzanmisti. icki kokuyodu belliki canini cok sıkmıstim ustune vicdanim hic rahat degildi. yavasca bana dogru yaklasip

   -biz seninle hic mi mutlu olamayaagiz melegim. sadece bir kez... bir kez bana, bize sans versen... ikimiz icin.... o zaman her sey daha guzel olacak. bunu bize cok gormesen ne olurduki. deyip dudagima bir opucuk kondurdu benim uyudugumu sanarak ve ben bni operken hicbir sey yapamamistim bu adama karsi bana helal oldugu halde bana haram olan bu adama...

    size daha uzun bir bolum yazmak isterdim ama malesef hastayim ve cigerlerim bitmis durumda. o yuzden kusuruma bakmayin en kisa surede yeni bolum aranizda olacaktir. keyifli okumalar

:) :) :) :) :) :) :) :) :) :)