Yasemin Kokum (Bölümler düzenleniyor)

5. Bölüm

   selim beni avluya atip gittikten sonra babam karsima gecti ve bu olanlarin dogru olup olmadigini sormustu. ne diyebilirdimki biri bana tecavuz etmis ve beni oylece birakip gitmisti. kim oldugunu bile gormedim. her seyi anlatsamda bana inanmazlardi. sonum belliydi öldüreceklerdi beni. ama o. onun hic bir suçu yokken daha doğmadan veda edecekti hayata. zorla da olsa babamin karsisina gecip konusmaya basladim

   -baba inan bana ben selim i aldatmadim. size geldigim gun bana t.... diyemeden kendimi yerde buldum. babam bana tokat atmisti. gozlerine baktigimda ise sadece ofke vardi. ilk defa bana inanmiyordu. ona gore artik ailenin yuz karasi ucube bir pisliktim.

   -ben seni bana bugunleri goster diye mi yetistirdim. elin piçlerinden çocuk peydahlayıp namusumuzu ayaklar altina al diye mi buyuttum. megerse koynumda yilan beslemisim. sennn.. seennnn diyemeden yere yigildi babam korkuyla yanin gittim ama yaklastirmadi kizini. ne severdi kizini. ama o zaman kizi temizdi. simdi iste bir daha temizlenmeyecek bi leke degmisti namusuma. selim in ve babamin yuzunu yere egmistim. artik ne yaparsam yapayim bu leke gitmeyecekti. burda ne selimin suçu var ne de babamin... burada tek suçlu varsa o da bendim. annemlere gitmeden once korumalardan birini yanima almaliydim ama almadim. kendi namusumu kendim ayaklar altina aldim. selim ve babaminkini de... babamin beni yanindan itmesiyle dusuncelerimden siyrildim.

   -defol lan burdan defol git anladn mi beni. artik asmin diye bir kizim yok benim derken dolan gozlerime aldiris etmeden kosa kosa konaktan ayrildim.

   kosuyordum nereye gidecegimi bilmeden.. adimlarim beni nereye goturuyorsa oraya gidiyordum. adimlarim ucurumun kenarinda son buldugunda durdum mardin ayaklarimin altindaydi. o kadar guzeldiki normal bir zamanda gelmis olsaydim huzur dolu olurdum. ama simdi icimde sadece aci ardi. ihanet vardi. evet ben kocama ve canindan cok sevdigim aileme ihanet etmistim.

   gozyaslarimin arasinda kayanin birinin uzerinde oturup aglamaya devam ettim. bu halimle beni yasatmayacaklardi ve bunu abime yaptiracaklardi... ama onun beni oldurupte elinin ablasinin kaninin bulasmasina izin veremezdim. karsimdaki manzarayi izlemeye devam ettim.

*****************

   selimden

   arabaya binip konaktan hizla uzaklastim. asminin beni boynuzlamis olmasini aklim almiyordu

   -neden asmin. neden beni aldattin. beni aldatacak kadar mi nefret ediyordun benden diyerek durup direksiyona vurmaya basladim. tekrar arabayi calistirip konagin onune geldim. annem noldugunu merak ediyordu asminin nerede oldugunu soruyordu. cevaplamadan. kimseye cevap verecek gucum yoktu sanki. hizla asminle odamiza(!) ciktim.  dolapta asminin tum esyalarini avlunun onune attim. asmin e ait tek bir iz bile gormek istemiyordum...

   berilden..

   babam asmin i evden kovduktan sonra kalbi daha da kotu oldu nefes alamiyordu. hemen hastahaneye goturduk. ne kadar bekledigimi bilmiyordum. ama ne gelen vardi ne de giden. annemle sarilmis agliyorduk. sonunda doktorun cikmasiyla yanina gittik.

   -ahmet bey agir bi kalp krizi gecirmis. yasindan dolayi baska bi krizi kaldiramayabilir. ani sinirlenecegi ve onu strese sokacak seylerden uzak durmali. ama durumu kontrol altinda. fazla yormamak kaydiyla hastamizi gorebilirsiniz. gecmis olsun. diyerek gitti. bizde iceriye girdik. babam kendine yeni geliyordu

   -baba. iyi misin babam? cok korkuttun bizi.

   -iyiym kizim su halde ne kadar iyi olabilirsem o kadar iyiyim.  oglum buraya gel. asmin namusumuzu ayaklar altina almistir. onu bul ve alnimizdaki bu lekeyi temizle oglum. derken annemle hayretler icindebabama bakiyorduk. bunun olacagini biliyordum ama en azindan ablamin kendini savunmasina bile izin vermiyodu. abim asmin i buldugu yerde öldürecekti. kacamazdi da kacsa bile gidecek hic bir yeri yoktu. olanlari dusundukce kalbim sıkşıyordu...

   -merak etme baba o namussuzu bulup namusumuzu temizleyecegim. yeterki sen uzulme tasalanma. bu sana hic iyi olmaz

  asminden

   aksam olmustu ve ben oturdugum kayadan hala kalkmamistim. gozlerim aglamaktan kizarmis, şişmişti. artik vakti gelmisti. benim yuzumden kardesimin katil olup hapiste çürümesine izin veremezdim. ağir adimlarla yerimden kalktim ve ucurumun kenarina dogru yurumeye basladim. ölüme sadece bir adim uzaktaydim. yapabilirdim. kardesime ölmeden once son bir iyilik yapip onun rlini kana bulamayacaktim.

   -özür dilerim bebegim. senin yasamaya hakkin var ve ben bunu senin elinden aliyorum. affet beni. bu utancla ne ben yasayabilirim. ne de seni yasatirlar. ikimizde er ya da gec öleceğiz. simdi ikimiz de birazdan bu kirli dunyadan gidecegiz. tek tesellim sen hiç kirlenmedin masumsun ve hep öyle kalacaksin. aglamakli sesimle kendimi teselli ederken arkamdan gelen o korkutucu sesle kendime geldim.

   -asminnnnnn. senin namusumuza surdugun lekeyi temizlemeye geldim. nereye kadar kacabilecegini sandin haa

   -ben kacmiyorum. hem merak etme. kardesimi katil yapacak kadar alcalamam. kendi kirlettigim namusumu kendim temizliyecegim. deyip son adimimi da attim. bebeğimle beraber ölüme gidiyorduk.

asmin kendini ucurumdan diclenin sularina atmisti. sirf ellerimi onun kanina bulamamam icin beni kurtarmak istemisti. zaten vuramazdim da. kim ister kardesini vurmayi. ne yapmis olursa olsun o benim canimdi, kardesimdi. o simdi koptu benden. icim yaniyor. elinde tuttugu silahi beline koyup babasini aradi genc adam.

   -ne oldu ogul temizledin mi namusumuzu? dediginde yuregim daglandi. canimdan can gitti.

   -ben geldigimde kendini uçurumdan aşşagıya atti.

   -tamam oglum. buraya gel. eve gorur.

   -peki baba deyip telefonu kapattim. ve hastahanenin yolunu tuttum.

   berilden

   abim cikip gitmisti o kadar cok istedimki onu bulamamasini. vir muddet sonra babamin telefonu caldi arayan abimdi. oglum hallettin mi dedi. aldigi cevaptan tatmin olmus bir ifadesi vardi. ne guluyordu ne de agliyordu. telefonu kapattiktan sonra

   -kendini ucurumdan atmis. en azindan kardesinin katil olmasina izin vermemis dedi duygusuz bir ifade ile. annemin gozyaslari coktan sel olmus akiyordu. bu kasvetli odada daha fazla kalamayacagimdan hastahanenin bahcesine ciktim. bi bank ustunde oturup aglamaya basladim. sessiz ve siddetli bi sekildee..

   yazardan

   ucurumda son adimini atmisti genc kiz ölüme gitmisti bebegiyle. kardesini katil yapamazdi. kendi hatasinin bedelini kardesine odetemezdi. kayaliklara basini carpip diclenin sulariyla bulustugunda gozleri kararmisti coktan olmeden once dudaklarindan mirildandigi son kelime
BENİ AFFET BEBEĞİM olmuştu..