Yasemin Kokum (Bölümler düzenleniyor)

Alıntı

arkadaşlar bölümlerin düzenlemeleri henüz bitmedi

yasemin kokum hikayemi düzenlediğim için bölümlerin hepsini düzenlemesi bitene kadar düzenlenen bölümleri facebook sayfamda yayımlamaya karar verdim. en son yazdğığım bölüme geldiğimde hem wattpad hem de facebook sayfasından yayımlamaya devam edeceğim. sayfanın linki alıntının altındadır. hayat arkadaşım adlı hikayeme de bakarsanız sevinirim.

Onlarla biraz daha sohbet ettikten sonra at binmek için üzerimi değiştirdim. Boynuma en sevdiğim flarımı taktıktan sonra ahıra doğru gittim. Kır atımın eğerini takıp sürmeye başladım. Rüzgâr saçlarımı taradıkça özgürlüğü hissediyordum.

Hızla giderken atımın huysuzlanıp şaha kalkmasıyla yere düşmüştüm. Çığlığım yankılanmıştı resmen. Kır atım uzakta dururken az ilerideki yılanı görmemle ürperdiğimi hissetmiştim. Oldum olası yılandan korkardım ve yılan ise tıslayarak bana doğru yaklaşıyordu. Geriye doğru sürünürken gözlerim çoktan dolmuştu. Yılan bana daha da yaklaşırken duyduğum silah sesiyle kulaklarımı kapatıp bağırmaya başlamıştım. Vücudum istemsiz bir şekilde titriyordu.

Ağlamaya devam ederken omzuma dokunan elle irkilmiştim. Kim olduğuna baktığımda burada daha önce hiç görmediğim bir adam vardı karşımda. Gözyaşlarım hala akmaya devam ederken adamın sesiyle kendime gelmiştim.

"İyi misiniz?" adamın sesinden endişelendiği apaçık ortadaydı.

"E..evet iyiyim teşekkür ederim." Diyip ayağı kalkmaya çalıştığımda ise bileğimin acısıyla hafifçe inledim.

Adam ayakkabımı çıkartıp ayağımla ilgilenirken ben de onu izliyordum. Sert bir mizacı vardı. Kirli sakalı ona daha ağır bir hava katmıştı ve o kahverengi gözlerini ortaya çıkarmıştı. Saçları ise esen rüzgârdan dolayı dağılmıştı.

"Acıyor mu?" dediğinde ayağımdaki acıyı yeni hissetmiştim ki zoraki bir şekilde konuştum.

"Evet." Adam üzerindeki gömleği çıkarttığında gözlerim yuvalarından çıkmıştı.

"Hey ne yaptığını zannediyorsun sen? Anlaşılan buralı değilsin. Sen beni öldürtmeye mi niyetlendin. Biri seni böy..."

"Amacım sadece sana yardım etmekti. Ben de buralıyım ve adetlerimizi en az senin kadar iyi biliyorum güzelim." Diyip hangi ara yırttığını bilmediğim gömleği bileğime sarıyordu. Ben ise 'güzelim' lafında kalmıştım. Neden kalbim hızla atıyordu anlamıyordum. Üstelik sıcaklamıştım da. Neden heyecanlandım birden? Uzun zamandır kendimi böyle hissetmemiştim.

"Sadece incinmiş." Diyip koluma girmişti. Kalkarken yerde yatan ölü yılanı daha yeni fark etmiştim. Beni sokmaması için yılanı başından vurmuştu. Ayağı kalktığımda acım az da olsa hafiflemişti ama hala basamıyordum üzerine. Hala adını bilmediğim adam atımı getirmiş ve beni atımın üzerine bindirmişti. Kendi de atının üzerine bindiğinde yavaşça gidiyorduk.

Bir yandan giderken diğer yandan sohbet ediyorduk. Adı Selimmiş. Ankara'da yaşıyormuş altı yıldır. Üniversiteyi orada okuduğunu şimdi ise buraya geldiğini söylemişti. Onu dışarıdan gören biri buralı olduğuna hiç inanmazdı ki ben de inanmamıştım. Bana kendimden bahsetmemi istemişti. Ona bahsedecek fazla bir şeyim yoktu ben de üniversite için İzmir'e gitmiş ve okulum bittiği için de buraya gelmiştim.

Bizim evin yakınına yaklaştığımızda durdum. Benim durmamla o da durup ne oldu bakışları attığında "Burada ayrılalım. Bizim eve yaklaştık. Babamın beni bir erkekle görmesi hiç doğru değil."

"Tamam. Ama bana adını bile söylemedin. Bana adını söyler misin?"

"Yasemin. Adım Yasemin. Hoşça kal." Diyip bir şey söylemesini beklemeden oradan uzaklaştım.

facebook sayfamıza katılırsanız çok sevinirim.

https://www.facebook.com/#!/wattpad.elif.gupse