SİGARA

-9-

Medyada ki resim Afşinin kol dövmesi. Sizce de müthiş bir şey değil mi ?

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
Duru'dan ;

Hayatım boyunca böyle bir an yaşadım mı bilmiyorum. Belki de ilk defa bu kadar huzurluyum. İçimde karmaşık bir duygu seli var. Her zaman kaşları çatık olan ben şimdi yüzümde sebepsiz yere bir gülücükle ortada dolaşıyordum. Ama bu mutluluk kalabalıkta yol almaya çalışmaktan memnun olduğumu göstermezdi. Başka bir adamla da omuz omuza çarpışınca eskiden de aşina olduğum eski sokaklardan birine giriyorum. İstanbulun arka sokakları tıpkı bir labirent gibidir. Siz çıkışı ararsınız ama çıkış sizi bulur. Tıpkı hayat gibi. Dar ara sokaktan çıkıp geniş bir ara sokağa giriyorum. Otobüs durağı için tekrar lanet caddeye çıkmam gerekecek. Arabama el koyduğu için tekrar dayım denecek adama lanet ediyorum. Benim canavar gibi arabamı şirketin otoparklarından birinde kilitli tutuyordu. Pislik herif. Caddeye çıkan yola dönmek üzereydim ki biri elini omzuma atarak beni durduruyor. Arkamı dönmemli gördüğüm yüz şoka girmeme neden oluyor. Karanlık bir sis zihnime çörekleniveriyor. Anılar tek tek zihnime sızarken vücudum tir tir titremeye başlıyor. Omzumu silkerek elini omzumdan düşürüyorum.

"Özlemişim seni Duru. Ne zamandır görüşemiyoruz. Nasılsın bakalım ?" diyor piç gibi sırıtırken. Ben nadiren güçsüz hissederdim ve şimdi bu anlardan birindeydim. Ağzım kumla doluymuşcaşına kurumuştu. Kendimi cevap vermeye zorluyorum ama yapamıyorum. Ne kadar hızlı buraya terkedersem benim için daha iyi olacak. Hızla arkamı dönüp yürümeye başlıyorum ta ki o şerefsizin söylediklerini duyana kadar. Mıh gibi yerime çakılıyorum ayaklarım yere yapışmışçasına.

"Hadi ama Duru. Biz eski dostuz seninle aramızda güzel bir ilişki vardı her ne kadar işin ucunda çıkar olsa da. Yoksa konuşmayacak mısın? "

"Seninle konuşacak hiçbir şeyim yok Alex."

"Oysa ki bir aralar senin en favorilerinden biriydim"

"Seninle hiçbir ilişkim kalmadı bunu kafana sok. Beni tahrik etme Alex. Ciddiyim. Sonuçlarına sen katlanırsın." Ama o Piç tabiki de susmadı. Kanımı donduran zehirli cümlelerini iğnesiyle tenime tenime batırmaya devam etti.

"Hala annenin yanına gidemiyorsun değil mi Duru? Seni görünce deliriyor mu yine ? Senden ne kadar nefret ettiğini haykırıyor mu ? Ha Duru ? Hala sevilmeyen sen misin?"

Nefes al. Nefes ver. Sakin kalmaya çalış. Bir sure daha sakinleşmeyi bekledim ama o bardağı son söyledikleriyle çoktan taşırmıştı bile. Sol yumruğumu sıkı bir yumruk yapıyorum omzumdan kuvveti alıp hızlıca arkama dönmemle yumruğumu burnuna geçiriyorum. Yumruğumun yüzünde patlamasıyla kırılan kemik sesini duymam bir oluyor. Alex yeri boyladığında çoktan pozisyonumu alıyorum. Çünkü biliyorum ki o piç bunu yanıma bırakmaz. Ellerini çakıllı betona koyup zorda olsa ayağa kalkıyor. Burnunun acısına rağmen karşıma dikiliyor. Ayağını hızla sol boşluğuma doğru savuruyor. Savurduğu bacağını tutup onu betona doğru çekiyorum yere düşmesiyle bacaklarımı aralayıp yanına diz çöküyorum. Son kez yumruğumu kırık olan burnuna geçiriyorum.

"Sana beni tahrik etme demiştim. Ama sen hala eskisi gibi aptalsın Alex. Kafeste neler yaptığımı da unutmuş gibisin. Şimdi git o şerefsiz abilerine de ki ; etrafımda dolaşmasınlar yoksa hepinizi mahvederim."

Alexin yakalarını bırakıp gitmeye hazırlanıyorum. Başımı çevirince hiç beklemediğim bir manzarayla karşılaşıyorum. Afşin. Şaşkın gözlerle beni izliyor. Gözlerimi arkasına kaydırınca esmer bir kızın korku dolu gözlerle beni seyrettiğini görüyorum.

Ah sikeyim !