Menümüzde Aşk Var

15. BÖLÜM

Yeni yılın ilk pazartesisinden merhabalar. Diğer günlerden daha mutlu, daha umutlu başlamışsınızdır inşallah güne.

Beni soracak olursanız, ben iyiyim ve bugün sizi sürprizsiz bırakacağımı düşünmediniz herhalde. Hatta patron çıldırdı 2 sürpriz birden geliyor. 

Birincisi: Duyuru sonrası okuyacağınız Menümüzde Aşk Var 15. bölüm.  Bakalım Reyhan ve Ali Eren bıraktığınız yerden nasıl devam etmişler?😜

İkincisi: Şöyle ki; yeni yıl için instagramda çekiliş yapmıştım. 2 kişiye imzalı kitabımı hediye edeceğim. Sonuçlar açıklandı.

Ve sonra düşündüm ki; ben oldukça adil bir yazar olduğumdan (kendini överken benim gibi ol😆) instagram hesabı olmayan, haliyle çekilişi kaçıranlar için yayın evim ile görüştüm ve onların belirleyeceği 3 kişiye Wattpad üzerinden de kitap hediye etmeye karar verdik.

Bu bölümü ve beğenen ve yorumlayan kişiler arasından seçilecek elbette. Ufak bir hatırlatma: "Menümüzde Aşk Var" "Aşk Benim Hamurumda Var" isimli ikinci kitabımın devam kitabıdır. Bu durumda ilkini alarak destek vermeniz önemli. Yani ilk kitabı almış olmak gerekiyor.

Şans sizinle olsun.🍀

❤️‍🔥❤️‍🔥❤️‍🔥❤️‍🔥❤️‍🔥

Reyhan, odalarına geldiklerinden beri yatıyordu. Uçak tedirginliği bir yana, korkmaya fırsatı olmadan yarım günden uzun süren yolculuk serüveni onu helak etmişti. Yemyeşil bir suratla soluna dönmüş yatan karısının dibine oturarak yanaklarını avuçlarının arasına aldı.

"Yemen için odaya bir şeyler isteyelim mi canım?"

"Böyle iyiyim." İki kelime bile Reyhan'ı yoruyor kaldığı yerden inlemeye devam ediyordu.

"Reyhan gerçekten iyi misin canım? Çok kustun ya?"

"Ben onu yeme iştahım için dedim. Yoksa hiç iyi değilim. O uçak beni mahvetti aşkım. Midem ters döndü. Bir dahaki balayımızda çok uzak yere gitmeyelim."

Bir dahaki balayımız mı? Kesin ben onda da... İlk gece... Beceremem işte...

"Sen iyi ol da aşkım nereye dersen oraya gideriz."

Onun haline üzülmekten Eren de otele tıkılıp kalmıştı. Reyhan'ın ısrarıyla, kaldıkları otelin sınırlarında yapabileceği bazı etkinliklere katılmak dışında zamanının büyük çoğunluğunu odada, Reyhan'ın daha normal hissetmesini sağlamak için çabalayarak geçiriyordu. Aksi gibi ailesini üzmemek ve endişelendirmemek için onları da geçiştiriyordu. Oteldeki doktor sıvı tüketimini artırmasını önermiş, bulantısını kesecek bir hap vermiş olsa da Reyhan tuvalete kalktığında bile odanın döndüğünü iddia ediyordu. Günler geçip gittikçe yanında her ihtimale karşı getirdiği diz üstü bilgisayarında onlarca hesaplama bile yapmıştı.

Tek tesellisi bulaşıcı bir hastalıktan muzdarip olmamasıydı. Üç gün aralıksız kusan eşinin dördüncü gün başlayan diyaresi de yedinci gün bitmişti. Eşinin derdi psikolojikti ona kalırsa. Kendini hala uçakta sanıyordu. Eren kendini düz duvara tırmanacak kadar dinç hissetse de biricik karısının kendini olumlamasına muhtaçtı. Nitekim evrenden beklediği olumlu yanıt dokuzuncu günün ardından Reyhan'dan geldi. Bali'de gün Türkiye'den beş saat önce başlıyordu ve o sabah Reyhan güneşle birlikte adeta yeniden doğmuştu. Tepesinde gözlerini açması için dikiliyordu.