The Protector 4 : Ματωμένο Φεγγάρι

Κεφάλαιο 13°

"Και όταν φτάνεις στο σημείο που το λίγο δεν είναι αρκετό, που κάθε σου κύτταρο θέλει να τα παίξει όλα για όλα και που έχεις φάει αρκετές σφαλιάρες από τη ζωή ,  τότε αλλάζεις... Και αυτή δεν είναι μια αλλαγή που εσύ επέλεξες... Είναι μια αλλαγή που άλλοι επέβαλαν σε σένα και τώρα εσύ, θα τους δώσεις μια γεύση από το δικό τους παιχνίδι..."

Λίγο πριν τις εννιά η πόρτα του Λίαμ χτύπησε. Είχαν περάσει ώρες από την στιγμή που τον άφησε σε εκείνο το πανδοχείο και κίνησε για αυτό που είχαν κλεισει κατά την άφιξη τους.
Ήταν περίεργο εκείνο το πρωινό...
Το ξύπνημα του Λόγκαν...
Η αύρα του...
Όλα πάνω του από τη στιγμή που άνοιξε τα μάτια ήταν διαφορετικά.
Έδειχνε σα να μην είχε πιει στάλα το προηγούμενο βράδυ ενώ το μόνο αποδεικτικό στοιχείο ήταν η μυρωδιά από το αλκοόλ που υπήρχε ακόμα και στους τοίχους. Όταν ξύπνησε ο Λίαμ ήταν ακόμα εκεί. Καθισμένος στη πολυθρόνα και σκεπτόμενος όλα όσα θα είχε να αντιμετωπίσει μόλις ο Λόγκαν άνοιγε τα μάτια του. Πράγμα που φυσικά, τον άφησε στο κενό.
Ο Λόγκαν είπε ελάχιστα και δεν αναφέρθηκε καθόλου στη προηγούμενη νύχτα. Του ζήτησε ευγενικά να φύγει για το δικό του ξενοδοχείο, να ενημερώσει το Χούγκο πως το γεύμα θα πραγματοποιήθει και του είπε πως όλα συνεχίζουν κανονικά. Πράγμα που προκάλεσε απίστευτη αναστάτωση στο Λίαμ αλλά μη θέλοντας να πάρει θέση για την απόφαση του και πιστεύοντας πως ήταν ακόμα σε σύγχυση  , το αποδέχθηκε.

Πήγε ως τη πόρτα και σαν την άνοιξε έμεινε κάγκελο. Είχε χρόνια να δει τον με πουκάμισο. Πολύ πριν φτάσει η Άλισον από την Αμερική.

"Αυτό που παγώνεις και χάνεσαι νομίζω πρέπει να το κοιτάξεις..." αποκρίθηκε ο Λόγκαν μπαίνοντας μέσα. Κρατούσε ένα φάκελο στα χέρια και αφήνοντας τον πάνω στο μικρό βοηθητικό τραπεζάκι, πήγε κατευθείαν στο μίνι μπαρ. Έπιασε δύο ποτήρια, πήρε και ένα μπουκάλι ουίσκι και τα άφησε δίπλα από το φάκελο. "Τι με κοιτάζεις έτσι ρε; Έχουμε δουλειά να κάνουμε πριν πάμε στη συνάντηση. Έλα.."

Ο Λίαμ δεν ήξερε πώς να αντιδράσει. Να μιλήσει ή να μη μιλήσει για όσα έγιναν τη προηγούμενη μέρα; Δεν ειχε ιδέα. Ο Λόγκαν έδειχνε τρομακτικα φυσιολογικός σε σημείο που άρχισε να ανησυχεί. Πάντοτε μπορούσε να τον διαβάσει μα να που τώρα, ένιωσε να πέφτει στο κενό. Θέλοντας να μη δημιουργήσει κάποια περίεργη ατμόσφαιρα, πήγε κοντά του. Σέρβιρε εκείνος τα ποτά τους και ο Λόγκαν άνοιξε το φάκελο και έβγαλε ένα χάρτη της περιοχής από μέσα.