The Protector 4 : Ματωμένο Φεγγάρι

Κεφάλαιο 5°

"Σιωπηλή είσαι από την ώρα που επιστρέψαμε..." παρατήρησε ο Χούγκο μπαίνοντας στη κρεβατοκάμαρα. Η Άλισον ήταν καθισμένη μπροστά από το καθρέφτη ενώ οι μικρές είχαν μόλις κοιμηθεί εξουθενωμένες από τη πολύωρη παραμονή στη φιέστα.
Με δυο μεγάλα βήματα πήγε κοντά της, κράτησε απαλά τα μαλλιά της και ρίχνοντας τα προς τα μπροστά , αποκάλυψε τη γυμνή της πλάτη. Η Άλισον κοιτούσε το είδωλο του μέσα από το καθρέφτη ενώ εκείνος χαμήλωνε σιγανα και άρχισε να της αφήνει φιλιά στον ώμο. Δεν ήταν από τις γυναίκες που περνούσαν ώρες ατέλειωτες μπροστά από ένα μπουντουαρ ούτε ακολουθούσε μια συγκεκριμένη ιεροτελεστία πριν πέσει για ύπνο μα η ανάγκη να κοιτάζει τον εαυτό της απόψε ήταν μεγάλη. Καθόταν και κοιτούσε τον εαυτό της έχοντας χιλιάδες αναμνήσεις να ταλαιπωρούν το μυαλό. Η εμφάνιση της Τζένης τη τάραξε και αυτό ήταν ευδιάκριτο από το Χούγκο ο οποίος κατάλαβε αμέσως πως εκείνη η γυναίκα είχε μυρωδιά από το παρελθόν. Πάραυτα αντέδρασε διακριτικά. Πήρε παραπέρα τις μικρές και της έδωσε χώρο αλλα και χρόνο έτσι ώστε να μιλήσει ελεύθερα.

Ήταν τόσο διαφορετικός από το Λόγκαν ενώ η οπτική της είχε αλλαξει ριζικά. Από παιδάκι που εν μέρη ήταν τότε, αλοπαρμενη , γεμάτη ενέργεια και όνειρα για τη ζωή, μεταμορφώθηκε σε μια διαφορετική γυναίκα με τη πάροδο του χρόνου. Δεν ένιωθε ότι ωρίμασε απότομα αλλά τόσο από τα λόγια όσο και από τη συνολική της παρουσία σίγουρα δεν έμοιαζε με τις κοπέλες της ηλικίας της. Εκείνες τώρα άρχιζαν μα η Άλισον είχε ήδη δύο παιδιά, ήταν έτοιμη να κάνει το μεγάλο βήμα και είχε αφήσει ένα πολύ σκοτεινό παρελθόν πίσω της.
"Αγάπη μου;" εστίασε στο Χούγκο και εκείνος γονάτισε και πιάνοντας τη από τη μέση τη γύρισε ολόκληρη προς το μέρος του. "Γιατί τόση θλίψη; Δεν μου έχεις πει σχεδόν τίποτα για το παρελθόν σου αλλά διακρίνω την ένταση πάνω σου. Πάνω σε αυτό το κορμί που τόσο λατρεύω να αγγίζω και μέσα σε αυτά τα μάτια που χανομαι..." Ήταν τόσο γλυκός και εκείνη τον αγκαλιασε.

"Καποια πράγματα είναι καλό να μένουν στο παρελθόν..." του ψιθύρισε και εκείνος σηκώθηκε. Έτεινε το χέρι του προς το μέρος της και της χαμογελασε τρυφερά

"Έχεις δίκιο... Πάμε να ξαπλώσουμε;" Η Άλισον εγνεψε θετικά και ανταποκρίθηκε στο κράτημα του. Μόλις όμως σηκώθηκε ο Χούγκο έκανε έναν ελιγμό και πιάνοντας τη από τη μέση τη σήκωσε αγκαλιά. Η Άλισον άρχισε να γελάει δυνατά ώσπου σαν γύρισε ολόκληρος προς τα πίσω και τη ξάπλωσε στο κρεβάτι, έμεινε να τον κοιτάζει πιο ήρεμη. Ο Χούγκο σκαρφάλωσε πάνω της. "Είσαι πανέμορφη το ξέρεις;"