The Protector 4 : Ματωμένο Φεγγάρι

Κεφάλαιο 3°

"κι αν θέλεις να ορίσεις ένα μέλλον, κοίτα κατάματα το παρελθόν και μάθε μέσα από αυτό..."

Σεπτέμβρης , έτος 1997

"Με συγχωρείς αλλά νομίζω πως κάπου σε έχω δει ..."

"Λάθος θα κάνεις"

"Μα δεν με ξεγελάει το ένστικτο μου ..."

"Για καφέ ήρθατε σωστά; Πείτε μου τι θα θέλατε..."

"Ένα σκέτο... Έχω ήδη μεγάλη γλύκα μπροστά μου για να προσθέσω ζάχαρη..."

"Σοβαρά τώρα; Με τέτοιες ατάκες ρίχνεις γυναίκες;"

"Καμιά φορά..." της είπε χαμογελαστος.
"Είσαι καιρό στο Μπρούκλιν; Πρώτη φορά σε βλέπω..."

"Όχι ακριβώς. Απλώς ας πούμε πως δεν κυκλοφορούσα πολύ ..."

"Ίσως γι αυτό ... Ντέμιαν, παρεπιπτόντως" κοίταξε το χέρι του με δισταγμό "Ωω έλα τώρα... Μια χειραψία τι κακό μπορεί να προκαλέσει;"

Νοέμβρης 1997

"Σε παρακαλώ μπορείς να μη με φέρνεις σε δυσκολη θέση;"

"Τι έκανα; Εγώ το καφέ μου ήρθα να πάρω..." Η Βίβιαν έστριψε το βλέμμα της προς ένα μπουκέτο λουλούδια που υπήρχαν πίσω από το πάγκο. "Α... Τα λουλούδια..."

"Α.... ναι αυτά!" τον ειρωνεύτηκε ευθέως

"Ήθελες λευκά; Μήπως ροζ; Μπλε; Μωβ; Συγνώμη μα δε νομίζω να βγαίνουν σε άλλο χρώμα οι ορχιδέες..."

"Ντέμιαν φτάνει! Σου είπα πως έχω σχέση..."

"Μα δεν έκανα κάτι κακό .."

"Δε καταλαβαίνεις... Ο κόσμος που ζω με το δικό σου δεν έχουν σχέση... Εσύ είσαι ένας απλός φοιτητής μηχανικής... Εγώ..."

"Εσύ τι; Τόσο πολύ φοβάσαι το αγόρι σου;"

"Θα γίνει αρραβωνιαστικός μου!"

"Αυτό θα το δούμε...."

Δεκέμβρης 1997

"Αφήστε με!!! Μη με ακουμπάτε!!! Τέρατα!!!"

"Κάτσε φρόνιμη!!" φώναξε ο άντρας με τη μάσκα

"Που με πάτε! Μη!!"

Την έβαλαν προσεκτικά πίσω μέρος ενός βαν και εκείνη όσο και να χτυπιοταν δε μπορούσε να πάει πουθενά.

"Ε μα σταμάτα επιτέλους!!"

"Ποιοι είστε! Τι θέλετε από εμένα;"