The Protector 4 : Ματωμένο Φεγγάρι

μίνι Bonus 1,2,3 ❤️ cut scenes

"Δεν βαρέθηκες να έρχεσαι κάθε μέρα;"ρώτησε γυρίζοντας προς το μέρος του "Όσο καλά και να γίνει το σώμα ξέρεις, πάντοτε θα είμαι πληγωμένη εσωτερικά οπότε μην ανησυχείς. Το καθήκον σου τελείωσε και σε ευχαριστώ για αυτό..."

"Οι πληγές μικρή, κλείνουν μιας αφήνουν σημάδια. Στο χέρι μας είναι να μην τα κοιτάμε..."

"Μη μου μιλάς σαν να είσαι κανένας φιλοσοφος... Θέλω λόγια φυσιολογικά.
Με έχουν σακατεψει Λίαμ...ούτε τη μάνα μου δεν ξέρω πως θα αντικρυσω..."

"Δε φταις ξέρεις"

"Δεν έχει σημασία... Στις θύμησες και μόνο όσων έγιναν πάνω σε αυτό το κορμί η ντροπή είναι λίγη και μόνο σαν λέξη" η Αλμα απεστρεψε το βλέμμα της και κοίταξε έξω από το παράθυρο. "Φύγε. Σταμάτα να με κοιτάζεις έτσι γεμάτος λυπηση και άλλα φύγε..."

"Δεν μπορώ..." της είπε μαλακά

"Σου είμαι μια άγνωστη. Με έσωσες και πάντοτε θα σου είμαι ευγνώμων αλλά δεν αντέχω να βλέπω τη λυπηση στο βλέμμα σου..."

"Δεν είναι λυπηση Αλμα..." Ο Λίαμ που μέχρι πρότινος δεν την είχε ακουμπήσει εκτός από τη διάσωση φυσικά , άπλωσε το χέρι προς το πρόσωπο της και αγγίζοντας την ελαφρά τη γύρισε προς το μέρος του..."Θαυμασμός είναι..." συνέχισε γλυκά με εκείνη να βουρκωνει.
"Δε θα σε αφήσω εδώ. Θα σε πάρω μαζί μου πίσω στην Αμερική και θα φροντίσω προσωπικά να επιστρέψεις στους γονείς σου. Αν ποτέ με χρειαστείς εγώ θα είμαι εκεί..." Τα δάκρυα έπεσαν πάνω στη παλάμη του και σφίγγοντας τα χείλη της άφησε ένα παραπονιαρικο λυγμο
"Μη κλαίς .. φτάνει πια. Κλαίς στον ύπνο σου όλη την εβδομάδα τώρα... Αυτά τα μάτια δεν αξίζει να κλαίνε άλλο..."

"Πονάω Λίαμ..."

"Το ξέρω. Ίσως δεν ξέρω πόσο μεγάλος είναι ο πόνος και ίσως δε μάθω ποτέ μα ξέρω ότι υπάρχει και είναι εκεί για να σε τυραννάει..."

Η Αλμα ανέβασε τα σκελετωμενα της χέρια και άγγιξε το χέρι του που κρατούσε ακόμα το πρόσωπο της.

"Γιατί δεν έφυγες;" επανέλαβε μια ερώτηση που του είχε ήδη κάνει αυτή τη φορά όμως κοιτούσε διαπεραστικά μέσα στα μάτια του.

"Δεν ξέρω... Απο την ώρα που σε είδα νιώθω πως έχω ένα καθήκον προς το πρόσωπο σου... Πως βρήκα ένα νόημα και ένα λόγο για να γίνω καλύτερος άνθρωπος... Με ρουφάς μέσα σου σαν αν είσαι μαύρη τρύπα και ειλικρινά δεν θέλω να ξεφύγω από αυτή..."