The Protector 4 : Ματωμένο Φεγγάρι

Κεφάλαιο 19°

Φωνές ...
Κλάματα...
Βουβός πόνος...
Ξεθωριασμένες πνοες και σκελετωμενα κορμιά...
Εικόνες βγαλμένες από τους χειρότερους εφιάλτες έφτασαν και έγιναν η επιτομή της πραγματικότητας μπροστά στα έντρομα ματια της...

Ο πέτρινος διάδρομος ήταν μακρύς ενώ κατά μήκος αυτού, υπήρχε μονάχα μια βαριά, βαθιά ριζωμένη θλίψη στα κόκαλα των γυναικών που έστεκαν σαν κλαράκια σε άγονο χώμα, έτοιμα να πεθάνουν...

"Βγάλτε μας από δω!" μια φωνή που ακόμα άντεχε να δώσει μάχη ακούστηκε από τα αριστερά και σαν γύρισε να κοιτάξει, είδε μια γυναίκα να κρατιέται από τα κρύα κάγκελα δακρυσμένη. Ο άντρας που τις κρατούσε σταμάτησε, έβγαλε το όπλο από τη πλάτη και τη στόχευσε.

"Μη!" φώναξε η Άλισον χωρίς να ξέρει από πού βρήκε το σθένος να βγάλει λαλιά κι εκείνος γυρίζοντας απότομα προς το μέρος της, σήκωσε το όπλο και με την ανάστροφη αυτού,τη χτύπησε στο πρόσωπο.

"Άλισον!" Η Τζένη γονάτισε αμέσως σαν την είδε να πέφτει καταγής "Τέρατα!" φώναξε στους άντρες που τις μετέφεραν από την ώρα που έφτασαν μα εκείνοι γέλασαν... Ένας άλλος τράβηξε ένα μικρότερο περίστροφο από τη τσέπη και στοχεύοντας τη κοπέλα που φώναξε νωρίτερα, όπλισε και πάτησε η σκανδάλη...

Ο βουβός πόνος, έγινε ουρλιαχτό και όλες οσες είδαν το θέαμα άρχισαν να φωνάζουν ώσπου ο άντρας πυροβόλησε ξανά στον αέρα  και όλες μαζί σώπασαν σαν να ήταν η πιο θλιμμένη,  συγχρονισμένη και απόκοσμη χορωδία.

Από την ώρα που έφτασαν και με τη χρήση έντονης βίας απομάκρυναν τα παιδιά ενώ οδήγησαν τη Τζένη και την Άλισον σε κάτι κατακόμβες..Ακόμα αντηχούσαν οι κραυγές τους στα αυτιά τους.

"Προχωρήστε!" ο άντρας έσπρωξε με το πόδι την Άλισον και η Τζένη θέλοντας να τον απωθήσει τον έσπρωξε με τη σειρά της αλλά εκείνος την έπιασε από τα μαλλιά και άρχισε να τη σερνει προς τα μπροστά.

"Άσε με Καταραμένε!!!" κραυγασε δυνατά μα εκείνος γέλασε

"Εσύ! Πάρε την άλλη!!" φώναξε σε έναν άλλο "Από τα μαλλιά για παραδειγματισμό!!" ο άντρας εκτέλεσε κατά γράμμα την εντολή και πιάνοντας την Άλισον άρχισε να τη σερνει. Ήταν ήδη ζαλισμενη από το χτύπημα στο πρόσωπο και δίχως να φέρει αντίσταση έμοιαζε σαν μια κούκλα που απλά της άλλαζαν θέση... Πονούσε. Το έδειχναν οι εκφράσεις του προσώπου της αλλά ήταν ανήμπορη να αντιδράσει.

Φτάνοντας στο τέλος, έστριψαν ενώ για να καταφέρουν να κρατήσουν τη Τζένη χρειάστηκαν δύο μέχρι να ολοκληρώσουν τη διαδρομή.