Na specjalne zamówienie Horanowej.
KOCHAM CIĘ BAMBUSIE! ♥______♥
______________________________________________
- Naprawdę uważam, że powinieneś tam iść – starałam się przekonać Nialla.
- Jeśli ty nie idziesz, ja też się tam nie wybieram.
- Wszyscy na pewno na ciebie czekają – nie dawałam za wygraną. Nie chciałam, aby męczył się tutaj ze mną, podczas kiedy wszyscy nasi znajomi bawili się dobrze na imprezie.
- Wytrzymają beze mnie – odparł mój przyjaciel.
Poddałam się. Wiedziałam, że nie uda mi się go przekonać, aby poszedł. W gruncie rzeczy, cieszyłam się. Nie chciałam zostawać sama w pustym mieszkaniu. Skoro Niallowi nie przeszkadzało siedzenie ze mną, kichającą i kaszlącą na wszystkie strony, zgodziłam się, by został.
Zrobiłam gorącą herbatę. Usiedliśmy razem na kanapie w salonie i włączyliśmy telewizor. Przeskoczyłam po kanałach, jednak na żadnym nie było nic godnego uwagi. Rozmawialiśmy i śmialiśmy się głośno. W pewnym momencie Niall wstał i stanął naprzeciwko mnie. Wyciągnął rękę w moją stronę i zapytał:
- Zatańczysz?
Zaczęłam chichotać. Skąd przyszedł mu do głowy taki pomysł?
- Z czego się śmiejesz? – zapytał lekko się rumieniąc.
- Nie mamy nawet muzyki.
Niall wyciągnął iPhone’a z tylnej kieszeni spodni. Po chwili włączył jakiś wolny kawałek i odłożył telefon na stolik.
- Teraz już mamy – powiedział z uśmiechem na twarzy.
- Ale ja nie umiem tańczyć! – broniłam się.
- Ja też nie. No nie daj się prosić…
Nie umiałam dłużej się z nim spierać. Podałam mu dłoń i wstałam. Chłopak złapał mnie w talii i przyciągnął do siebie. Splotłam ręce na jego karku. Zaczęliśmy kołysać się powoli w rytm muzyki. Zamknęłam oczy.
Po kilku minutach piosenka się skończyła, a my się zatrzymaliśmy. Chciałam usiąść, jednak Niall wciąż trzymał mnie bardzo blisko siebie.
- Niall…
- Ciiiii… Nic nie mów.
Spojrzałam w jego głębokie, niebieskie oczy.
- Niall, ja… Ko… - ,,cham cię’’. Nie dane mi było wypowiedzieć tych słów na głos, bo moje usta zostały zamknięte przez ciepłe wargi chłopaka.
