WILL BE BACK FOR US (COMPLETED)

CHAPTER 45

CHAPTER 45

"ACHI, when are you coming home here? the kids miss you, palagi ka nilang tinatanong sa akin." sabi ko kay Achi habang magkatawagan
kaming dalawa.

[I don't know, I still have a lot to take care of here Kazy but I'll try. Mommy will also go home there but I still don't know when.] he said sa kabilang linya.

naiintindihan ko naman siya alam kong inaasikaso niya 'yong business nila ng mommy niya and alam ko rin na nahihirapan na rin siya, gusto ko rin naman tulungan siya kaso busy rin ako sa mga kaso ko.

"They miss you na, hindi ko rin alam kung ano sasabihin ko sa kanila." Napabuntong hininga ako at tinignan si Kreiya na ngayon ay natutulog na.

[Did you not miss me? kidding. I miss them too but I need to work here, maybe next month I'll go home.] Narinig ko naman siyang nagbuntong hininga.

Siguradong pagod rin siya, parang ako lang din naman gusto ko na rin magpahinga kaso nahihirapan ako makatulog kailangan ko pang mag take ng pills para lang makatulog lang ako.

"Alam mo ang landi mo pa rin, kapag bumalik ba si Zaji ano sasabihin mo?" Bigla kong tanong sa kan'ya, alam ko naman na mahal niya pa si Zaji eh.

[Edi welcome back, or di kaya Welcome home.] natatawa niya namang saad.

Parehas kaming natawa dahil sa sinabi niya, hanggang ngayon ang hilig niya pa rin magbiro, lahat niya na lang dinadaan sa biro para lang hindi siya masaktan lang lubusan.

I know that he still love Zaji, he can always tell me that and he also looks like a stalker every day he even created a Fake account on all social media just so he can find out about Zaji.

Nang matapos kami mag-usap ni Achi ay bumalik na ako sa kwarto ko, pinatulog ko lang talaga si Kreiya kasi alam kong nahihirapan siyang matulog lalo kapag hindi siya kinakantahan.

Habang tinitignan ko ang laptop ay napatigil ako ng biglang bumukas ang pinto ng kwarto ko, nakita ko naman doon si Klaus. Bakit naman siya gising aber? akala ko tulog na siya.

"Can't sleep?" tanong ko sa kan'ya at nilahad ang kamay ko at lumapit naman siya sa akin.

Tumango siya at tumabi sa akin. I hug him so tight I really miss him so much and Kreiya also I miss her so much.

"how's your school?" I ask him. I always I ask him about his school, minsan lang kami mag-usap ng maayos.

"Fine, but sometimes I have a hard time but I can do it. " he said.

Nagmana ata siya sa daddy niya, 'yong pag cold lang ata minana niya sa akin. why do I still remember that person with my children? Did I think I moved on? I've really moved on, and it's been a long time. A few years ago.

"That's good. I thought you inherited from me, hindi pala." Wala sa sarili kong sabi at mukhang disappointed.

"What do you mean? I inherited from Daddy?" sabi niya at tumingin sa akin, ako naman gulat lang nakatingin sa kan'ya.

I'm really disgusted at any time, why did I say that? because I'm just disappointed that they didn't inherit everything from me, the face they inherited from their daddy.

"don't mind what I said." pilit akong ngumiti sa kan'ya.

ayaw kong magtanong ulit siya sa akin ng about sa daddy nila, dahil maalala ko lang siya at bumabalik sa akin ang ala-ala ng nakaraan.

"but mommy where is dad really-" I cut him off, ito na naman siya eh.

"I said that before? he is married to someone else." med'yo Inis nasabi ko, alam kong nasaktan ko siya.