Bölümü, neşesini, espri anlayışını sevdiğim, toprağım @epope_glcn e ithaf ediyorum🤗
Kalkanımı kaldırmamla Alex'in zihnime girmesi bir oldu. Saniyeler içinde gözlerimin önünden geçen görüntüler, hızlandırılmış bir filmi izler gibiydi ama asıl şaşkınlığım, kendimi birduygu girdabında bulmamdı. Sevmenin ve sevilmenin içimde uyandırdığı duygularla, ağırlaşmış göz kapaklarımı aralamak bile istemedim. Az önce hissettiğim korku, endişe ve panik, yerini mutluluk, huzur ve tüm benliğimle hissettiğim aşka bırakmıştı.
Bir anda dizlerim kendini bıraktı ve yere yığılmak üzereyken, sağ kolum ve belimden sıkıca sarmalandım. Gözlerimi araladığımda , kırmızıdan siyaha dönen bakışları ile Alex, içindeki tüm endişeyi zihnime aktarıyordu.. Korkmuştu...
Alex'in gözlerinden okunan endişe, içinde kopan fırtınanın yanında yağmur damlası gibi kalıyordu. Normalde herhangi bir zihne girmek Alex için çok basit olsa da karşısındaki Katy idi. Onun zihninde gördüğünde canını acıtacak bir görüntüyle karşılaşmaktan ya da zihnindeyken çıkacak bir aksilikten korkmuştu.
Katy'nin faunustan kurtulmamla, tüm zihnimi aktarmaya başladım ve karabulutların dağılmasını izledim. Katy, bütün yaşadıklarımızın görüntülerini ve duygularımı büyük bir açlıkla zihnine çekti.Tam onun da içindeki huzuru görmek üzereydim ki bir anda kendini bıraktı. Kollarımın arasına almamla yere yığılmaktan kıl payı kurtulmuştu o narin, kırılgan ve yorgun bedenini...
Katy, gözlerini yorgun bir şekilde yavaşça açtığında, büyümün etkisi ile kırmızıya dönen gözlerimin kendi rengini bulmuş olmasını diledim. Gözlerime tepki vermesi, şu an en son isteyeceğim şeydi.
Sığınakta kimse çıt çıkarmadan, heyecanla, pürdikkat Katy'nin ilk tepkisi bekliyordu. O kadar heyecanlılardı ki Katy'nin ne dediğini ilk anlayan sevinç içindeki Abigail olmuştu.
"Alex?"
Katy, emin olmak istercesine, Alex'in gözlerinin içine bakarak adını söylemişti.
Alex, içini dolduran rahatlama ve mutlulukla, kollarının arasındaki Katy'nin dudaklarına yumuşak bir öpücük kondurmadan önce, kulağına fısıldadı:
"Evet.. Benim sevgilim.."
Büyük sevinç dalgasının içine panikle giren Kennard, sakin olmaya çalışarak bir nefes aldı ve topluluğun içindeki Alex'e seslendi:
"Alex! Zaman yok, geliyorlar!"
Alex, sığınaktan bir an evvel çıkmak için hızlı ve soğukkanlı bir şekilde herkesi organize etmeye başladı:
"Abigail ve Fenmore! Siz Katy'yi yanınıza alın.. Alesea! Sen dönebilirsin, teşekkür ederim.. Soulfly! Sen her ihtimale karşı diğerlerine yardımcı olsan iyi olur... Kennard! Sen ziyaretçilerin birkaçını peşine tak.. Ben de geri kalanını oyalayıp uzaklaştırırım.. Dreamshine'da buluşalım!"
Sığınakta, Alex ve kendisi gibi kurtadam olan arkadaşı Kennard dışında kimse kalmamıştı. Hepsi birbiri ardına Dreamshine'a cisimlenmişlerdi...
Kennard, ziyaretçilerin bir kısmını, sığınağı keşfetmeden oradan uzaklaştırmalıydı...Binadan henüz çıkmıştı ki üç kurtadamın sokağın sonundaki köşeyi, etrafı araştırarak döndüklerini gördü. Diğer taraftan dolaşarak, yalancı bir telaşla karşılarına çıktı. Kennard'ı gören kurtadamlardan iri olanı, yorgun ve sabırsız bir ses tonuyla sordu:
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Kehanetin Gücü
Fantasy©Tüm Hakları Saklıdır Türler arası barış, bir tarafın en güçlü olma ihtirasıyla sarsılmaya başlar. Bakalım türler birbirini yok etmeden barış tekrar sağlanabilecek mi? Kim bilir? Belki de aşk her şeye üstün gelir... Umarım beğenirsiniz...
