Je weet niet dat je mooi bent..

H9 - Ziekenhuis

Hier komt H9!! Trots op lezers :D Het zijn gewoon 15 stemmen :D Nog wel sorry dat het vorige hoofdstuk zo kort en saai was :(. Dit hoofdstuk wordt langer, hopelijk minder saai. En hoop dat jullie het wat vinden en hoop natuurlijk weer op votes!! :D Dit hoofdstuk wordt opgedragen aan: @YasmineHo omdat ze heel vaak vote :D

Mark p.o.v.

Ik kwam aan in het ziekenhuis met de moeder van Eva. Wat als ze het niet redde? Wat als één het wel overleeft, maar de ander niet.. of zouden ze het allebei redden? Ik ben bang dat het mis gaat.. En als één het niet red is de ander kei verdrietig en waarschijnlijk nooit meer blij, want ze redden het niet zonder elkaar.. Met deze gedachte loop ik naar de balie.

“Hoi, hoe gaat het met Jesse en Eva?”

“Met Jesse gaat het prima, alleen Eva heeft een grote kans dat ze het niet overleeft. Het spijt me..”

“Mijn lieve Eva.. Waarom?!?! Ik kan niet zonder je!” Ze de moeder van Eva met een gebroken stem en ik zie dat ze heel erg aan het huilen is..

“We weten nog niks zeker, maar de kans dat Jesse het overleeft is 70% en dat van Eva 20%. We gaan er alles aan doen om haar te redden, maar meer dan we nu doen kan niet. Het spijt me.”

Als ze deze worden zegt voel ik een traan lang me wang rollen.. ik ben heel blij dat Jesse het red, maar ik kan niet zonder mijn lieve Eva.. Ze verdiend het niet! Niet verdiende dit!

“Oké.. dus Eva gaat dood…” Zeg ik maar op haar gebrabbel van procenten weg te halen, leuk hoor, maar je kan ook gewoon stom wijs zeggen dat Jesse niet doodgaat, maar Eva wel. Punt. Maar oké, dat is ook zo hard..

“Er is nog niet heel veel duidelijk.. er is nog een kleine hoop..”

“En hoe klein is die hoop dan wel?”

“Uh.. heel klein..”

NEEE!! Het dringt nu pas tot me door. Ik zou Eva nooit meer zien. Ik moet afscheid nemen..

“Ku-kunnen we hun bezoeken?...” Zegt de moeder van Eva. Haar stem is nog erger dan net.. ik snap het wel.. haar kind is gewoon dood…

“Ja.. Eva en Jesse liggen naast elkaar, omdat ik begreep dat ze elkaar heel erg mogen, kom maar mee.”

Ik loop achter haar aan. We gaan een kamertje binnen, daar liggen ze dan. Ik zie Jaydens hand afdruk in hun huiden staan, maar hij is vooral duidelijk bij Eva.. Hij heeft vast al alle kracht bij haar op gemaakt ofzo. Ik vindt het echt erg. Om hun hier zo te zien.. Zo dood.. zo levenloos. Ik ga naast Jesse zitten, want het is wel nog steeds mijn broer. Ik druk hem een kus op zijn voorhoofd en zeg dat hij bij mij moet blijven en dat alles goed komt. Ook zeg ik heel zacht dat Eva hoogs waarschijnlijk dood gaat..

Jesse p.o.v.

Ik stond in een grote witte hal. Ik sta daar helemaal alleen. Ik wil hier weg! Het is hier vreeslijk! Zou ik nu dood zijn ofzo? Ik heb werkelijk waar geen idee! Geef me temminste Eva. Dan wordt het weer zwart voor mijn ogen.. ben ik nu eindelijk verlost uit deze vreeslijke plek?! Dan hoor ik mijn lieve broer Mark tegen mij praten, hij zegt dat ik bij hem moet blijven.. En verteld hij dat Eva hoogs waarschijnlijk dood gaat.. Ik voel een traan over mijn gezicht gaan, het kan zijn dat hij echt is, maar het kan ook verbeelding zijn. Dan probeer ik mijn ogen op te doen en zie ik heel wazig Mark. Ik zie allemaal draadjes aan mij vast zitten. Ik pak Marks hand en probeer erin te knijpen, alleen er komt geen kracht..

“s e do?” Oké, praten wil niet echt dus. Kracht zetten werkt ook niet. Ik wou vragen: ‘is ze echt dood?’ maar er kwam alleen maar een beetje gebrabbel uit. Tot verbazing begreep hij mij en zegt: