Je weet niet dat je mooi bent..

H14 - Begin van de Zoektocht.

Heeee!!! Hier ben ikk!! Loveyulliieeee hahaha!!! Enn: Aan de zijkant: FOTO VAN DE PERSONEN TOT NU TOEE!! (natuurlijk niet de 1D gasten, jullie knowen zelf wel hoe die er uit zien ;P) Jullie krijgen nog een keer de foto's apart, maar dit is gwn ff snel ;) Ik hoop dat het een beetje overheen komt met de ideeen die jullie hadden van de personen, van mij ongeveer. Het was wel moeilijk om te vinden. Maar hier PAMPAMPAM H14.

H14 – Begin van de Zoektocht

Eva p.o.v.

Ik dacht. Nu gaat het mij lukken.. heb ik 2 grote fout gemaakt: Het briefje en de deur te hard dicht slaan. Anders was ik nu van mijn ellende verlost. In plaats daarvan lig ik in Nialls armen te huilen. Echt wat ben ik zwak. Ik huil alleen en wil dood. Er zijn genoeg mensen die het erger dan mij hebben, en ik ga huilen! Ik mag gewoon niet meer zeuren. Ik mag niet meer huilen. Ik wil alleen maar dood. Ik ben niks meer waard! Kom op waarom probeert iedereen mij te redden! Dat is nog wel het laatste wat ik wil. Ik hoor allemaal geroep naar mij. Stemmen. Maar ze komen niet binnen. Ik wil niet dat ik weet wat ze zeggen. Ik ben echt heel moe nu. Ik val in slaap in Niall’s armen.

—   droom —

Ik ren. Heel hard. Ik zie een gedaante staan. Dat is Jesse! Ik ren naar hem toe. Ik kom steeds dichterbij. Hij ziet mij ook en rent ook naar mij toe. Maar als we bijna bij elkaar zijn komt dat ene mens dat Jesse van mij afpakte, en deed dat nu weer. Jesse was binnen no-time weer verdwenen. Alleen ik kon niet stoppen met rennen. En de groep van Jayden kwam aanrennen. Ze keken allemaal boos. Ze kwamen bij mij aan, ik wilde weg rennen maar Jayden hield mij tegen. Hij pakte mij stevig vast. De jongens wouden mij gaan slaan maar Zayn kwam aangerend en nam me mee naar zijn huis. Daar waren zijn vrienden. Daar was Liam niet te bekennen, maar alleen Niall, Louis, Harry… en.. Daniël! Hij kijkt mij boos aan en wil mij slaan maar Paul komt langs en trekt hem weg. Hij heeft alleen rode ogen en is heel kwaad.

Ik ren weg van hun. Ik zie een treinspoor waar ik op ga staan. Ik zie Jesse met betraande ogen naar mij toe rennen en hij wil mij knuffelen, maar hij komt niet dichterbij.. Ik wordt van het treinspoor afgetrokken door Niall en Jesse juicht en blijft doorrenen. Ik probeer naar hem toe te rennen maar dat lukt niet. Dan trekt Niall me mee naar zijn huis..

-einde droom, daarna volgde meer dromen die op hetzelfde neerkwamen-

Ik wordt wakker, op de plek waar ik niet van weet wat het is. Geen ziekenhuis. Gewoon een kamer, zonder apparatuur. Ik lig wel in een bed. Bij de deur staat een vage jongen.

“Eva! Ben je wakker?”

“Ja.. ik denk het..”

“Je was zo moe! Je bent 2 dagen blijven slapen..”

“Waar ben ik nu dan?”

“We zijn naar een ander hotel gegaan. Om jou veiligheid. Er was te veel media.”

“oké, maar wat is er gebeurd? Wie ben ik eigenlijk? En nog beter, wie ben jij? En waarom media?”

“Je bent Eva, ik ben Zayn. Wat er gebeurt is? Je wou zelfmoord plegen door voor een trein te springen, maar Niall was net optijd en redde je.”

Oja…

Alles komt weer bij mij op… Jesse weg, ik niet meer blij en wil dood…

“Oja..”

“Waarom deed je het Eva?! Je liet ons zo schrikken! Het spijt ons maar je wordt nu bewaakt. Nu kan je niet nog een keer zo’n actie doen!”

Dat wordt dus nog een lange weg totdat het eindelijk lukt.. waarom lukte de vorige poging nou niet! Waarom maakte ik zo’n stomme fout om een briefje te schrijven! De trein was zo dicht bij.. nog maar een paar centimeter.. maar Niall moest perse te snel zijn! Ik kan er niet meer tegen, maar niemand gunt mij de kans om weg van deze verschrikkelijke wereld te gaan! Waarom wil nou iedereen dat ik in pijn blijf zitten?! Ik wil hier weg! Maar hoe? GEEN IDEE!  Ik heb alles al zowat geprobeerd.. maar het lukt niet! Ieder ander zou het wel lukken, maar nee. Deze mislukkeling kan zichzelf niet eens doden! En ze heeft het zelfs nog eens voor elkaar om bewaakt te gaan worden… kan niemand mij dan helpen… Tranen rollen over mijn wangen. Ik kan ze niet bedwingen. Maar wat maakt het uit? Ik ben toch niks waard…