Je weet niet dat je mooi bent..

H19 - Farewell

Eva p.o.v.

“Vrienden/familie van Jesse?”

“Ja.” zeg ik snel

“Kom maar even mee.”

Ik loop snel achter hem aan, ik zie dan Zayn ook mee gaat.

“Ga maar even zitten jonge dame.”

 Hij zucht.

“Zoals je door had gehad, het ging niet goed met Jesse. Het ging eindelijk weer beter, maar dat is direct heel veel minder geworden, dat merkte je toen het apparaat ging piepen.”

Hij laat een kleine stilte, ik kijk hem verwachting ‘s vol aan.

“Jesse is overleden.”

Mijn Hart stopt eventjes, ik hou mijn adem in, het lijkt wel als de tijd eventjes stil staat. Jesse. Is. Dood. Ik voel de tranen langs mijn wangen heen glijden, niet zo 1 voor 1, maar ze komen allemaal tegelijkertijd. Ik heb niet eens afscheid kunnen nemen. Nee. NEEEEEE! Het kan niet! Hij mag niet dood! Hij moet hier zijn, mij beschermen, het is mijn vriendje! Hoe kan Jayden! Hij verpest alles! Jesse verdient dit niet, ik moet dood!!! Hij NIET! Nee, dit kan niet waar zijn.

“Nee! Dit kan niet waar zijn!” Schreeuw ik wanhopig, ik voel hoe Zayn een hand om mij heen slaat.

“Mag ik heb zien?” Zeg ik met een beverige, schorre stem.

“Ja, loop maar even mee.”

Ik knik en loop achter hem aan. Daar komen we bij een koude kamer, een andere dan waar hij eerst lag. Daar ligt hij dan. Hij ligt er niet vredig bij, hij zit er gespannen uit. Hij heeft gevochten, gevochten tegen een zwart gat, maar die strijd verloor hij. Hij is dood. Ik voel de tranen over mijn wangen heen gaan, ik loop naar hem toe, ik geef hem een kus op zijn wang, hij is nog net niet helemaal wit vertrokken, je ziet allemaal wonden zitten van wat hij in dat huis heeft mee gemaakt. Ik leg mijn hoofd op zijn borst en laat mijn tranen stromen. “Jesse. Ik zou je nooit vergeten. Ik blijf voor altijd van je houden.” Ik loop samen met Zayn de kamer weer uit, daar zie ik de rest van de jongens zitten, ze zien me huilen en trekken me in een groepsknuffel, waar ik echt even geen behoefte aan heb. “wat is er Eva?” vraagt Louis

“Jesse is dood.” Zeg ik emotie loos.

***Tijdsprong naar begrafenis***

Ik kom de zaal binnen, die al aardig druk is, is zie dat de jongens een beetje achterin gaan zitten om niet te veel op te vallen. Ik wordt naar voren geroepen, ik kijk voor de laatste keer naar Jesse. Mijn grote liefde, er valt een traan van mijn gezicht af op hem. Ik voel dat iemand mij vastpakt en een knuffel geeft, ik zie dat het Zayn is. Ik laat een flauw glimlachje zien. Zayn gaat weer achterin zitten, maar ik ga voorin zitten omdat ik zo nog wat ga vertellen. Ik ga naast Mark zitten.

Ik zie hoe de kist dicht wordt gedaan, ik voel weer een traan over mijn wang heen lopen. Een man en een vrouw lopen naar voren. Ze lijken heel erg op Jesse.. zijn ouders.

De vrouw begint te praten.

“Jesse. Mijn jongste zoon. De een zou hem beter kennen dan de andere. Ik weet niet wat hij allemaal heeft meegemaakt, ik weet alleen dat hij heeft gevochten voor een meisje, genaamd Eva. Hij gaf om haar, hij kon niet zonder haar. Ze waren het perfecte koppel. Jesse was altijd al behulpzaam geweest, hij staat voor iedereen klaar. Vroeger hielp hij altijd met alles, hij zette iedereen op nummer 1, behalve zichzelf. Hij was netjes, en altijd vriendelijk. Wat veel niet weten is dat hij vroeger gepest is, best wel erg. Hij is gelukkig op tijd naar mij toe gekomen zodat ik hem kon helpen, hij is naar een andere school gegaan waar hij super veel vrienden heeft gehad, onder andere een meisje dat Lisa heet.”

Ze valt in tranen uit, dus gaat haar man veder.

“Ze heeft hem heel erg geholpen om over zijn verleden heen te komen, ze deed dat zo goed dat hij het zo ongeveer is vergeten, hij praat er niet meer over. Jammer genoeg moest zij terug verhuizen naar Syrië, ze waren namelijk geïmmigreerd. Alleen 2 weken later toen ze was aangekomen is ze vermoord. Want het land was absoluut niet veilig, hij was er kapot van. Gelukkig kreeg hij een goede band met zijn broer Mark, die heeft hem eroverheen geholpen, nu zijn ze beste vrienden. Een tijdje later ontmoete hij Eva, ik heb hem nog nooit zo vrolijk gezien, eindelijk zag ik een twinkeling in zijn ogen. Alleen nu is mijn grote jongen er niet meer.

Zijn moeder ging veder “Hij zou voor altijd in mijn hard blijven. Tot ziens, mijn lieve jongen.” Zegt ze met liefde. Ik heb tranen in mijn ogen. Hij heeft zoveel voor mij verbergt, maar dat snap ik. Hij wou het vergeten. Ik wist dat het nu mijn tijd was om naar voren te gaan, ik had een briefje gemaakt, zodat ik niks vergat.

“Lieve Jesse.

Je hebt mijn leven op zijn kop gezet, zonder jou en Mark zat ik nu nog steeds in de gevangenis, met een onschuldige reden. Wat een gedoe was dat, maar toen we dat achter ons hadden gelaten heeft Jaydens zus, Jessica je ontvoerd. En later toen de politie kwam je zoveel verwonding heeft aangedaan dat je uiteindelijk in het ziekenhuis stierf. Eerst dacht dat je beter ging worden, maar toen piepte het apparaat. Tot de dag van vandaag heb ik gehuild. Ik heb spijt. Als je mij niet had ontmoet leefde je nu nog, het is mijn schuld dat je bent overleden, maar ik weet zeker dat je het er voor over had. Dat je nu kan toekijken tot mij vanuit de hemel dat ik eindelijk van de jongens af ben, voor even. Ik weet zeker dat je bij ons allen in het hart blijft. Ik weet dat ik sterk moet zijn, en veder moet gaan met mijn leven. Het wordt moeilijk, want ik kan niet zonder jou. Maar als het andersom was geweest had ik ook gewild dat je niet voor eeuwig zou blijven huilen, maar veder zou gaan en gelukkig bent. Ik hoop dat jij ook gelukkig bent. Het spijt van dat ik dacht dat het echt waar was, dat je op Jessica was, maar je zou het nooit doen. Maar als je had blijven leven weet ik ook dat het nooit meer het zelfde zou voelen voor je als eerst, natuurlijk ik hou van je. Heel veel, super veel. Maar er was zoveel gebeurd. Maar weet dat ik nu voor eeuwig van je zou blijven houden, forever and always Jesse.

Rust zacht, mijn lieve Jesse.”

Ik ga zitten en hoor een paar liedjes spelen, ik kan mijn hoofd er niet goed bij houden om te weten welke liedjes het zijn. Als het afgelopen is gebeurt het zoals ik het had gevraag, One Direction draagt de kist naar buiten. Ze zetten het in een super mooie zwarte auto, ik en 1D rijden met Mark mee in een auto, daar aangekomen legen ze Jesse op een soort ijzeren plaat, ik, Mark en zijn ouders mogen een roos leggen op de kist. Ik heb er op geschreven ‘Jesse, ik zou je nooit vergeten, je blijft altijd in mijn hart, rust zacht xxx Eva’ we leggen het op de kist.

Ik hoor een zoemend geluid en zie dat de kist onder de grond wordt gelegd.  Daarna gaat iedereen weg naar het afscheid diner, ik blijf nog even, ik kniel bij het graf neer.

“Jesse, je bent bijzonder lief voor mij geweest, ik zou je nooit vergeten, je blijft altijd in mijn hart….” En snel loop ik naar de auto waar ik in mee rij. We komen aan bij de zaal. Ik had het geheel geregeld. Ik had geen zin meer in al die zwartigheid dus ik had een kleurrijke zaal gehuurd waar een soort slinger in hing met “Lieve Jesse, we vergeten je nooit!” En ja.. ik had geen idee wat voor eten er bij paste, dus ik deed gewoon zijn lieveling ‘s eten: Pizza. Toen zijn ouder dat hoorden schoten ze in de lach, want hij was vanaf vroeger al gek op pizza. Later hadden we besloten dat je ook kon kiezen om spaghetti te eten, maar ik nam pizza J

Na dit gingen we naar huis, ik ging met 1D mee.

Die avond kan ik niet slapen, want ik hal alle herinneringen terug. Ik zou hem nooit kunnen vergeten, alles wat we samen hebben gedaan, misschien niet super veel, maar genoeg om te weten dat ik altijd van hem blijf houden… nogmaals, rust zacht, mijn lieve Jesse…

++++

Foto van Jesse van Jesse aan de zijkant..

Opdraging aan nickiigirl omdat ze een trouwe lezer is! (vindt ik ;p)