Aphrodite • Venüs (+18)

14 YUNAN 1 ŞEYTAN

Selam gençler!

Kapaktaki kişiyi hatırlayan gerçekten olddur🥲🥲❤️

"Kaçırıldınız. "

14 öğrenci.

Bir öğretmen.

Korku hissinin bedenlerimizi sardığı gecede herkes birbirine bakıyor, sessizliğini koruyarak tekrar Araf'a dönüyordu. Kaçırıldınız da ne demekti?

"Taşak geçiyor herhalde. "

Çağrı'nın sesi kulaklarımı doldurduğunda yanıma geldiğini anlamıştım. Kötü zamanlarımda her zaman yanımdaydı.

"Sen mi kaçırdın bizi?"

Erkek öğrencilerden biri Araf'a gözlerini dikerek bakıyordu. Hatırladığım kadarıyla adı Savaş'tı. Hazırlık sınıfında birlikteydik. Esmer, dağınık saçları ve uzun boyuyla herkesin önünde duruyordu. Bakışları fazlasıyla sinirliydi. Fakat Araf hiçte etkilenmişe benzemiyordu.

"Bir nevi... Konuşmak için bolca vaktimiz olacak. Şimdi lütfen beni takip edin. Sizleri odalarınıza yerleştireceğim. "

Dalga geçiyor olmalıydı.

"Siksen çıkmam. Hadi gençler çıkıyoruz buradan. "

Savaş yüksek ses tonuyla Araf'a karşı konuştuktan sonra arkasını dönerek kapıya yöneldi. Diğer öğrencilerden çoğunluğu da onu takip etti. Ben, Çağrı ve Deren dışında herkes kapıya doğru adımlamıştı. Deren'de Çağrı gibi hazırlık sınıfından tanıdığım biriydi.

"Sanmıyorum. "

Araf, çantasını açarak içinden telsize benzer bir şey çıkardı. Ardından düğmelerini sağa sola çevirdi. Boş köşkte bir anda polis sesleri yükseldi.

"Merkez 178. Duyuyor musunuz? "

"Burası merkez 178. Dinliyorum. "

"..... Anadolu Lisesi öğrencilerinden 13 tanesinin kayıp haberini aldık. Bu gece geziye çıkmışlar. Son görüldükleri yer Şile açıklarında bir servis. Öğrenciler dışında okulun müdürü ve şoför de servisteymiş. "

"Anlaşıldı. Tam konum bekliyorum. Ekipler birazdan orada olur. "

Telsizde geçen konuşma bizden bahsediyordu. Kayıp olduğumuz haberi yayılmıştı. Bunu Araf mı yapmıştı?

"Sen ne sikim peşindesin!?"

Savaş, kapıdan dönüp basamakta duran Araf,ın yakasına atladığında kız öğrencilerden bazıları korkuyla geriye çekildi.

"Sakin ol bakalım. "

Araf sakin bir tavırla Savaş'ı kendinden uzaklaştırdığında gözleri tekrar hepimizi buldu.

"Eşyalarınızı yerleştirin. Yemek odasında konuşacağız. "

*

Döngüden bahsettiğimi hatırlıyorsunuz değil mi?

Hani şu ya emekle ya şansla olan.

Sikeyim şansını da emeğini de!

Araf'a öylesine kızgındım ki...

Hepimizin can güvenliğini tehlikeye atmıştı. Hala da bir açıklama yapmamıştı. Yaklaşık yarım saattir onun yemeğini bitirmesini bekliyorduk öğrenciler olarak.

Söylediklerinden sonra hepimiz söylenen odalarımıza valizlerimizi bırakıp soluğu yemek odasında almıştık. Fakat Araf yemek yememiz gerektiğini, sonrasında konuşacağımızı söylemişti. Ne yazık ki bir kaçımız dışında kimse tabağına el sürmemişti.