Hijgend zat Luka bovenop de jongen die hij net in elkaar had geslagen. De jongen kon amper een jaar of 15 zijn, 2 jaar jonger dan hem. Zijn gezichtsbescherming begon een rode kleur te krijgen door al het bloed dat de jongen verloor. Zelf had hij ook een paar raken moeten opvangen, maar die voelde hij nog niet door de adrenaline die door zijn lichaam racete. De jongen onder hem bewoog niet meer en in blinde paniek ging Luka naast hem zitten om zijn hartslag te controleren. Het zachte gebonk toonde aan dat de jongen zijn laatste adem aan het uitblazen was. Luka kon er met zijn gedachten niet bij dat hij misschien wel iemand vermoord had en tranen vloeiden over zijn wangen. Wanhopig probeerde hij de jongen nog te reanimeren, maar al snel kwam zijn RB om hem bij de jongen weg te trekken. Voor het eerst produceerde zijn RB een geluid. Krakerig sprak het: "Goed gedaan, Luka. Je hebt iemand, Matts 15 jaar man, uitgeschakeld die het niet waardig was om mee te doen aan de studie. Dit bleek uit zijn test die hij faalde. Proficiat." Proficiat, zijn RB kon dit wel tegen hem zeggen maar er was niets om trots op te zijn. Hij had net een jongen vermoord, met zijn eigen handen nog wel. Hij had Matts's leven ontnomen en ze wensten hem proficiat?! Net zoals zijn ouders en coach hem vroeger hadden gewenst bij de overwinning van zijn atletiekwedstrijden.
JE LEEST
De perfecte mensheid
Mystery / ThrillerGeachte meneer/mevrouw Vanaf nu bevindt u zich in de Sint-Robretsen-mensonderhoudsinstelling. Op deze plek werken we aan de toekomst en u bent er vanaf nu deel van. U bent in het bezit van de Sint-Robretsen-mensonderhoudsinstelling. Alle noodzaken...
