De perfecte mensheid

Cas

De voorbije weken was Cas gewend geraakt aan het doen en handelen van de instelling. Buiten de lessen en trainingen verveelde hij zich vooral en recupereerde hij van de zware trainingen. Soms vroeg hij eens voor een extra boek als hij een les niet begrepen had. Voor de rest deed hij zijn best om aan alle eisen te voldoen, want hij had schrik voor de straffen die ze hier uitdeelden. Zo had hij al iemand zien sterven, anderen gezien met een paar snijwonden en zelfs iemand die meermaals geslagen werd met een zweep. Hij begreep niet wat het doel van de instelling was. Hij vermoedde dat het wel iets te maken had met de speeksel- en bloeddonaties, maar wist niet waarom ze alle lessen en trainingen kregen. Hij wist ook totaal niet waarom ze hem nodig hadden. Hij was namelijk, naar zijn eigen mening, een doodnormale jongen die vaak met zijn vrienden afsprak. Het enige wat hij had gemist in zijn leven was een vaderfiguur, zijn vader was gestorven toen hij 5 jaar was.