De perfecte mensheid

Youna

Het alarm ging weer eens af, de zesde keer vandaag. Het was nu namiddag tegen drie uur en er stond een nieuwe les op het programma. Iets over de geschiedenis van het imperialisme in Afrika. Youna vroeg zich af of L. De Roof haar iets nieuws kon leren dat ze nog niet wist, wat waarschijnlijk niet het geval zou zijn. Zelf vond Youna haar maar niet al te slim. Vaak verbeterde Youna wat L. De Roof zei tijdens haar lessen, maar natuurlijk niet luid op. Ze was haar straf van de vorige keer nog niet vergeten. Haar been had nog twee hele weken pijn gedaan en had ervoor gezorgd dat ze minder presteerde tijdens de fysieke oefeningen. Ze had zich nog net boven de limiet kunnen houden of er waren zware sancties gevolgd, dat wist ze nu wel na bijna 2 jaar in Sint-Robretsen-mensonderhoudsinstelling. Het was een saaie les geweest want zoals gewoonlijk wist Youna het meeste al. Ook was het vandaag dat ze nog speeksel en bloed moest gaan geven bij C. Verstraet of, bij haar voornaam aangesproken, Caroline. De band die Youna had met Caroline had was iets te intiem voor de instelling, had ze gedacht sinds ze persoonlijke verhalen begonnen uit te wisselen. Caroline leek wel op een nieuwe moeder in de instelling, zo had Caroline haar ook geholpen met haar wonde op haar kuit te verzorgen.