Zoals elke morgen klopte Siebe het vaste ritme op de muur en wachtte op antwoord. Het was een gewoonte geworden nadat Youna ermee begonnen was de dag nadat ze voor het eerst contact hadden met morsecode. En stiekem moest hij wel toegeven dat hij een soort verliefdheid had gecreëerd voor het meisje achter hem in de rij, hoewel hij haar nog nooit gezien of gesproken had. Eigenlijk was hij verliefd geworden op het fictieve beeld dat hij van haar had. Hij beeldde zich zelfs samen met een haar een toekomst in. Ze zou iemand zijn die hem begreep en hetzelfde had meegemaakt. Echter kreeg hij vandaag geen respons. Hij voelde zich in de steek gelaten, maar hij trok zich op aan de gedachte dat ze het misschien niet gehoord had. Ook al wist hij dat hij dat zichzelf aan het wijsmaken was.
Op de vierde dag dat ze niet meer antwoordde wist hij hoe laat het was en kon hij er niet meer omheen. Ze was er niet meer. Hij zou haar nooit zien, hij zou haar nooit ontmoeten en nooit aanraken. Zijn hart was gebroken en hij vroeg zich af of hij er ooit nog bovenop zou raken. Dagen huilde hij en schreeuwde hij het uit. Het kon hem niets meer schelen dat andere hem misschien hoorden of dat ze hem kwamen halen. Het was goed geweest, hoewel hij nooit zelf zou kiezen om zijn leven te beëindigen. Nog één ding restte hem wraak nemen op de mensen die Youna vermoord hadden.
JE LEEST
De perfecte mensheid
Mystery / ThrillerGeachte meneer/mevrouw Vanaf nu bevindt u zich in de Sint-Robretsen-mensonderhoudsinstelling. Op deze plek werken we aan de toekomst en u bent er vanaf nu deel van. U bent in het bezit van de Sint-Robretsen-mensonderhoudsinstelling. Alle noodzaken...
