Ze had te lang gewacht. Youna was te laat geweest om haar brieven te schrijven. Ze had het moment altijd uitgesteld en nu was het te laat. Nooit meer zou ze dank u kunnen zeggen tegen de mensen die ze nog niet bedankt had. Nooit meer zou ze hen kunnen bedanken om haar te maken tot wie ze geworden was, haar op te vrolijken wanneer ze verdrietig was, een luisterend oor te bieden wanneer ze het nodig had en haar alles te leren wat ze wist. Haar ouders niet, de mensen van het internaat niet, haar enkele vriendinnen niet, al haar leerkrachten die haar zoveel geleerd hadden niet. Niemand. Het was te laat. Ze was verdomme te laat geweest.
Daar lag ze, levenloos op de resten van zovele voorgangers. Niet goed genoeg of hadden ze alles van haar wat ze moesten hebben, ze zal het nooit weten.
JE LEEST
De perfecte mensheid
Mystery / ThrillerGeachte meneer/mevrouw Vanaf nu bevindt u zich in de Sint-Robretsen-mensonderhoudsinstelling. Op deze plek werken we aan de toekomst en u bent er vanaf nu deel van. U bent in het bezit van de Sint-Robretsen-mensonderhoudsinstelling. Alle noodzaken...
