+15
Kendini beğenmişlik ve yalanlar, çok güzel ölümcül maskelerin ardına gizlense ve hatta bunlar bir hap olsa; insanlar bu ilacı içmek için birbirleriyle yarışır.
Çünkü insanoğlu genellikle gerçeği görmek istemez.
"Yalvarıyorum..." diye mırılda...
Sırtını yasladığı yatak başlığından ayırıp telefonunu kenara koydu Felix. Tamamen Chaeryeong'a odaklandı. Chaeryeong'ın istediği ilgi de buydu. Ryujin kelimesi yeterliydi bunun için, neden en başından bu kadar uzun konuşmuştu ki? Çenesine üzülüyordu...
"Ne? Şaka yapıyorsun, değil mi?"
"Şaka falan değil. O kadar içten bir şekilde diledi ki, gözleri falan doldu. O an kendimi çok kötü hissettim, sanki kahveyi suratıma bizzat kendim dökmüşüm gibi!"
"Ya saçmalama da anlat, ciddi ciddi özür mü diledi yani? Hem de gözleri oldu?"
Chaeryeong kafasını yukarı aşağı salladı, "Zaman makinesi olsaymış o olaydan hemen öncesine dönmek istermiş. Pişman olduğu gözlerinden okunuyordu! Felix... Kız arkadaşına bir kez daha hayran oldum. Suratıma kahve fırlattığı için teşekkür bile edebilirim!"
Gözlerini devirdi Felix. "Geri zekalı."
"Bana sarıldığına artık içimde azıcık bile nefret olmadığını anladım ona karşı. Şanslısın, o herkesin hayatında olması gereken biri..."
Felix'in dudaklarına bir tebessüm yerleşirken Ryujin'in yüzü gözlerinin önüne gelmişti. Öylece dalıp gitmiş ve tekrar arkasına yaslanmıştı. Ryujin'e en başından beri yaptırmak istediği şey buydu, bunun yüzünden kötü şeyler yaşamışlardı. Fakat şimdi mutlu olmasının sebebi amacına ulaşmış olması değildi, çünkü bir amacı yoktu artık. Sadece Ryujin ile gurur duyuyordu, bu yüzden mutluydu. Yapmıştı. Kendi istediği için.
Aşıktı. Çok fazla aşıktı.
Ryujin'in olmadığı tek bir hayal kurmayacak kadar aşık...
Onun daldığını fark eden Chaeryeong yataktan kalktı, "Sen gittin yine. Neyse, mutfağa iniyorum ben. Kahve yapacağım. Canın çekerse gel kendine al, hiç buraya getiremem senin için."
Felix'e odasından çıktı. Mutfakta kendisine kahve yaparken mutfağa giren babasını görünce onun için bir bardak koydu. Mutfak masasına geçtiklerinde Lee Richard yorgun görünüyordu.
"Bugün yoğun geçmiş olmalı?"
"Öyle canım. Toplantıya yetişemediğim için daha geç bir saate ertelemek zorunda kaldık ve bu da her şeyi normalden fazla geciktirdi."
