Kiedy świat się sypie | irondad |

Sisi go nienawidziła/one shot

Sisi Froster nienawidziła Petera Parkera. Gdyby nie ten mały beszcz łby bachor jej brat by żył. Miała by nadal starszego brata.

A tak musiała siedzieć w bazie ojca zupełnie sama pośrodku gratów. Gratów należących do Hartex'a oraz jej ojca. Dwóch osób które straciła. Hartex nie żyje a ojciec? Pewnie też.

Opadła na starą kanapę pozwalając by słone kropelki łez spłynęły jej po twarzy.

Zaginęła piąstki. Chciała brata zpowrotem. Chciała odkręcić całe jej wcześni jsze zachowanie w stosunku do niego.

Wcześniej upierała się że go nie potrzebuje ale teraz kiedy go nie było zrozumiała jak bardzo zależało jej na bracie.

Kochałam go zamało - pomyślała

Traktowałam go jak śmiecia - kolejna myśl przebiła ja na wylot a ona zalała się jeszcze większym szlochem.

Przemęczona płaczem zasnęła

*****

Ubudził ja pewien dźwięk brzmiący jak otwieranie drzwi od auta.

Wstała i podeszła do okna. Spojrzała. Peter wyszedł właśnie z auta i zmierzał w kierunku wejścia.

Już po chwili usłyszała pukanie do drzwi.

Otworzyła je niechętnie.

-Czego? - starała się zabrzmieć groźnie ale wątpiła by z czerwonymi od płaczu oczami jej się udało.

-Dzisiaj jest pogrzeb - powiedział cicho Peter -  chcesz jechać z nami czy dojedziesz?

-A na którą tam musimy być? - spytała.

-Za godzinę - odparł.

-W takim razie dojadę - i zamknęła chłopcu drzwi przed nosem.

*****

Zaraz po tym jak trumnę zasypano i nałożono na nią płytę nagrobkowa zakład pogrzebowy szybko się ulotnił.

Sisi opadła na kolana przed grobem brata.

-Przepraszam - szepnęła i zalała się łzami - przepraszam

Czyjąś ręką pojawiła się w jej polu widzenia.

Podniosła wzrok. Tak znienawidzony przez nią Peter Parker stał w ulewie wyciągając pomocną rękę. Choć tak bardzo pokazywała mu że go nienawidzi on chciał pomuc.

Był cały mokry ale nie wydawał się tym przejmować.

Posrud ulewnego deszczu Sisi usłyszała jego ciche słowa.

-Będzie dobrze tylko pozwól sobie pomóc.