Don't Leave, Angelus (Affliction Series #4)

Chapter 19

Chapter 19

“Oh, uuwi ka na kaagad? Sabay tayo!” puna ni Malessa nang nagligpit kaagad ako ng gamit pagka-dismissal.

“Yes, ngayon uuwi si Daddy sa Manila kaya pinapauwi niya ako nang maaga. Let’s go,” sabi ko at nagpatiuna na sa paglalakad palabas ng classroom.

Nasa labas na kami ng campus at nag-aabang ng masasakyan nang may pumaradang trisiklo sa harap namin. Bumaling ako sa driver at magsasalita na sana nang makitang si Angelus iyon.

Awtomatiko akong napangiti at kumaway. “Hello, my love!” pagkanta ko pagkatapos ay umikot patungo sa puwesto niya.

Naningkit ang mga mata niya sa akin. “Mukhang masaya ka, ah.”

“Huh? Masaya naman ako lagi!” tawa ko at pinagmasdan siya. There are sweats forming on his forehead, so I took out my handkerchief and wiped those off.

“Palagi ka kayang nakasimangot, parang ang sama-sama ng loob,” pagpatuloy niya pa.

Ngumisi ako. “Gano’n talaga kapag kulang sa lambing.”

He pursed his lips, stifling a smirk. Pinasadahan niya lang ng haplos ang pisngi ko nang magsalita, “Kapag hindi ka na busy sa pag-aaral, lalambingin kita.”

“Dapat habang nag-aaral ako para inspiration!”

“No. Distraction, Alvea. Baka ako pa maging dahilan para bumagsak ka.”

“I can multi-task!” Hinampas ko siya at hindi na nagsalita nang sumampa sa likuran niya. Oh, shoot! Si Malessa nga pala. Bumaling ako sa gilid at nakita siya roong nakatayo lang. Akma ko siyang tatawagin nang maunahan ako ni Angelus.

“Kayen, sakay na.”

“A-Ah, oo! Sabi ko nga!” tarantang aniya at nagkumahog na sumakay.

I laughed. Ever since she confessed, the awkwardness she feels toward him is unaltered. 

Unang hinatid si Malessa bago ako at nang makarating sa tapat ng mansyon namin ay bumaba na ako at inabot sa kaniya ang isang daang piso. There he goes his expression.

“Oh, come on. Pag-aawayan na naman ba natin ’to? Girlfriend mo ako, but I don’t want special treatment lalo na kung kumakayod ka para kumita.” Inirapan ko siya. “At nagseselos nga pala ako, Angelus.”

Nagkatatinginan kami. Hindi niya pa rin tinatanggap ang pera kaya ako na mismo ang naglagay noon sa chest bag nang hawakan niya ang kamay ko para pigilan iyon.

“Angelus—”

“Nagseselos ka? Sa ano?” nahimigan ko ang pagkabalisa sa boses niya.

Tumango lang ako at itinuloy na ang pagsilid ng pera sa bag. Nang magtagumpay ay tinapik ko ang dibdib niya at nag-angat na ng tingin. Hindi niya na pinansin iyon at mas napukaw pa ang kaniyang atensyon sa huling sinabi ko kanina.

Ngumuso ako. “Paano kasi...” Nilaro ko ang buhok niya. “May nickname ka para kay Malessa, tapos sa akin wala. Ni wala man lang tayo call sign,” reklamo ko. Though, I shouldn’t make a fuss about it, but I am bit bothered by how he calls her Kayen. It sounds so special!

Marahan siyang tumawa at kinuha ang isang kamay ko. He brushed his thumb on my palm to get my full attention. “Salamat...”

Kinunutan ko siya ng noo. “What?”

Umiling siya, nanatiling nakatitig sa akin. “Baguhan ako sa ganito kaya ang malaman ang nararamdaman mo ay mahalaga sa akin. Huwag ka mag-alala, kung hindi ka komportable ay iiwasan ko.”

Unti-unting pumaskil ang ngiti sa aking labi. “Hindi, okay lang naman! Gusto ko lang sabihin.”

“Hindi okay sa akin ang magselos ka, Alvea. At saka madali lang naman iyon, bakit hindi ko gagawin?”