Lee Jeno's POV
" Renjunnie "
ကော့တက်နေတဲ့ ပန်းနုရောင်နှုတ်ခမ်းထောင့်စွန်းလေးတွေပိုင်ရှင်ကို တွေ့မြင်လိုက်ရတော့ အဖျားဒဏ်ကြောင့် နုံးချိနေတဲ့ လူဟာလည်း ရွှင်ပျလာလေရဲ့။
ခါတိုင်းထက် ပိုအေးစိမ့်သလိုရှိတဲ့ ရာသီဥတု
ကြောင့် ဝတ်ဆင်ထားတဲ့ ခပ်ထူထူအနွေးထည်က သူ့အကြိုက်အဝါရောင်မို့လို့လားမသိ သူနဲ့အတော်လေးလိုက်ဖက်နေတယ်။
" ဖျားနေပြီမလား "
ပူခြစ်နေလောက်တဲ့ နှဖူးထက် လက်လေးတစ်ဖက် အသာအယာ သက်ဆင်းလာတယ်။
" တကယ်ဖျားနေတာပဲ။ ဆေးခန်းမသွားဘူးလား "
" မနက်က သွားထားတယ်။ အိမ်ထဲဝင်လေ Renjun "
" ငါ ခွင့်တိုင်ပေးထားတယ်နော်။ မြန်မြန်နေကောင်းအောင်လုပ်ပြီး ကျောင်းပြန်တက်ဦး "
" အင်းပါ။ Huang Renjunတို့ ငါကိုစာပြန်ရှင်းပြ
လို့ရအောင် ကျောင်းမှာ စာသေချာနားထောင်ဦးနော်"
ကလေးစိတ်မပျောက်သေးတဲ့ Renjunဟာ
ခေါင်း တသွင်သွင်ခါရင်း လျှာထုတ်ပြနေတယ်။
စားပွဲခုံပေါ်တင်လိုက်တဲ့ ပါဆယ်ထုပ်လေးက ကျွန်တော့်ဖို့မှန်း တပ်အပ်ပြောနိုင်နေတဲ့အတွက် ပြုံးလိုက်မိတယ်။
တကယ်ပဲ Renjunနဲ့ဆိုရင် အသေးအမွှားလေးတွေကအစ ကျွန်တော့်အတွက် ပျော်ရွှင်ကြည်နူးစရာကောင်းနေတယ်လေ။
" ကြက်စွပ်ပြုတ်ဝယ်လာတယ် "
" ကြက်စွပ်ပြုတ်မကြိုက်ဘူးလေ "
ခပ်သေးသေးလက်သီးဆုပ်ကို ထောင်ပြနေတဲ့ Renjunပုံစံဟာ နေမကောင်းရင်လည်း ညှာမယ့်ပုံမပေါ်။
" ဦးလေးတို့ရော "
" အပြင်သွားတယ်။ ဒိတ်လုပ်ကြမလို့တဲ့လေ "
" ဒါဆိုငါက လူမမာစောင့်ပေးရမှာပေါ့ "
ပြန့်ကျဲနေတဲ့ ဖောက်ပြီသားမုန့်ထုပ်တွေထဲ တစ်ခုပြီးတစ်ခု အဆက်မပြတ်စားသောက်နေတဲ့ သူက လူမမာစောင့်ပေးနေတာနဲ့တောင် မတူဘူး။
YOU ARE READING
Can I Call You Mine ? (Completed )
Fanfictionမင်းကို ငါ့ချစ်သူအဖြစ် သတ်မှတ်ခွင့်ရှိမလား။ မင္းကို ငါ့ခ်စ္သူအျဖစ္ သတ္မွတ္ခြင့္ရွိမလား။
