Can I Call You Mine ? (Completed )

Part - 9

Lee Jeno's POV

Renjunရဲ့ လက်နှစ်ဖက်မှာ ကိုင်ထားတဲ့ ​ကြောင်စာထုတ်​တွေဟာ ဘယ်သူ့ဖို့မှန်း သိသာ​နေတယ်။

" Jejeက အစားပုတ်တယ်။ ကြာရင် ငါ့မုန့်ဖိုး​တွေ​ပြောင်​တော့မှာ "

ခပ်တိုးတိုးငြီးငြူ​နေ​ပေမယ့် သူ့Jeje​လေးကို အများကြီး ချစ်ရှာပါတယ်။

ဘယ်လောက်အထိ ချစ်သလဲလို့မေးခွန်းထုတ်လာရင်တော့ " ငါသာ Jeje​လေးဖြစ်ခဲ့ရင် " ဆိုတဲ့ အ​တွေးစတို့ ကျွန်​တော့်ဦး​နှောက်ထဲ တိုးဝင်လာတဲ့ အထိလို့ အ​ဖြေ​ပေးရမှာပါပဲ။

" Renjun ​အထုပ်​တွေ​လေး​နေလား "

အ​လေးဆုံးပစ္စည်းထုပ်​တွေကို ကူဆွဲ​ပေးထားသည့်တိုင် လှမ်း​မေး​နေမိတဲ့ ကျွန်​တော့်ကိုသူ ခွန်းတုံ့မပြန်ဘဲ မျက်​စောင်းထိုးပြန်တယ်။

Renjun က စိတ်တိုရင် အရမ်းသိသာတာပဲ။

​ဒေါသထွက်​နေရင်​တောင်မှ ကျွန်​တော့်မျက်လုံး​ထဲမှာ​တော့ ချစ်ဖို့​ကောင်း​နေဆဲ​ပေါ့။

​​အေးမြတဲ့​ဆောင်း​လေ​ပြေရယ် ၊ ​ဘေးနားမှာ အတူယှဥ်တွဲ​လျှောက်သွား​နေတဲ့သူ​ကြောင့်ရယ်မို့လို့ဖြစ်မယ်ထင်တယ်။

​စျေးထဲမှာ နာရီအ​တော်ကြာ​လောက် လှည့်ပတ်​နေတာ​တောင် ပင်ပန်း​​မောဟိုက်ခြင်း တစိုးတစိမျှမရှိ​သေးဘူး။

သည်​နေ့က Renjunအ​မေ​မွေး​နေ့ဖြစ်တဲ့အတွက် ဖွယ်ဖွယ်ရာရာဟင်း​တွေချက်ပြုတ်ပြင်ဆင်ဖို့ ကျွန်​တော့်ကိုပါ ​​စျေးထဲအတူ​ခေါ်လာတယ်လေ။

" ​နောက်နာရီဝက်​နေလို့ မလာရင် ငါမင်းကိုမ​စောင့်​တော့ဘူး " တဲ့။

​ဆောင်းရာသီဆို အအိပ်ကြီးတတ်တဲ့ Lee Jenoတစ်​ယောက် ကမန်းကတမ်းအိပ်ရာထပြီး ပြင်ဆင်ရတဲ့အထိ Huang Renjun​ဘေးမှာရှိ​နေချင်တယ်​တဲ့လေ။

" ခရမ်းချဥ်သီးကို ​ကောင်းတာ​​တွေပဲထည့်​ပေး​နော် အန်တီ "

" ဒီ​ကောင်​လေး​တော့​လေ .. ငါ​ရောင်းတာအကုန် လတ်ဆတ်တယ် "

" ဟုတ်ပါတယ် .. လတ်ဆတ်တာ​တွေထဲကမှ ပို​ကောင်းတဲ့အလုံး​တွေထည့်​ပေးလို့​ပြောတာပါ အန်တီကလည်း "