Gurur Rüzgarı | bxb

19-Ev

Bölüm Müziği: Mabel Matiz-Derin Olur

🌪

Gurur, dudaklarını yalayıp tekrar yolcu koltuğundaki yerine geçecekti ki, Yücel sarışın çocuğun belinde duran elini sıkılaştırdı. Daha birkaç dakika önce yaşanmış şeyleri yok saymaya ya da işi tuhaflaştırmaya lüzum görmüyordu.

"Gurur."

Gurur, sanki az öncesine kadar hiçbir şey olmamış gibi bir problem mi var? dercesine bir yüz ifadesi yerleştirmişti suratına. O yüzden Yücel istemsizce derin bir nefes verdi.

"Hiçbir şey olmamış gibi mi davranacaksın?"

Sarışın çocuk, gözlerini kırpıştırdı. "Yücel iki dakika öncesine kadar öpüşüyorduk. Hâlâ da kucağında oturuyorum." Bakışları istemsizce Yücel'in kucağına kaydığında, pantolonundan belli olan kabarıklığı görerek yutkundu. "Hiçbir şey olmamış gibi davranabilecekmişiz gibi durmuyor bence." Çoğul konuşmasının sebebi, bilerek ikisini de dahil etmek istemesindendi. Onu bilmiyordu ama, Gurur Yücel'e son zamanlarda ne kadar yükseldiğinin farkındaydı. Ayrıca kalkan da yalnızca Yücel'in aleti değildi.

 Bu yüzden bunu dile getirmeyi seçti. Bu olayın böylece kapanması en son isteyeceği şeydi. Yücel'le soluğu yatakta almadıkları sürece de bir şeyler içinde kalmış olacaktı.

"Hem, zaten burası pek rahat sayılmaz. Sana mı geçsek?" diye sorarken de çekincesizdi. Eğer biriyle öpüşmüşseniz, bu kişi dibine kadar heteroseksüel olduğunu düşündüğünüz biri dahi olsa bu sonuç olarak sizden etkilendiği anlamına geliyordu. Bu yüzden soluğu evde almalarıyla ilgili hiçbir çekince duymuyordu. Aslına bakılırsa o tek isteği de buydu.

Ayrıca Gurur, Yücel'in ailesinin burada yani İstanbul'da yaşadığını; ama onun 1+1 bir evde kaldığını biliyordu. Bunu birkaç ay öncesinde Levent'ten öğrenmişti. 1+1 ev de yine ailesine aitti ama Yücel tek kalıyordu. Bazı zamanlarsa evden geliyordu, yani ailesiyle arası muhtemelen fena sayılmazdı. Yine de kendi yaşam alanının olması harika bir şeydi. Sorunsuzca gidebilecekleri bir evin olduğunun bilincinde, rahattı.

Yücel dudaklarını yalayıp parmaklarını belinde gezdirdiğinde yerinde kıpırdandı Gurur. Sadece öpüşerek geldiği bu hâle inanamıyordu. Ama yalnızca öpüşmeden bu denli etkilenmediğini de biliyordu. Yücel'in kucağında oturuyor olmanın yaşattığı farkındalık bile ezip geçiyordu onu. Ve esmer çocuğun söyleyeceği, incinmesine sebep olacak hiçbir şeye hazır değildi.

"Konuşmadan mı?"

Gurur, o an konuşacakları şeyden korku duydu. 'Ben bir erkekle ilişki yaşayamam, sevgili olduğumuz düşüncesine kapılma.' minvalinde bir cümle duymanın kendisine iyi gelmeyeceğini biliyordu. Aslına bakarsa Yücel'i bir sevgili olarak istediğini düşünmüyordu, başından beri onunla yatmaktı isteği. Çünkü ona karşı büyük bir cinsel arzu duyuyordu. Kaba tabirle, Yücel tarafından becerilmekten başka bir amacı yoktu şimdiye kadar. Ama buna rağmen duyacağı, duygusal bir ilişki istemediğine dair cümlelere hazır değildi. Yani yapabildiği kadar kulaklarını tıkayacak, aralarındaki şeyden keyif almaya bakacaktı. Bu yüzden, duyacaklarından korkarak araladı dudaklarını.

"Bu büyük bir hataydı, yaşanmamış sayalım gibi şeyler söylemeyeceksin değil mi?" dedi tepkisini ölçmek istercesine önce.

"Hayır tabii ki." dedi Yücel tekrar derin bir nefes verirken. Bu, Gurur için yeterliydi.

"O zaman, geçiyor muyuz eve?" Yücel, onun üzerindeki sweatshirtle aynı renkteki parlak dudaklarına tekrar kapanmamak için içinde bir savaş veriyordu. Bu yüzden Gurur'un teklifini reddedecek değildi. Konuşmak istemiyorsa, ona istediğini verecekti. Diretmesinin bir anlamı yoktu. Seviştikten sonra her şey daha kötü olursa eğer, zaten bu şeyi sonlandırırlardı. Zaten şu an onun da pek beyniyle düşünebildiği yoktu. Vücudundaki tüm kan tek bir yerde toplanmıştı sanki.