Drogi Andreasie,
To co napisałeś zaskoczyło mnie bardzo. Nie sądziłem, że Ty mogłeś mnie pokochać... Wszystko co pozostało w stosunku do Ciebie to złamane serce, nadal próbuje naprawić wszystkie pęknięcia. Zgubiłem kilka kawałków, kiedy zaniosłem je do domu. Boję się wszystkiego czym jestem, a jestem zniszczonym i nieszczęśliwe zakochanym człowiekiem. Mój umysł jest jak obcy ląd, cisza dzwoni w mojej głowie... proszę zabierz mnie... zabierz mnie do domu... Andreas zużyłem całą miłość, która mi do Ciebie została, zawsze byliśmy przegraną grą. Ja chłopiec z małego miasteczka w dużym świecie skoków narciarskich, który teraz nie potrafi się już tym cieszyć ale uzależniłem się od tej „przegranej gry" i nie potrafię tego zostawić. Wszystko co wiem to, że...kochanie Ciebie to przegrana gra. Tak jak wiele monet w szczelinie, zrezygnowanie z nas nie zajęło dużo czasu bo widziałem koniec zanim to się zaczęło - to nie miało senesu, byłeś tak zapatrzony w Stephana, a ja ciągle brnąłem dalej...
Nie potrzebuje Twoich słów i tych twoich gier ale po tym co mi napisałeś to gra skończona, proszę Andreas wyciągnij mnie z tego rollercoastera, mimo że kochanie Ciebie to przegrana gra. Zawsze będziesz moja wielka miłością.
Twój kochanek, Kamil
***
Dzień dobry !
Trzeci list gotowy. Znowu nie jest wesoły ale to nie koniec tej serii listów ;)
Może w czwartym liście będzie kolorowo ale tego wam nie zdradzę.
Buziaki <3
