Bora'dan
Az önce ne dedi abi mi ? Hayır hayır ben yanlış duydum abi falan demedi diye düşünürken Yıkım " abi gitme kalk hadi abi abi bak ben geldim abi kalk" diyerek sayıklamaya başladı. S* ktir ya nöbet geçirirse hayır hayır yarası bir daha açılırsa ameliyata alınması gerekir.
Hemen yanına giderek " Yıkım hadi uyan kabus görüyorsun hadi abicim" dedim ama daha fazla bağırmaya başladı sıkıca omuzlarını ve bacaklarını tutum ama sakinleşmesi imkansız ne yapacağım ben, bırakırsam dikişleri patlar bırakmazsamda durumu hem fiziksel bende zihinsel olarak tehlikeye girer. Tam bağıracakken Aral odaya girdi şaşkınlıkla bize baktı ayılması için " çabuk Yıkımı tut nöbet geçiriyor sakinleştirici iğne yapmam gerek hadi Aral hadi" dedim. Aral korkarak yanıma geldi sonra sıkıca tutmaya başladı koşarak odama gittim lanet olası sakinleştirici nerde istemediğin zaman burnunum dibinde olur. Heh buldum yine aynı hızla Yıkımın odasına girdim tam tahmin ettiğim gibi titremeye başlamış kolunu sabitleyerek sakinleştiriciyi vurdum " üç dk sonra bırak" dedim Arala. Üç dk sonra stabil nefes almaya başladı nabızda normale döndü. Derin bir nefes aldım ardından Yıkıma endişeyle bakan Arala bakıp " noldu korktun galiba" dedim gülerek. Aral " abi az önce ne oldu farkında mısın yani çocuk nöbet geçirdi ve sen burda gülüyorsun farkında mısın" dedi. " of Aral bende bu halinden mutlu olmuyorum sadece senin tepkin çok komikti" dedim. Aral " tamam abi tamam konumuz o değil neden böyle oldu yani bir anda nöbet geçirdi ve bu yara ne" dedi. Şu çocuktaki merak beni öldürecek ya " yarayı boş ver nöbeti de neden geçirdi hiç biniyorum ama sen gelmesen durumu daha kötü olabilirdi" dedim. Aral düşünceyle " peki bu izler ne çok yara izi var sanki yasa dışı dövüş yaparlar ya onlarda her şey kullanılır işte onlara katılmış gibi" dedi. Bu dediği mantıklı geldi sonuçta Yıkım da Ali gibi bellide daha fazlası bilemem ama Aral'a " boş ver sen gel yemek yiyelim" dedim Aral " hayır aç değilim abi size afiyet olsun" dedi. Bir şey demeden aşağı indim. annem " Aral nerde Bora" diyince " aç değilmiş annem" dedim annem başıyla onayladı sonrada. " afiyet olsun" demesiyle yemek yemeye başladım sonuçta yemek bir hayat.
Aral'dan
Yıkımın ardından abim çıktı anlamadım Yıkım neye dayanamaz hem Bora abim neden bu gün farklı davranıyor ki. Arasın konuşmasıyla kendime geldim " neden öyle konuştun He ne biliyorsun ki ikiz ne" dedi öfkeyle. Bende " ulan sen ilk günden bu çocuğa iyi davrandın ama dün akşam odasından çıkarken çocuktan bariz nefret ettiğin tiksindiğin belliydi görmedim mi sanıyorsun şimdi neyine bana onu savunuyorsun sen" dedim. Aras " ikiz kalbini kırmak istemiyorum ama hiç bir şey bilmeden konuşma tamam mı konuşma" dedi. Tam konuşacakken Ateş abim " Aras hayatımıza yeni girmiş olan biri için ikizine böyle davranmaya hakkın yok varsa bir bildiğin anlat o zaman bizde bilelim" dedi. Aras " tamam abi tamam ben biraz hava alayım geleyim" dedi sakinleşmek istediği belli ama ne yapayım dün farklı bu gün farklı davranırsa bende konuşurum zaten Yıkıma hiç güvenmiyorum. Annemin sözüyle düşüncelerimden ayrıldım " Yıkım bitti şimdi de Arasa mı sarmaya başladınız anlamıyorum artık sizi gerçekten" diyip mutfağa gitti. Ateş abim telefonuyla ilgilenmeye başlayınca bende yukarıya çıkmaya başladım şu Yıkım efendi ile konuşmanın vakti geldi. Odasına girince Yıkımın kollarından ve bacaklarından tutan Bora abimi görünce şaşırdım
' bildiğininiz kısım'
Bora abim " hadi yemek yiyeceğiz gel" dedi. " hayır aç değilim abi size afiyet olsun" dedim. Abim bir şey demeyip başını sallamakla yetindi . Bende odama çıkıp yatağa uzandım. Anlamıyorum bu Yıkımı annemle babam hatta ikizim nasıl bu kadar kolay kabul ediyorlar nasıl , hiç mi Ali'nin yaptıklarını hatırlamıyorlar. Yıkım Ali gibi değil diyip duruyor annem nasıl bu kadar emin ki sonuçta hayatımıza yeni girdi. Yaraları gördüm ve çok kötüydü kesin Ali'nin yaptığı gibi fantezi olsun diye kafes dövüşüne falan katılmıştır yoksa o yaralar nasıl olacak. Aslında Yıkım yüzsüz ona nasıl davrandığımızı ve ona karşı neler hissettiğimizi biliyor buna rağmen burda kalıyor. Of ne düşeneceğimi bilmiyorum fakat önyargılı davranmaya devam edicem sonuçta tanımıyoruz.
