Yazar'dan
Yıkım abisinin karşısında olmasıyla ne yapacağını bilmezken Yiğit Hülya hanıma dönüp " gerçekten babama benziyor" dedi. Yıkım abisine bakıp " abi" dedi tekrar. Hülya hanım " anlaşılan baylar sana yolda anlatmış" dedi. Yıkımsa abisine bakıp rüyada gibi elini uzatıp " abi" dedim. Aral dışında herkes anlamaz tavırlarla bana bakarken Yiğit " ben Yiğit tanıştığıma memnun oldum küçük bey" dedi. Ben abimin yüzüne bakıp ağlamaya başladım inanamıyordum ölmüştü hani abim şimdi karşımda nasıl olabilir ki ?
abime tekrardan " abi" dedim ve " abi benim Yıkım Yıkımın kardeşin niye ilk defa görüyormuşsun gibi davranıyorsun" dedim. Abimse bana anlamaz gözlerle bakıp " seni daha önce bir yerde gördüğümü hatırlamıyorum küçük bey" dedi. Sinirle " ABİ benim ben canından çok sevdiğin kardeşin ben çalışmak için küçüğüm diye verdiler ya seni piçlerin eline beni kurtarmak için işkence gördün ya abi benim ben" dedim sona doğru sesim bitkin çıkarak. Abimse gözlerime bakıp " ne dediğini anlamıyorum fazla mı sert çarptın kafanı" dedi ç. Artık acı içinde bağırarak " benim abimsin sen benim ABİM benim yüzümden öldü bildiğim abimsin anladın mı beni he anladın mı ?" dedim. Abimse Hülya Hanıma bakarak " anne biraz fazla sert vurmuş kafasını ne dediği hakkında en ufak fikri yok geri yollayalım hastahaneye çünkü bu kafayla kardeşlerime de zarar verir tamam ön yargısız geldim buraya ama bu kadarıda fazla" dedi. Ağlayarak " abi bana bak ne olur hatırla beni be oldu sana nasıl unuttun bilmiyorum ama hatırla lütfen" dedim ve acizce dizlerimin üzerine çöktüm. Ateş hemen yanıma gelip " iyi misin istersen yukarı çıkartabilirim" dedi. Dolu gözlerimle ona bakıp " ben abimi istiyorum" dedim çocukça bir tavırla. Sonra abim yanıma gelip " hadi gel seni yukarı çıkartayım sonra konuşuruz ne konuşacaksan iyi görünmüyorsun" dedi. Abime dokunup gerçek olduğunu anladığım andan ittibaen her şey bitmişti gözüm kararıyordu ama umrumda değil çünkü kapatırsam abim giderdi nasıl olduğunu anlamadan abimin kucağında olduğumu fark ettim sonra gülerek boynuna sarıldım. Odaya gelince abim beni yatağa yatırdı tam gidecekken bayık bakışlarımla bakıp " gitme abi lütfen" dedim. Abimde yanıma uzanıp beni izlemeye başladı sonrasında zor açık tutuğum gözlerimi karanlığa bıraktım.
Arslan Ailesi ;
Yiğit aşağı indiğinde herkes ona anlamaz gözlerle bakıyordu oysa Yiğitinde diğerlerinden bir farkı yoktu bu duruma dayanamayan Ateş " abi sen Yıkımı nerden tanıyorsun ve Yıkım neden sana abi dedi neden öyle baktı" dedi. Yiğitse " bilmiyorum kardeşim bilmiyorum acaba ben komadan çıkmadan önce onunla bir bağım mı vardı yoksa birine mi benzettti benzettiyse kime benzetti inan hiç bir fikrim yok ve bu beni deli ediyor" dedi düşünceli bir halle. Arasta " seni ölen abisine benzetiyor yani önceki ailesinde onun yüzünden öldüğünü düşündüğü abisine benzetiyor" dedi. Aral ise bu duruma dayanamayarak " zannetmiyor Yiğit abim zaten abisi" dedi. Odadakinler anlamaz bakışlarıyla Arala bakarken Aral ikizinin bilgisayarını alıp videoyu oynatmaya başladı herkes izlediği videodaki Yıkımın kanlar içindeki halini dolu gözlerle izlerken Yiğitin sesiyle şaşkına uğradılar. Murat Bey sesizliği bozan ilk kişi olarak " neden Yıkımımı ve Yiğitimi aynı kişi kaçırıyor neden oğlum bu kadar işkence çekiyor ve neden benim oğlum abisini öldü biliyor hadi onuda geçtim bu videoyu nerden buldunuz neden göstermediniz" diyerek ikizlere baktı. Aras videoyu tam izlemediği için kendine kızarken Aral " baba önemli olan bu değil önemli olan o çocuk tamam anlaşamıyor olabilirim ama şu an iyi bir psikolojiye sahip olamaz heleki Yiğit abimi asla yalnız bırakmaz" dedi. Herkes Aralı onaylarken Yiğit bilgisayara kitlenmiş gibi bakıyordu nasıl yani kardeşimle yıllarca beraber mi yaşamışım kardeşim yüzünden mi işkence çekmişim onca acıyı onun için mi çekmişim o kadar mı sevmişim diye kendine sorular sorarken Ateşin sesiyle ona döndü " abi biliyorum çok zor ama onun herkesten çok sana ihtiyaçı var hem belki onunla beraber hatırlarsın yaşadıklarını he ne dersin" dedi yalvarırcasına. Yiğitse onu bu kadar seven kardeşini bırakmayacağı için " ben her zaman onunla olmuşum zaten bu yüzden bu soru çok saçma abicim" dedi ve buruk bir gülümsemeyle Arasa dönerek " abim bana videoyu at hatta elinde ne varsa at ben yukarıya çıkıcam çok yorgunum" dedi ve koşarak Yıkımın odasına gitti. Yıkımı çatılmış kaşlarıyla görünce yanına gidip sarıldı ve " abim seni unuttuğum için özür dilerim ama sana söz hatırlayacağım iyisiyle kötüsüyle yanında olacağım" dedi ve alnını öptü sonrasında yanına uzandı.
Yıkım'dan
Sabah başımdaki ağrı ile uyanırken yanımda abimi görünce delirdiğimi düşünsemde gerçek olduğunu görünce gözlerim dolu bir şekilde izlemeye başladım. Delirmemiştim rüyada değildi gerçekti benim abim karşımdaydı yanımda uyuyordu ben dayak yiyip ağladığım zaman yanımda uyuyan abim şu anda da yanımda uyuyordu. Hayır iyi değilim abim öldü benim abim öldü gerçek değil hayır değil diyerek aklım yeni başıma gelmiş dibi hızlıca yataktan çıktım. Benim hızlı hareketimle uyanan Yiğit bana bakarak " ne oldu Yıkımım kabus mu gördün" dedi. Bana Yıkımım dedi hayır böyle seslendi diye abim olamaz ya sinirle " kimsin sen he neden geldin neden abime benziyorsun neden abim gibi sesleniyorsun bana neden" diye bağırdım. Bağırmamla yataktan çıkan Yiğit " ben senin abinim bende senin gibi karıştırıldım yani aslında kaçırıldım ve işkence edilerek komalık oldum" dedi . Anlamaz gözlerle ona bakarken devam etti " bak ben senin öldü bildiğin abinim yani öyleymişim bende dün öğrendim yanlış anlama ben başıma aldığım ağır darbelerden dolayı geçmişi mi hatırlamıyorum ama dün bir videoda senin abin olduğumu gördüm" dedi. Ben ne zaman ağladığımı bilmeden abime baktım ve " yani ben delirmedim yani sen ölmedim ve sen gerçeksin peki peki neden bana senin öldüğünü söylediler abi neden" dedim çaresizce ve aldığım nefeste zorlanarak. Abim " sana psikolojik şiddet uygulamak istemişler galiba bir bulursam öğrenicem abicim ama senden bir şey istiyorum bana geçmişimi geri verir misin Yıkım yıkılmış olan bu adama kardeşliğimizi gerir verir misin abim" dedi. Benim çaresiz halime bakarak nefes almakta zorlanarak " ederim abi eğer benim gerçek abimsen ederim" dedim. Abim bir sıkıntı olduğunu anlamış olacak ki yanıma gelip " Yıkımım noldu abim iyi misin Borayı çağırayım mı?" dedi zorlanarak " ç-çağır" diyebildim ilacım bitmişti Boraya mecbur kalmak ağır gelsede abim için yaşamak zorundaydım kapım sertçe açılınca Boranın geldiğini anladım spreyi ağzıma verince derince bir nefes çekip rahatladım başım dönmeye başlasada ayağa kalkmak gibi bir aptallık yaptım sonrasında etraf karanlıktı.
Bora'dan
Sabahın bilmem kaçında odama ayı gibi giren kişiye tam sövecekken endişeli bir şekilde odama giren Yiğit abime baktım abim ise nefes nefese " Yıkıma bir şey oldu koş" dedi. Odadan nasıl çıktığımı anlayamadan kendimi Yıkımın odasında buldum tam tahmin ettiğim gibi atak geçiriyordu hemen yanına gidip ilacını verdim. Fazla öz güvenli kardeşim ayağa kalkmaya çalışırken bayılınca Yiğit abim olmasaydı kafasını yere vuracaktı. Kardeşimi böyle görmeye alışamadığım için adımlarım geri geri gidiyordu tâki Yiğit abimin acı dolu sesini duyana kadar " Boram abim yalvarırım gel bir şey yap" .
Yıkımın yanına giderek nabzına ve nefes alıp vermesine baktım çok şükürki sadece biraz geç ilaç aldığı için bayılmıştı. Abime söyleyince o devrilmez Yiğit ARSLAN mutluluktan ağlamaya başladı. Şimdi sıra aslanımdaydı uyansın uyansında Bora abisiyle tanışsın. Hadi aslanım hadi Yıkım uyanda yık bu evin duvarlarını bizim başımıza yatma böyle. Uyan...
BİTTİ
